Φίλης: Ο Μητσοτάκης εναγκαλίζεται με τα λουλούδια της Ακροδεξιάς

«Η πολιτική καχεξία, η ένδεια προτάσεων και θέσεων αναγκάζουν τη ΝΔ να αναζητά εναγωνίως ατζέντα, πότε αντιγράφοντας τα πρωτοσέλιδα του κίτρινου Τύπου και πότε μεταναστεύοντας στη Βενεζουέλα και στη Χιλή του αλήστου μνήμης Πινοτσέτ».

5746fb1d1dc5247c2c8b4adb

Αυτό αναφέρει μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, σχολιάζοντας τη συγκέντρωση του κινήματος «Παραιτηθείτε» στο Σύνταγμα και το πώς συνδέονται με αυτήν η Νέα Δημοκρατία και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης.

«Ορισμένα κινήματα των δήθεν ανώνυμων και ακομμάτιστων με τις κατσαρόλες, τις γραβάτες ή τις γόβες, την εθνοκαπηλία και τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι, αν αφεθούν χωρίς αντίλογο, μπορεί να επιβάλουν τη στρατηγική της έντασης και της δίχως όρια πόλωσης στην πολιτική ζωή και να εξελιχθούν σε θερμοκήπιο της αντιπολιτικής ή ακόμη και σε μοχλούς αντιδημοκρατικών εξελίξεων. Το είδαμε παλιότερα, το βλέπουμε και σήμερα, στη Γερμανία π.χ., όπου η «Εναλλακτική για τη Γερμανία» ξεπήδησε μέσα από κινητοποιήσεις πολιτών ως διασταύρωση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού με τη νεοφιλελεύθερη οικονομική ορθοδοξία», υποστηρίζει ο κ. Φίλης, και προσθέτει: «Αυτά, ναι, είναι αντιδραστικά κινήματα που τείνουν να δοκιμάζουν τα όρια της συνταγματικής ανοχής και δεν ανησυχούν μόνο εμένα, αλλά και ανθρώπους από τον συντηρητικό χώρο, που σπεύδουν να διαχωρίσουν τη θέση τους από τον εναγκαλισμό του κ. Μητσοτάκη με τα λουλούδια της Ακροδεξιάς. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, ως προέκταση του «Μένουμε Ευρώπη», κατασκευάζεται το πολιτικό υβρίδιο αυτού που αποκαλείται «ακραίο Κέντρο» με τη σκληρή Δεξιά. Προφανώς, εδώ, δεν έχουμε να κάνουμε με το αναφαίρετο και αυτονόητο δικαίωμα των πολιτών στη διαδήλωση και στη διαμαρτυρία, το οποίο κανείς από την Αριστερά δεν αμφισβητεί, αλλά με κάτι άλλο».

Όσον αφορά τις συγκρίσεις του κινήματος «Παραιτηθείτε» με τους «Αγανακτισμένους» του 2011, ο υπουργός Παιδείας απορρίπτει κατηγορηματικά τους παραλληλισμούς που γίνονται.

«Η σύγκριση με τους «αγανακτισμένους», που, σημειωτέον, καταγράφηκαν ως ένα ορμητικό προοδευτικό κίνημα σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο, δεν έχει καμία βάση. Τότε, στην πλατεία Συντάγματος, η ύπαρξη μιας μειοψηφικής «πάνω πλατείας» με εθνικιστικά συνθήματα εξουδετερωνόταν από την υπερπολλαπλάσια δύναμη ενός τεράστιου πλήθους λαϊκής και δημοκρατικής κινητοποίησης απέναντι στις πολιτικές της λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού. Η κινητοποίηση αυτή αναζήτησε, στη συνέχεια, δημοκρατική-αριστερή έκφραση στον ΣΥΡΙΖΑ», σημειώνει και συνεχίζει: «Θυμίζω, γιατί πολλά λέγονται από διάφορους επιτήδειους, που συκοφαντούσαν το κίνημα των «αγανακτισμένων» και επιδοκίμαζαν την άγρια αστυνομική καταστολή εναντίον του, ότι η Χρυσή Αυγή όχι μόνο δεν συμμετείχε στις τότε πλατείες, αλλά τις είχε καταγγείλει στα έντυπά της ως «καρναβάλι» και «πανηγυράκι». Συνεπώς, δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση μεταξύ του σημερινού κινήματος, που έπαψε να είναι «φαντομάς» από την ώρα που το αγκάλιασαν η Ν.Δ. και ο ακροδεξιός της περίγυρος, και των «αγανακτισμένων» του 2011, που ανέδειξαν χωρίς φτιασιδώματα και με πολλές αντιφάσεις τον πόνο και το τρομακτικό πρόσωπο της κρίσης και της κοινωνικής συντριβής».