Ευθύνες για τη δολοφονική επίθεση κατά της Κωνσταντίνας Κούνεβα καταλόγισε στην εργοδότρια εταιρεία ΟΙΚΟΜΕΤ με χθεσινή του απόφαση το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, επιδικάζοντας στην εταιρεία το ποσό των 250.000 ευρώ. Μάλιστα, από τα χρήματα αυτά, τα 80.000 ευρώ είναι άμεσα καταβλητέα.
Κόλαφος η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου για την εταιρεία που καλείται να καταβάλει 250.000 ευρώ, τα 80.000 άμεσα
Η χθεσινή απόφαση είναι η πρώτη (δικαστική) νίκη της Κωνσταντίνας Κούνεβα σε βάρος των εργοδοτών της, καθώς το δικαστήριο αναγνώρισε ευθαρσώς τις ευθύνες της εταιρείας. Στο σκεπτικό της απόφασης σημειώνεται μεταξύ άλλων ότι η ΟΙΚΟΜΕΤ (εργολάβος εταιρεία καθαρισμού των σταθμών του ΗΣΑΠ) φέρει ευθύνη για τη δολοφονική επίθεση με βιτριόλι που δέχθηκε η Κ. Κούνεβα στις 22 Δεκεμβρίου του 2008.
Η επίθεση αναγνωρίζεται ως “εργατικό ατύχημα”, καθώς έγινε αμέσως μετά την αποχώρηση της παθούσας από την εργασία της και ενώ η εταιρεία είχε αρνηθεί την αλλαγή βάρδιας που ζητούσε επίμονα η Κ. Κούνεβα, έχοντας επισημάνει στους προϊσταμένους της τις διαδοχικές απειλές που δεχόταν για τη ζωή της λόγω της συνδικαλιστικής της δράσης.
«Η δράση της Κωνσταντίνας ενοχλούσε», είχε δηλώσει κατά την ακροαματική διαδικασία τον περασμένο Φεβρουάριο η δικηγόρος της Κ. Κούνεβα, Δάφνη Βαγιανού, και αναφερόμενη στην αγωγή σημείωνε: “Είναι μια αγωγή που εντάσσεται στη διαδικασία περί εργατικού ατυχήματος, χωρίς φυσικά να είναι εργατικό ατύχημα, απλά σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται”. Σχετικά με το σκεπτικό της αγωγής, η δικηγόρος της Κούνεβα σημειώνει πως «από το 2006, αλλά κυρίως το 2007 και το 2008, η Κωνσταντίνα είχε λόγω της συνδικαλιστικής της δράσης στοχοποιηθεί από όλες τις πλευρές». «Είχε δημιουργηθεί ένας κλοιός απειλών και από τους δικούς της εργοδότες αλλά και στον ευρύτερο εργασιακό χώρο, ενώ η Κωνσταντίνα έμεινε απροστάτευτη. Λόγω των απειλών είχε ζητήσει να μην τη βάζουν βραδινή βάρδια για να μην αναγκάζεται να γυρίζει νύχτα ή τουλάχιστον να τοποθετηθεί σε έναν σταθμό του ΗΣΑΠ κοντά στο σπίτι της, στα Πετράλωνα. Φυσικά, αυτά δεν έγιναν ποτέ. Όχι μόνο δεν εκπληρώθηκαν τα αιτήματα, αλλά η αδιαφορία ήταν πλήρης, αν και είχε καταφύγει και στα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα”.
πηγή:avgi
