Έκτοτε, ως «Πλατεία» ορίστηκε ό,τι διαφεύγει της εγκατεστημένης περίφραξης: η Πλατεία προεκτάθηκε και ο ορισμένος χώρος της μόλις αποκόπηκε από την ελεύθερη χρήση του, απέκτησε ανέλπιστες προοπτικές. Που εγκαθίσταται η μνήμη και η βιωμένη εμπειρία όταν ο φυσικός χώρος που τη δημιουργεί εξαφανίζεται; Μέχρι ποιο σημείο συρρίκνωσης του σχήματος ενός χώρου μπορείς να επιμένεις να τον διεκδικείς; Μέχρι πoιό σημείο αλλοίωσης του σώματος ενός χώρου τολμάς να τον αναγνωρίζεις; Διατηρείται η λειτουργία της πόλης όταν αυτή χάνει τα συνεκτικά στοιχεία της δομής της δηλαδή τα όνειρα που συλλογικά πραγματώνονται σε τόπους αναφοράς; Διατηρεί το ανθρώπινο σώμα την παρουσία του όταν χάνει τον χωρικό προσδιορισμό του;
Οι άνθρωποι του 21ου αιώνα θα μνημονεύονται μάλλον ως οι άνθρωποι που υπερασπίζονταν δημόσιους χώρους -σάρκινους και μαζί φαντασιακούς. Για κάθε νέο όριο περίφραξης, μια καινούρια Πλατεία θα γεννιέται. Η Πλατεία Εξαρχείων είμαστε εμείς.
Φωτογράφοι: Νικόλας Γεωργίου, Olivia Dehez, Marc Lepson, Μάριος Λώλος, Στεφάνια Μιζάρα, Τατιάνα Μπόλαρη, Γιώργος Νούνεσης
Σχεδιασμός Ήχου: Μανόλης Λιανής
INFO:
Παλιό Bibliothèque, Βαλτετσίου και λαμαρίνες γωνία, Πλατεία Εξαρχείων, Αθήνα
