Εξώδικο 22 αστυνομικών και ένταλμα σύλληψης: Η βία δεν …«καλύβεται»

Το νέο, εξωφρενικό στοιχείο το οποίο προστίθεται στη δράση ροπαλοφόρων είναι η προσπάθεια φίμωσης μέσων ενημέρωσης και εκφοβισμού δημοσιογράφων με την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης χωρίς οποιαδήποτε νομική βάση!!! Χρησιμοποιούνται σαν χρήσιμοι ηλίθιοι από τους παρακρατικού τύπου μηχανισμούς που φαίνεται ότι οικοδομεί η ακροδεξιά του Μητσοτάκη με εκτελεστικό βραχίονα τον Χρυσοχοΐδη. Φαίνεται ότι τα “τρίκυκλα” των Γκοτζαμάνηδων παρκάρουν πλέον εντός νομικών γραφείων τα οποία εκτελούν εντολές υπουργών. Οι Γιοσμάδες στρογγυλοκάθονται σε υπουργικούς θώκους…       

Στο εξώδικό τους οι 22 αστυνομικοί αναφέρουν:  

 «Οι συγκεκριμένες θέσεις [των εφημερίδων] και αιτιάσεις σας μας προσβάλλουν χωρίς λόγο, αφίστανται παντελώς της πραγματικότητας, δεν έχουν την ελάχιστη σχέση με την δεοντολογία, την ελευθεροτυπία, το δημοσιογραφικό λειτούργημα και προπάντων τη δημοκρατία εν έτει 2021 […] συκοφαντώντας, και εκθέτοντας μας αναίτια σε κίνδυνο ποινικής και πειθαρχικής δίωξης, ως εργαζόμενους αστυνομικούς που το μόνο που έπραξαν με αυταπάρνηση και με απόλυτα ουμανιστικό τρόπο ήταν το υπηρεσιακό τους καθήκον, σύννομα και σύμφωνα με τις υπηρεσιακές διαταγές και εγκυκλίους».

Οι αστυνομικοί θεωρούν ότι δεν αναφέρονται σε πραγματικά γεγονότα τα δημοσιεύματα περί βίας και αυθαιρεσίας παρά τα όσα έχουν δει τα μάτια μας. Δεν είναι πραγματικές, λένε, ούτε οι καταγγελίες και οι ντοκουμενταρισμένες περιγραφές για χρήση βίας των προσαχθέντων στη ΓΑΔΑ. Θεωρούν αντιδεοντολογική τη δημοσίευση των καταγγελιών των πολιτών. Θεωρούν ότι εκτελούν διαταγές με αυταπάρνηση και απόλυτα … ουμανιστικό τρόπο….

Λίγο ακόμα και θα διαβάζαμε στο εξώδικο ότι η ΓΑΔΑ και τα ανακριτικά γραφεία είναι τόποι διακοπών, είναι παραρτήματα του Χαμόγελου του Παιδιού, μια εαρινή σύναξη Ουρσουλίνων και αρσακειάδων.

Το βασικό ερώτημα είναι αν οι αστυνομικοί έχουν προσωπική συναίσθηση των ενεργειών τους. Αν με δεδομένες τις υπηρεσιακές εντολές υπερβαίνουν ή όχι τα επιτρεπτά όρια άσκησης των καθηκόντων τους. Αν αντιλαμβάνονται τα όρια και δεν αυθαιρετούν εκμεταλλευόμενοι την εξουσία που τους παρέχει το σύστημα. Αλλά ακόμα κι αν αποδειχθεί η ενοχή τους σε νομικό ή υπηρεσιακό επίπεδο, κατά πόσο αυτό συνιστά στοιχείο προσωπικής συναίσθησης της ενοχής; 

Ο πρωθυπουργός στη συζήτηση στη Βουλή για την αστυνομική βία και καταστολή είπε: “…οι αστυνομικοί είναι παιδιά της διπλανής πόρτας […] Όταν θα βγάλουν τις στολές τους θα πάνε να πιουν καφέ στις ίδιες καφετέριες που συχνάζει η υπόλοιπη νεολαία μας”.

Ως συνήθως ο Μητσοτάκης βλέπει το δέντρο και όχι το δάσος. Είτε από ελαφρότητα και την αδυναμία σκέψης που τον χαρακτηρίζει ή σκόπιμα.

