Ευτυχώς που δεν είμαστε Τουρκία…

Είναι δεν είναι δύο μήνες που έφυγε. Helin Bolek την έλεγαν, ήταν η τραγουδίστρια του συγκροτήματος Grup Yorum.  288 μέρες απεργία πείνας. Στο τέλος έμεινε μια σκιά. Αρχές Απρίλη έφυγε σαν αερικό. Δίπλα στον τάφο της, κρέμεται από ένα κλαδί δέντρου, ένα νυφικό άδειο από σώμα. 
 
Ένα μήνα περίπου μετά, έσβησε ο μπασίστας του συγκροτήματος İbrahim Gökçek, μετά από 323 μέρες απεργία πείνας. Δυο μέρες νωρίτερα είχε σταματήσει την απεργία αλλά ήταν ήδη αργά. Είχε μείνει μόνο μάτια που κοιτούσαν. Σε λίγο έκλεισαν κι αυτά. Tο μόνο που ζητούσαν ήταν να μπορούν να τραγουδούν ελεύθερα τα τραγούδια τους. Το αναφαίρετο δικαίωμά τους στην τέχνη και τον πολιτισμό.  
 
Ευτυχώς, που δεν είμαστε Τουρκία. Έτσι δεν είναι; Έτσι. 
Ελλάδα – ελευθερία – δημοκρατία. Ευνομούμενη πολιτεία. 
 
Εδώ δεν καταστρατηγούμε τα δικαιώματα κανενός. Δεν κάνουμε διακρίσεις. Δε στερούμε από τους κρατούμενους την ευκαιρία να σπουδάσουν, να σωφρονιστούν,  να αλλάξουν. Πόσο μάλλον σε κρατούμενους που έχουν αποδείξει ότι με κόπο, με αγώνα, με πόνο πέρασαν στο Πανεπιστήμιο, και με διπλό πόνο αριστεύουν.
 
Αφού, τη διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου την ξέρουμε απ’ έξω κι ανακατωτά. Το άρθρο 26 ας πούμε [που είναι από τα sos] το λέμε κάθε μέρα πριν από το φαγητό.
 
Άρθρο 26 1.Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται δωρεάν τουλάχιστον στη στοιχειώδη και βασική βαθμίδα της. Η στοιχειώδης εκπαίδευση πρέπει να είναι υποχρεωτική. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους, ενώ η ανώτατη εκπαίδευση πρέπει να είναι εξίσου προσιτή σε όλους ανάλογα με τις ικανότητές τους. 2. Η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου και στην ενίσχυση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών. Πρέπει να προάγει την κατανόηση, την ανεκτικότητα και τη φιλία ανάμεσα σε όλα τα έθνη και όλες τις φυλές και τις θρησκευτικές ομάδες, και να προωθεί την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων των Ηνωμένων Εθνών για τη διατήρηση της ειρήνης.

Εδώ δε θα αφήσουμε κανέναν να πεθάνει σε απεργία πείνας και δίψας γιατί διεκδικεί το δικαίωμά του στη μόρφωση. Δε θα αφήσουμε δυο μάτια που δε χορταίνουν γράμματα, να μαυρίζουν από την πείνα και να βαθουλώσουν ώσπου να κλείσουν. Δεν θα αφήσουμε κανέναν άνθρωπο, συνάνθρωπο να φύγει σαν αερικό. Κι αν είναι κρατούμενος; Ένας λόγος παραπάνω αν είναι κρατούμενος. 

Όχι, δεν είμαστε Τουρκία, εδώ. Ευτυχώς που δεν είμαστε Τουρκία. Τι; όχι; 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr