EYNOYXOI…

Οι ευνούχοι ξέρουν τα πάντα γύρω απ το σεξ. Αλλά δεν έχουν κάνει ποτέ. Και αυτό είναι πιο ανατριχιαστικό απ την ίδια την διαδικασία ευνουχισμού που περιλάμβανε μαχαίρια, συνθλιπτικά εργαλεία, καυτό λάδι, θάψιμο στο χώμα και πάντα πόνο. Πολύ πόνο. Η ιστορία του ευνουχισμού χάνεται, μέσα στον χρόνοστα μεγάλα μυστικά που έκαναν αναγκαίο το να φαντάζει μη αναγκαίο το πιο αναγκαίο όργανο για τη διαιώνιση του είδους και τους θρύλους για τις ερωτικές γνώσεις των ευνουχισμένων. Ναι τις ερωτικές γνώσεις. Ήξεραν τα πάντα γύρω απ το σεξ.

Πολλοί υποστηρίζουν πως την ιδέα του ευνουχισμού είχε ο Πέρσης βασιλιάς Κύρος. Κόβοντας το ζωτικό όργανο των αντρών της φρουράς του, μετατρέποντάς τους σε ένα ενδιάμεσο φύλο, τους έκανε εξαρτημένους απ αυτόν, άντρες που έχαναν τις ορμές τους αλλά όχι την πίστη του. Είχαν χάσει το βασικότερο γι αυτούς, άρα δεν είχαν να χάσουν τίποτα άλλο. Άλλοι θεωρούν πως ο ευνουχισμός ξεκίνησε από το σκοτεινό βίτσιο της Ασσύριας βασίλισσας Νεφετρίτης, η οποία ευνούχιζε τους εραστές της, για να μην μπορούν να δώσουν ηδονή πουθενά αλλού. Αυτά ως θρύλοι. Γιατί ως πραγματικότητα, οι ευνούχοι έγιναν υπηρέτες χαρεμιών, υπηρέτης του κινέζου αυτοκράτορα, επίσκοποι, Φαραώ , βασιλιάδες και άλλα πολλά. Οι έλληνες δεν είχαν ιδιαίτερη σχέση με τον ευνουχισμό (αρκετά ανακουφιστικό αυτό), αν και ο Μεγάλος Αλέξανδρος έδειχνε ιδιαίτερη προτίμηση σε δύο εραστές του που ήταν ευνούχοι. Φαίνεται πως οι ευνουχισμένοι άντρες που συνόδευαν τα στρατεύματα, άτριχοι, θηλυπρεπείς και παραδομένοι στη μοίρα τους ήταν οι καλύτερες μαιτρέσες τα δύσκολα χρόνια των πολέμων.

Στα βυζαντινά χρόνια και αργότερα στον 16ο αιώνα, μια φαλσέτα έκοβε , όχι με ιδιαίτερη μαεστρία, ότι πλεόναζε κάτω από την κοιλιά αγοριών, προκειμένου αυτά όταν μεγαλώσουν να αναπτύξουν ιδιαίτερες φωνητικές ικανότητες. Οι καστράτοι. Ναι, η εκκλησία θεωρούσε πως στην Αγιά Σοφιά και στην Καπέλα Σιξτίνα, έπρεπε να ψέλνουν φωνές αντάξιες του Θεού. Αγγελικές. Δηλαδή ευνούχων .

Οι ευνούχοι συνδέθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία με τη φύλαξη χαρεμιών. Ανίκανοι για έρωτα ήταν ταυτόχρονα ικανοί για τη φύλαξη του χαρεμιού. Η πραγματικότητα ήταν άλλη. Οι ευνούχοι στους οποίους είχαν αφαιρεθεί μόνο οι όρχεις, είχαν στύση αλλά όχι σπέρμα. Έτσι ο σουλτάνος ή ο αστός που τους ανέθετε την προστασία της γυναίκας του, ήταν σίγουρος πως δεν θα έχει κάποια ανεπιθύμητη και εξευτελιστική εγκυμοσύνη.

Έτσι μέσα στους γυναικονίτες, κάτω απ τα φουστάνια των γυναικών, μέσα σε στεναγμούς και όχι τη σιωπή πίστης, οι ευνούχοι έμαθαν τα μυστικά του έρωτα. Οι ευνούχοι με προσήλωση στην ηδονή που είχαν ανάγκη οι γυναίκες και όχι στην δυείσδυση, με τη λαχτάρα για αυτό που πολύ θα ήθελαν και ίσως με ένα μίσος για το αντρικό φύλο στο οποίο έμοιαζαν αλλά δεν ανήκαν, έγιναν θρυλικοί εραστές. Αλλά για να ικανοποιούν τους άλλους. Έτσι έμαθαν όλα τα μυστικά του έρωτα. Αλλά όχι τον έρωτα.

