Έρωτας και ναζισμός: Ο Εδουάρδος ο 8ος, ο μόλις 327 ημερών βασιλιάς

Ήταν 10 Δεκεμβρίου του 1936 όταν ο Βασιλιάς Εδουάρδος ο 8ος, με μάρτυρες τους τρεις αδερφούς του, υπέγραφε την πράξη παραίτησής του από τον θρόνο της Μεγάλης Βρετανίας. Λίγο αργότερα, μέσα από το παλάτι του Γουίντσορ, θα απευθυνόταν από τη συχνότητα του BBC συγκινημένος στον Βρετανικό λαό αλλά και στις χώρες που αποτελούσαν την Κοινοπολιτεία.

Παραδέχτηκε πως αφήνει τον θρόνο στον αδερφό του γιατί ερωτεύτηκε μια γυναίκα και καθησυχάζει τους πολίτες της Μεγάλης Βρετανίας, της τότε αυτοκρατορίας που ο ήλιος δεν έδυε ποτέ, πως τους αφήνει στα καλά χέρια του αδερφού του Γεωργίου του 6ου.

Ποια ήταν όμως εκείνη η γυναίκα που μέχρι και τον θρόνο του έχανε κάποιος για τα μάτια της; Η αμερικανικής καταγωγής, μοναχοκόρη η Γουάλις Σιμπσον ήταν ήδη παντρεμένη δυο φορές όταν τον γνώρισε 1931 σε μια κοινωνική εκδήλωση στο παλάτι.

Γνωστή μόνο για τις κοινωνικές της συναναστροφές, την κοσμοπολίτικη ζωή της, το προσεγμένο της στυλ και τις ερωτικές της περιπέτειες, δεν ήταν ούτε κατά διάνοια η ‘’ιδανική μελλοντική βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας’’.

Το 1934, έγιναν ζευγάρι πίσω από την πλάτη του συζύγου της και της αγαπημένης του Εδουάρδου. Το παλάτι εξοργίστηκε με αυτή την κατάληξη. Αμέσως έμαθε για αυτή τη σχέση από τη μυστική υπηρεσία και δεν άφησε τίποτα να μη γυρίσει ανάποδα για να μάθει τα πάντα γι αυτή τη «hussy» αμερικανίδα.

Όλοι πίστευαν πως εκείνη, δεν αγαπούσε τον Εδουάρδο αλλά επιθυμούσε διακαώς να γίνει βασίλισσα, θέλοντας να ρεζιλέψει τη Μεγάλη Βρετανία και να  αποκτήσει πρόσβαση στο Βασιλικό Ταμείο. Κάτι τέτοιο, δε θα επέτρεπε το παλάτι να συμβεί αλλά όχι μόνο αυτό.. Η Αγγλικανική εκκλησία, ο κρατικός μηχανισμός και η ίδια η συντηρητική βρετανική κοινωνία θα έβαζαν εμπόδια.

Η μυστική αστυνομία έσπευσε κατευθείαν να βρει στοιχεία και να υποστηρίξει τις κατηγορίες εναντίον της. Η Γουάλις ήταν μια πλανεύτρα μοιχαλίδα, μια γυναίκα ελαφρών ηθών που είχε παράλληλους εραστές με τον Εδουάρδο, μια σαδομαζοχίστρια που είχε καταφέρει να βρει τα κρυφά κουμπιά του πρίγκιπα και να τον εξουσιάζει μέσα από τα βίτσια του, μια κατάσκοπος της ναζιστικής Γερμανίας…

Οι κατηγορίες για την ερωτική της ζωή, σήμερα μας ακούγονται φαιδρές αλλά το πως συμπαθούσε τους Ναζί, έχει μια δόση αλήθειας στην ιστορία μας. Για την ακρίβεια και εκείνη και ο Εδουάρδος έδειχναν υπερβολική συμπάθεια στο ναζιστικό καθεστώς..

Τον Οκτώβρη του 1936, παρότι ο αγγλικός τύπος κρατούσε σιγή ιχθύος για το ειδύλλιο, ήταν γνωστό σε όλη την καλή κοινωνία πως η Γουάλις θα έπαιρνε το δεύτερο διαζύγιο της και ελεύθερη πια θα δενόταν με τα δεσμά του γάμου με τον Βασιλιά Εδουάρδο.

Ένα μήνα αργότερα, ο ίδιος, έκανε γνωστή την επιθυμία του να την παντρευτεί στον πρωθυπουργό της χώρας Στάνλεϋ Μπάλντγουιν, ο οποίος ξερά απάντησε πως αυτό δεν πρόκειται να επιτρέψει να συμβεί.