Ο προβληματισμός που αναπτύχθηκε, κυρίως με την προσπάθεια ερμηνείας της ναζιστικής θηριωδίας, αφορά στη σχέση της βίας με το πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο και κατ’ επέκταση με τις κυριαρχικές σχέσεις εξουσίας. Η Χάννα Άρεντ ισχυρίζεται ότι απλοί φυσιολογικοί άνθρωποι οι οποίοι ΔΕΝ χαρακτηρίζονται από σαδιστική και διεστραμμένη συμπεριφορά είναι δυνατόν να μετατραπούν σε κτήνη όταν λειτουργούν στο πλαίσιο ενός αυστηρά δομημένου μηχανισμού εξουσίας. Πρόκειται για μια διαδικασία μετάλλαξης καθημερινών ανθρώπων – οι οποίοι μπορεί να είναι οικογενειάρχες ή άτομα τα οποία δεν είχαν ποτέ στην διάρκεια του βίου τους ροπή προς τη βία – σε επικίνδυνα κτήνη. 

Οι ομάδες κρούσης του κατασταλτικού μηχανισμού χαρακτηρίζονται από μια ψυχρή και απρόσωπη δομή παραγωγής ανεξέλεγκτης βίας. Στην περίπτωση της νεοδεξιάς του Μητσοτάκη και του σερίφη Χρυσοχοΐδη αυτό ενισχύεται υπέρμετρα από το αντιλαϊκό ιδεολογικό φορτίο του νεοφιλελευθερισμού και την προϊστορία των σωμάτων ασφαλείας ως ιδεολογικού διώκτη. Έτσι το άτομο μετατρέπεται σε “μπάτσο”, σε άβουλο πιόνι ενός απάνθρωπου ανορθολογικού συστήματος ιδεών. Με μοναδική ίσως ικανοποίηση την αίσθηση δύναμης και εξουσίας που του προσδίδει η εργαλειοποίησή του. Χωρίς επίγνωση των πράξεων και των συνεπειών τους, χωρίς αισθήματα ενοχής, μπορούν να διαπραχθούν τερατωδίες από ανθρωπάκια σοκαριστικής μετριότητας. Με μόνη δικαιολογία ότι εκτελούν εντολές. Χωρίς κρίση, χωρίς αναστολές, χωρίς ερωτηματικά και χωρίς διακριτικά στη στολή ώστε να χάνεται η ατομικότητά του ανάμεσα στους εντεταλμένους ομοίους του.

Ξεχωριστή είναι η περίπτωση των 22 αστυνομικών οι οποίοι ενυπόγραφα ζήτησαν “με αυταπάρνηση” τη σύλληψη του Βαξεβάνη με “απόλυτα ουμανιστικό τρόπο”!! Δε ξέρουμε αν είναι στρατευμένοι εκτός της ΕΛ.ΑΣ. και σε κάποιο εκτελεστικό-ιδεολογικό μηχανισμό που παραπέμπει σε απόψεις Βορίδη – Άδωνι – Πλεύρη και Μιχαλολιάκου…  

Η υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ. ερευνά τις καταγγελίες πολιτών για άσκοπη και υπερβολική βία αστυνομικών οργάνων. Μέχρι σήμερα τα πορίσματα τέτοιου είδους ερευνών είναι απαλλακτικά. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ΜΑΤατζή που κατέστρεψε την ανθοδέσμη στον τόπο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου. Η “τιμωρία” του ήταν: Επίπληξη … για το θεαθήναι!!!

 Στο αρχικό ερώτημα ως προς τη συνειδητοποίηση της ευθύνης και τη δυνατότητα προσωπικής συναίσθησης της ενοχής για πράξεις οι οποίες τελεσίδικα έχουν κριθεί και καταδικαστεί αρμοδίως, η απάντηση είναι αρνητική. Ο βαθμός στον οποίο ένα πρόσωπο είναι ικανό να συναισθανθεί την ενοχή αφορά κυρίως στην επίγνωση της πράξης, και η επίγνωση προϋποθέτει σκέψη και ικανότητα διαχωρισμού μεταξύ γεγονότος και μύθου, αλήθειας και ψεύδους. Το γεγονός ότι ο Μητσοτάκης θέλει εργαλείο εκφοβισμού τον ένστολο, δεν απαλλάσσει της ευθύνης και της ενοχής εκείνον που κατεβάζει το γκλομπ στα κεφάλια πολιτών. “Τα παιδιά της διπλανής πόρτας” – που λέει ο Κυριάκος – είναι ένοχα όταν, φορώντας τη στολή τους, μεταλλάσσονται σε λυσσασμένα ντόμπερμαν. Ακόμα κι αν εκτελούν εντολές έχουν προσωπική ευθύνη και οι πράξεις τους είναι ηθικά και ποινικά κολάσιμες.  

ΥΓ: Χρησιμοποιήσαμε στοιχεία από διπλωματική εργασία που αλιεύσαμε από το διαδίκτυο  http://ikee.lib.auth.gr/record/311529/files/GRI-2020-26565.pdf 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr