Η ανακοίνωση των εργαζομένων του σωματείου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής:
«Θεωρούμε απαράδεκτο να διοργανώνει η διοίκηση μια βραδιά μπαλέτου (Gala) με όρους που θα δημιουργήσουν πρόβλημα στην ομάδα αλλά και στο ίδιο το θέατρο.
Είναι εύλογα τα ερωτήματα που μας δημιουργούνται:
- Σε ποιο θέατρο συμβαίνει σ’ ένα τέτοιο Gala να αποκλείεται η συμμετοχή του μεγαλύτερου μέρους της ομάδας, και δη των νέων χορευτών;
- Ποια είναι η λογική της διοίκησης του Θεάτρου να καλεί τους συναδέλφους να ερμηνεύσουν pas de deux και variation σε ρόλους που σε κανένα θέατρο στον κόσμο δεν τα ερμηνεύουν χορευτές/τριες άνω των 42 χρονών;
- Με ποια λογική καλούνται συνάδελφοι, από τους οποίους κάποιοι είχαν σταματήσει επί σειρά ετών να χορεύουν (αφού δίδασκαν στη Σχολή χορού της ΕΛΣ) και κάποιοι άλλοι χορεύουν εδώ και πολλά χρόνια πιο απλούς ρόλους (λόγω ηλικίας), να ερμηνεύσουν δύσκολα και απαιτητικά κλασικά κομμάτια;
- Τι ευθύνη θα έχει το θέατρο για τους συναδέλφους σε περίπτωση που υποστούν σοβαρότατους τραυματισμούς;
Η απάντηση είναι μία. Μας την έδωσε εν ρύμη του λόγου του ο Διευθυντής του μπαλέτου σε συνάντηση που είχαμε την προηγούμενη εβδομάδα: Ας πάρουν πίσω οι τιτλούχοι την επιστολή διαμαρτυρίας και θα δούμε αν θα αλλάξω κάτι.
Το ίδιο δυστυχώς ειπώθηκε και σε ατομικές συναντήσεις του διευθυντή του μπαλέτου με χορευτές.
Από τα παραπάνω είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι προγραμματίστηκε αυτό το Gala για εκδικητικούς λόγους αλλά και για λόγους «συμμόρφωσης» των συναδέλφων μας, επειδή τόλμησαν να αντιδράσουν με επιστολή διαμαρτυρίας στις βλαπτικές μεταβολές της σύμβασής τους, όπως θα έκανε κάθε εργαζόμενος/η.
Είναι τραγικό, ο μεγαλύτερος καλλιτεχνικός οργανισμός της χώρας μας, να συμπεριφέρεται έτσι στους καλλιτέχνες του. Που αντί να τους χρησιμοποιεί, αξιοποιώντας την τεράστια εμπειρία τους και τη μεγάλη προσφορά τους στην τέχνη του χορού, σε πόστα όπως δάσκαλοι, ρεπετιτέρ, χορογράφοι κ.α. – όπως συμβαίνει σ’ όλες τις όπερες του κόσμου – τους έχει αποκλείσει απ’ αυτά, τους απαξιώνει, τους υποτιμά και προσπαθεί να τους αποδομήσει.
Είναι όμως ακόμα πιο τραγικό, όταν συνειδητοποιούμε ότι αυτός ο καλλιτεχνικός οργανισμός δείχνει με τη στάση του πως συναινεί με τις αντιεπιστημονικές επιλογές του κράτους, το οποίο έχει θεσμοθετήσει την απαράδεχτη αλλαγή των ορίων συνταξιοδότησης των χορευτών/τριών στα 67.
Ζητάμε να λάβετε σοβαρά υπόψη τους προβληματισμούς που σας θέσαμε δίνοντας άμεσα λύση».