Ο τελευταίος ευνούχος που ανήκε στην φρουρά του κινέζου αυτοκράτορα, πέθανε τον Δεκέμβριο του 1996. Η σκοτεινή και απάνθρωπη ιστορία των ευνούχων τελείωνε. Αλλά ο ευνουχισμός παρέμενε ζωντανός. Παραμένει. Ναι νομίζω πως ζούμε σε μια κοινωνία με θέλει και δημιουργεί ευνούχους.

Μια φυλή ανθρώπων, μια φυλή ευνούχων κατασκευάζεται συστηματικά. Δεν πιστεύω πως είναι το αποτέλεσμα κάποιας συνωμοσίας, αλλά θεωρώ βέβαιο πως είναι ένας νόμος της «αγοράς». Το σύστημα κατασκευάζει ότι χρειάζεται. Ναι κατασκευάζει χαντούμηδες και καστράτους, ακρωτηριασμένους και ανίκανους. Οι ευνούχοι είναι τα αμελέτητα της ανικανότητας. Παραδόξως, έχουν την ικανότητα να αναπαράγουν το σύστημα και γι αυτό είναι το ζωτικό του όργανο.

Δεν ανταποκρίνονται σε καμία πρόκληση. Ούτε είναι άβουλοι. Απλώς βολικοί. Κάνουν την ανικανότητά τους υφαλτήριο, μέτρο και στο τέλος λαιμητόμο. Θέλουν κάτι να κόψουν και αυτοί. Έτσι οι ευνούχοι αναπαράγονται. Αυτοί που δεν έχουν καμιά ικανότητα ουσιαστικής αναπαραγωγής. Ακρωτηριάζοντας τους άλλους γύρω τους. Και μεταλλάσσοντάς τους. Γιατί ο ευνουχισμός δεν είναι ακρωτηριασμός, είναι μετάλλαξη. Μετατρέπει ένα είδος ανθρώπου σε κάτι άλλο. Σε άλλη φύση

Θέλουν ευνούχους. Χωρίς ορμές, προκλήσεις, αντιπαλότητες. Οι ευνούχοι παρότι μισούσαν αυτούς που αφαίρεσαν τον ανδρισμό τους δεν εξεγέρθηκαν ποτέ. Έτσι περιορίζονταν να δολοπλοκούν ή να φαντασιώνονται. Αυτό γίνεται σήμερα. Ευνουχίζουν τον κόσμο κάνοντάς τον να φαντασιώνεται. Κάποτε ο καθένας ζούσε τη ζωή του, ίσως και τα όνειρά του. Τώρα ζει τους μύθους του. Ανίκανος να διακρίνει αν του αρμόζουν, του ταιριάζουν, τους δικαιούται. Πριν από όχι και τόσο πολλά χρόνια, οι διανοούμενοι, οι άνθρωποι με άποψη, με γωνίες, με αγωνίες ήταν μια πρόκληση κι ένα όραμα. Σήμερα η γνώση έχει ενοχοποιηθεί, η άποψη φαντάζει γραφικότητα και η αγωνία έχει αντικατασταθεί από τον συνεχή ανυπόστατο φόβο. Τον φόβο του ευνούχου. Όλοι πρέπει να είναι ίδιοι και να μεταφέρουν σε κασελάκια τα επιχρυσωμένα τους γενητικά όργανα, όπως οι ευνούχοι του κινέζου αυτοκράτορα. Σήμερα είναι το χρυσωμένο χάπι της ελαφρύτητας. Κανένας δεν λέει πως η ζωή είναι μια συνεχής διαδικασία επίλυσης προβλημάτων. Κι έτσι ο ευνούχος την αντιλαμβάνεται ως τη μεταλλαγμένη του φύση. Άτονη, χωρίς δημιουργικότητα, δήθεν διασκεδαστική και ερωτική. Με αυτό τον λειψό όμως έρωτα του ευνούχου. Μέχρι που το χρυσωμένο χάπι γίνεται το χάπι του ψυχιάτρου. Και δυστυχώς δεν μπορείς να ξαναφορέσεις τη ζωτικότητά σου. Είσαι ευνούχος.