‘’Η Βασίλισσα είναι η φωνή του λαού  και ο λαός δε θα τη δεχόταν σαν Βασίλισσα αυτήν. Η φωνή του λαού πρέπει να ακουστεί’’

Όλοι αρέσκονται να μιλούν εξ’ ονόματος του λαού και να πιστεύουν πως ξέρουν τις επιθυμίες του, αλλά στην πραγματικότητα το ειδύλλιο έβρισκε συμπαθούντες μέσα στην αγγλική κοινωνία. Οι φτωχές τάξεις της Μεγάλης Βρετανίας, γαλουχημένες μέσα από λαϊκά παραμύθια, όπου το πριγκιπόπουλο αγαπά τη φτωχή πλην τίμια κοινή θνητή, έπαιρνε σάρκα, στο ειδύλλιο των δυο ερωτευμένων…και ας μην ήταν η Γουάλις αθώα και φτωχή.

Οι ανώτερες τάξεις ούτε να ακούσουν για έρωτα και ειδύλλια. Πίσω από τις κλειστές τους πόρτες μπορεί να έκρυβα εξωσυζυγικές σχέσεις, νόθους απογόνους, δυστυχισμένες ζωές αλλά μπροστά η βιτρίνα τους ήθελε καθωσπρέπει.

Ο Βασιλιάς της Μεγάλης Βρετανίας ήταν αρχηγός και την Αγγλικανική Εκκλησία, η οποία εκείνη την εποχή δεν αναγνώριζε τα διαζύγια για καμία άλλη αιτία πλην της απιστίας. Ο δεύτερος γάμος της Γουάλις θα μπορούσε να λυθεί και η Εκκλησία να κάνει ‘’τα στραβά μάτια’,’ μα ο πρώτος της γάμος με αίτια τη ‘’ασυμφωνία χαρακτήρων’’ δεν μπορούσε να ακυρωθεί. Για την Αγγλικάνική Εκκλησία θα ήταν μια δίγαμη. Να τελεστεί πολιτικός γάμος ανάμεσα σε εκείνη και στον Εδουάρδο ήταν ασυμβίβαστο λόγω της ιδιότητας του σαν Αρχηγού της Εκκλησίας.

Οι λύσεις που έπεσαν στο τραπέζι ήταν τρεις:

– Να παντρευτούν σαν να μη συμβαίνει τίποτα και η Γουάλις να γίνει η βασίλισσα της Μεγάλης Βρετανίας. Λύση που δεν ήθελε κανείς. Παραδόξως ούτε η ίδια η Γουάλις από ότι αποδείχτηκε.

– Να παντρευτούν με μοργανατικό γάμο. Ο Εδουάρδος να παραμείνει Βασιλιάς, η Γουάλις να μη λάβει βασιλικούς τίτλους και τα παιδιά τους, αν αποκτούσαν, να μην κληρονομούσαν κανένα βασιλικό τίτλο ή δικαίωμα στο Βρετανικό θρόνο. Τέτοιοι γάμοι είχαν τελεστεί και στο παρελθόν σε βασιλικούς οίκους αλλά δεν είχε εφαρμοστεί ποτέ για το Βρετανικό θρόνο και δεν υπήρχε προηγούμενο στο Αγγλικό εθιμοτυπικό δίκαιο, πράγμα που το καθιστούσε δύσκολο να γίνει αποδεκτό από την πολιτική και νομική εξουσία της χώρας.

– Ο Βασιλιάς Εδουάρδος να παραιτηθεί από το θρόνο του και να τον διαδεχτεί ο δεύτερος κατά σειρά στη διαδοχή.

Ο Εδουάρδος αποφάσισε τελικά σαν ιδανική λύση την τρίτη επιλογή. Το ρομαντικό αμπαλάζ της απόφασης του ήταν η αγάπη που έτρεφε για τη Γουάλις αλλά στην πραγματικότητα οι πολιτικές του θέσεις διέφεραν από τη στάση των πολιτικών δυνάμεων της Μεγάλης Βρετανίας τόσο σε εσωτερικό όσο και σε εξωτερικό επίπεδο.

Δε γνώριζε να κρατά τις ισορροπίες και το στόμα του κλειστό όταν χρειαζόταν και έφερνε συχνά σε αμηχανία τους συμβουλάτορες του. Οι Σκοτσέζοι γνωρίζοντας την αδυναμία που έτρεφε για την ιδιαίτερη πατρίδα του, την Ουαλία, δε δίσταζαν να τον κατακεραυνώνουν μέσα από πρωτοσέλιδα για τη ‘’κοινωνική του φιλιά με την Γουάλις Σίμπσον’’ πριν ακόμα γίνει ευρέως γνωστή η σχέση τους.