Ανοίξτε μια σελίδα του facebook και δείτε τον ευνουχισμό της εικονικότητας που βαφτίζεται ζωή. Αυτό τον ιδεατό φαντασιακό γαμιστρώνα που δήθεν ικανοποιεί ανάγκες επικοινωνίας. Διαβάστε τα status και τις αναρτήσεις. Είναι όλοι cool, in και light. Ευνουχισμένη ζωή που κατασκευάζει ευνουχισμένους ανθρώπους. Κανένας δεν υπάρχει εκεί μέσα που να παίρνει 700 ευρώ, να είναι άνεργος ή να έχει προβλήματα καθημερινότητας; Είναι όλοι τόσο άνετοι και φιλόσοφοι του τρέχοντος και επιτυχούς έρωτος; Φτάνουν ως το πληκτρολόγιο, και φοράνε τη μάσκα της εικονικότητας. Μαθαίνουν να είναι άλλοι και να μιλάνε για άλλα απ αυτά που τους σκοτώνουν. Γιατί δεν θέλουν να σκοτώνονται αλλά να είναι αθάνατοι. Παλιά πίστευαν πως ο ευνουχισμός αντιμετωπίζει διάφορες ασθένειες και δίνει μακροζωία. Ήταν ένα κόλπο για να πείθουν τους γονείς του υποψήφιου ευνούχου να συναινέσουν στον ευνουχισμό. Έτσι και το επιχείρημα της ευνουχιστικής θεραπευτικής σημερινής “ευτυχίας” του φαίνεσθαι, είναι η νομιμοποίηση της φαλσέτας.

Αποδεχόμαστε τη δημιουργία μιας ράτσας ευνούχων. Η μάνα ευνουχίζει το ίδιο το παιδί της. Ανασφαλής, φοβισμένη, με τον τρόμο της πιθανής δυσκολίας για το παιδί της που φαντάζει αρρώστεια, δημιουργεί έναν άνθρωπο ανίκανο να επιλύσει τα πιο απλά του προβλήματα. Που γι αυτό θα τα συσσωρεύει. Χωρίς κοινωνικά αντισώματα. Μόνο απαιτήσεις. Ο ευνουχισμένος θα ζει μέχρι τα 30 του στο σπίτι των γονιών και πλήρως δικαιολογημένος, μια που δεν έχει μάθει να βγαίνει εκεί έξω, στην κανονική ζωή και να παλεύει.

Η πιο απογοητευτική όμως ομάδα ευνούχων είναι οι αυτοευνουχισμένοι. Όπως οι ιερείς της Θεάς Κυβέλης, που έβγαζαν το μαχαίρι και έκοβαν μπροστά στον βωμό της θεάς τα γεννητικά τους όργανα. Για να καταλήξουν στην αυτόματη ευτυχία και την εύννοια της θεάς. Σήμερα οι αυτοευνουχισμένοι κόβουν μόνοι τους την ίδια την ανθρώπινη φύση, τα συναισθήματα, την πρόκληση της αβεβαιότητας εκλιπαρώντας για την εύνοια της θεάς. Και θεοί βρίσκονται πολλοί. Αστρολόγοι, ψυχολόγοι, συνταγολόγοι ευτυχίας. Όλοι όσοι μπορούν να εγγυηθούν έστω και λεκτικά το καλό και ασφαλές μέλλον. Να δώσουν τη συνταγή ευτυχίας. Αν την ήξεραν έστω και οι μισοί απ αυτούς, ο κόσμος θα ήταν μάλλον αλλιώς. Και οι ίδιοι δεν θα υπήρχαν.

Είναι μεγάλος ο κατάλογος του τρόπων ευνουχισμών. Και όπως και στον πραγματικό ευνουχισμό δεν πετυχαίνουν πάντα. Ο ευνούχος πεθαίνει πολλές φορές μέσα σε φριχτούς πόνους. Αν ζήσει, μπορεί να ζήσει μια ζωή όπου η μεγάλη κατάρα θα είναι η παραποιημένη φύση. Αυτή που αντιλαμβάνεται αλλά δεν μπορεί να ανταπεξέλθει. Αυτή που μπορεί να ξέρει όλα τα μυστικά, αλλά δεν μπορεί να τα χρησιμοποιήσει. Μπορεί μόνο να ποθεί κάτι που δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει γι αυτόν. Είναι βέβαια γεγονός πως πολλοί ευνούχοι διέπρεψαν. Έγιναν βασιλείς, στρατηγοί, τενόροι ακόμη και προφήτες. Ικανοί μέσα στην υπόλοιπη ανικανότητά τους. Αξίζει άραγε να αποδέχεται κάποιος τη φαλσέτα στο όνομα αυτής της πιθανότητας; Και καλά αυτό. Να ξέρεις τα πάντα γύρω απ το σεξ και να μην έχεις κάνει ποτέ…

* Το κείμενο είναι κομμάτι από το υπό έκδοση βιβλίο του Κώστα Βαξεβάνη “Ευνούχοι τα αμελέτητα της ανικανότητας” και έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό CIGAR