Η Γουάλις, γνωστή για τη γερμανοφιλία της και τη συμπάθεια της στο ναζιστικό καθεστώς τον επηρέαζε θετικά απέναντι στη Γερμανία του Χίτλερ, ξυπνώντας έντονη ανησυχία στη βρετανική κυβέρνηση. Φυσικά, όλη η Βασιλική οικογένεια της Βρετανίας ήταν γερμανόφιλη και γερμανικής καταγωγής ενώ και η στάση της Βρετανικής κυβέρνησης, επίσημα, δεν έδειχνε εκείνη την περίοδο ρήξη με τη Γερμανία, το αντίθετο μάλιστα, ωστόσο οι διπλωματικοί κύκλοι γνώριζαν πως αργά ή γρήγορα η Μεγάλη Βρετανία θα συγκρούονταν αναπόφευκτα με τη Γερμανία και η κατασκοπεία ανάμεσα στις δυο χώρες ήταν πυρετώδης.

Παρότι πολλοί πολιτικοί όπως ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, προσπάθησαν να αποτρέψουν τη βεβιασμένη απόφαση του Βασιλιά να παραιτηθεί πιστεύοντας πως ο έρωτας του για τη Γουάλις ήταν απλά ένα ανδρικό καπρίτσιο, ωστόσο κανείς τους δεν τα κατάφερε.

Στις 12 Δεκεμβρίου του 1936, ο Εδουάρδος έφυγε για την Αυστρία όπου παρέμεινε για αρκετούς μήνες μέχρι να βγει επίσημα το διαζύγιο της Γουάλις.

Το Μάιο του 1937 το διαζύγιο είχε εκδοθεί και αρχές Ιουνίου οι δυο εραστές έγιναν και επίσημα σύζυγοι.

Ο Αγγλικός τύπος αρκέστηκε σε μερικές προτάσεις ανάμεσα σε άλλες ειδήσεις και ο γάμος δεν πήρε ιδιαίτερη δημοσιότητα. Το ζεύγος εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Γαλλία και παρότι η Γουάλις δεν μπόρεσε να βάλει χέρι στο Βασιλικό Ταμείο ζούσαν πλουσιοπάροχα και χωρίς αυτό.

Αρχές Οκτωβρίου του 1937, βρίσκονται στη χειμερινή εξοχική κατοικία του Χίτλερ και ο Εδουάρδος, ο τέως Βασιλιάς της Μεγάλης Βρετανίας για 327 μέρες, εμφανίστηκε στα πρωτοσέλιδα των γερμανικών εφημερίδων να χαιρετά περιχαρής ναζιστικά. Φαντάζομαι η βρετανική κυβέρνηση την έβγαλε με οξυγόνα εκείνες τις ημέρες.

Με βάση το προσωπικό ημερολόγιο του Εδουάρδου, ο Χίτλερ τον είχε πείσει πως η μοναδική ελπίδα για τη συντριβή του κομμουνισμού ήταν η Γερμανία. Ο Εδουάρδος συναντήθηκε επίσης με τους ανώτατους αξιωματούχους Χέρμαν Γκέρινγκ και Τζόζεφ Γκέμπελς ενώ επιθεώρησε και τη σχολή εκπαίδευσης των ΕΣ-ΕΣ. 

Το 1940, όταν η Γερμανία εισβάλλει στη Γαλλία, το ζευγάρι καταφεύγει στη Λισσαβόνα της Πορτογαλίας έπειτα από προτροπή της Γερμανίας. Οι Γερμανοί σχεδιάζουν, να επαναφέρουν στον θρόνο τον Εδουάρδο με το μυστικό σχέδιο ‘’Επιχείρηση Γουίλι’’, ο Ουίστον Τσώρτσιλ το μαθαίνει και μετακινεί το ζεύγος στις Μπαχάμες μέχρι το τέλος του πολέμου ορίζοντας τον Εδουάρδο γενικό διοικητή του στρατεύματος εκεί.

Καθ΄όλη την διάρκεια του πολέμου αλλά και μετά την ήττα της Γερμανίας, ο Εδουάρδος δεν κρύβει την υποστήριξη του προς το ναζιστικό καθεστώς φέρνοντας σε αμηχανία τη βρετανική κυβέρνηση.

Του επιτρέπεται να γυρίσει στην Αγγλία, μετά από 16 χρόνια από την ημέρα της παραίτηση του, το 1953. Εκεί εντυπωσιάζεται που τον υποδέχονται στο αεροδρόμιο 30 δημοσιογράφοι καθότι πιστεύεις πως η αγγλική κυβέρνηση θα του έστηνε μιντιακό εμπάργκο.

Δηλώνει πως θέλει να μείνει στη Μεγάλη Βρετανία και να εργαστεί αλλά εξαιτίας της βασιλικής οικογένειας δεν μπορούσε να βρει εργασία στον ιδιωτικό τομέα για να μην κινήσει υποψίες εύνοιας. Για δημόσια θέση ούτε λόγος.

Επέστρεψε στη Γαλλία όπου ασχολήθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του με τη συγγραφή βιβλίων και τον κήπο γύρω από το παλάτι που νοίκιαζε.

Έφυγε από τη ζωή στις 28 Μαΐου του 1972.