Έρευνα εκ νέου για την υπόθεση Τσαλικίδη -Η ιατροδικαστική έρευνα που είχε αποκαλύψει το HOT DOC δεν μιλούσε για αυτοκτονία

Μετά τη γνωστοποίηση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που αμφισβητεί ευθέως την εκδοχή της αυτοκτονίας που είχε δεχθεί η εισαγγελική έρευνα, ο Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών, Αντ. Λιόγας, ζήτησε τη δικογραφία για την υπόθεση προκειμένου να ερευνηθεί εκ νέου από εισαγγελικό λειτουργό.

Η δικογραφία για την υπόθεση του θανάτου του στελέχους της Vodafone έχει μπει δύο φορές στο αρχείο, την πρώτη το 2006 μετά από έρευνα του τότε Εισαγγελέα Ιωάννη Διώτη και τη δεύτερη το 2014 μετά από έρευνα εφέτη ανακριτή.

Το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου περί προστασίας της ανθρώπινης ζωής και επισημαίνοντας ανακολουθείες στους χειρισμούς που έγιναν από την ελληνική Δικαιοσύνη επιδίκασε αποζημίωση για ηθική βλάβη, ύψους 54.000 ευρώ (μαζί με τα δικαστικά έξοδα), στην οικογένεια του Κώστα Τσαλικίδη. Το ΕΔΔΑ έκρινε πως οι ελληνικές Αρχές παρέλειψαν να διενεργήσουν επαρκή έρευνα για το θάνατο του ώστε να εξακριβωθεί αν συνδεόταν αιτιωδώς με το σκάνδαλο των υποκλοπών.

Να σημειωθεί ότι από την πρώτη στιγμή η οικογένεια του εκλιπόντος υποστήριξε πως ο 34χρονος είναι θύμα δολοφονικής ενέργειας και ότι το συμβάν σχετίζεται με το θέμα των παρακολουθήσεων.

Το hot doc είχε αποκαλύψει την ιατροδικαστική έρευνα 

Τον Οκτώβριο του 2012  το hot doc είχε δημοσιεύσει  μια πολυσέλιδη δημοσιογραφική έρευνα για την υπόθεση Τσαλικίδη. Στο τεύχος 12 του περιοδικού είχε καταγράφει όλη η αλήθεια για τα τελευταία 24ωρα του Κώστα Τσαλικίδη αλλά και η αντιμετώπιση της υπόθεσης από την πλευρά του ιατροδικαστή ο οποίος αποφάνθηκε πολύ γρήγορα ότι πρόκειται για αυτοκτονία χωρίς να κάνει ούτε καν  τον  κόπο να πάει για αυτοψία στο σπίτι του , όπως ορίζει ο νόμος. Όπως κατέθεσε, «δεν υπήρχε λόγος», αφού η Αστυνομία διαβεβαίωσε πως δεν υπήρχαν ίχνη διάρρηξης.

Από το 2005 η οικογένεια είχε στείλει την έκθεση νεκροψίας του Ντιλέρνια μαζί με τις φωτογραφίες από τον νεκρό Κώστα Τσαλικίδη στον καθηγητή ιατροδικαστικής του Βασιλικού Κολεγίου του Λονδίνου, Στέφεν Καρς.

Ο καθηγητής είχε συντάξει μια έκθεση πραγματογνωμοσύνης, η οποία ακυρώνε τις εκτιμήσεις των ελλήνων ιατροδικαστών που εξέτασαν τον Τσαλικίδη.

Διαβάστε όλο το άρθρο 

«Τον νάρκωσαν και τον κρέμασαν»

«Αμερικανοί βρίσκονται πίσω από τις υποκλοπές, ο αντισυνταγματάρχης της ΕΥΠ γνωρίζει και ο Κώστας Τσαλικίδης, του οποίου ο θάνατος συνδέεται με τις υποκλοπές, δολοφονήθηκε με το δηλητήριο κουράρε». Τον Απρίλιο του 2006, όταν αυτή η ανώνυμη επιστολή έφτασε στα γραφεία των δικηγόρων της οικογένειας Τσαλικίδη,για τα ΜΜΕ ήταν μια έκρηξη συνωμοσιολογίας. Ίσως και ένα τρικ για να ανοίξει ξανά η υπόθεση της αυτοκτονίας Τσαλικίδη.

Εξι χρόνια μετά, και επτά από τον θάνατο του Τσαλικίδη, υπάρχουν ίσως ελάχιστοι σε αυτή τη χώρα που πιστεύουν πως ένας νέος άνθρωπος που γνώριζε τα μυστικά των υποκλοπών αυτοκτόνησε, αφού το προηγούμενο βράδυ αγόρασε γλυκά και σχεδίαζε τι θα κάνει το σαββατοκύριακο.

Αν ο Τσαλικίδης αυτοκτόνησε, τότε είναι ο πρώτος απαγχονισμένος στον κόσμο που κατάφερε να το κάνει χωρίς σπασμούς, τραυματισμούς και αγωνία. Σαν να αυτοκτόνησε ενώ κοιμόταν.

Το διαμέρισμα του Κώστα Τσαλικίδη, στον 2ο όροφο της οδού Ευκλείδου 18 στον Κολωνό, μοιάζει με μουσείο τακτοποιημένων αναμνήσεων. Μια αντίσταση που κάνει η ζωή, παραθέτοντας μικρά αντικείμενα απέναντι στον θάνατο.

Δίσκοι βινυλίου, μια συλλογή από μικρά τενεκεδένια παιχνίδια, ιστορικά βιβλία. Από εκείνο το πρωί της 9ης Μαρτίου του 2005, που το νεκρό σώμα του Τσαλικίδη βρέθηκε να αιωρείται στον διάδρομο πλάτους 70 εκ. από την ίδια τη μητέρα του, ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει στο διαμέρισμα. Καμιά φορά η μητέρα του, Γεωργία Τσαλικίδη, ή νύφη του, Ελένη Γκλίνου, ανοίγουν την πόρτα, χάνονται για λίγο στον κόσμο που φαίνεται να δίνει για λίγο ζωή σε κάτι που δεν υπάρχει πια, και στη συνέχεια φεύγουν με τα δικά τους φαντάσματα.

Όταν μπήκα στο διαμέρισμα του Κώστα Τσαλικίδη, μπήκα σε έναν χώρο με οικεία πράγματα. Ήμασταν συνομήλικοι, και στο κλειστό διαμέρισμα καταλάβαινα πως υπήρχαν πολλά κοινά πράγματα. Μοιραία το ερώτημα μέσα μου τέθηκε: «Γιατί αυτοκτονεί κάποιος σαν εμένα;» Μπορεί να μην είναι τόσο «τίμιο» δημοσιογραφικά, αλλά από την άλλη σε βοηθά να διαβάσεις τους ανθρώπους, εκτός από τις δικογραφίες και τις εκθέσεις των ιατροδικαστών.

Συναντήθηκα με τους γονείς του Κώστα Τσαλικίδη, τον αδελφό του, Παναγιώτη, τη νύφη του, μερικούς φίλους και την Σάρρα Γαλανοπούλου, τη σύντροφό του.

Όλοι τους είχαν ένα κοινό στοιχείο. Δεν μιλούσαν μόνο για την απώλεια, αλλά για τη μεγάλη κοροϊδία που είχε συμβεί. Ουδέποτε πίστεψαν πως ο Κώστας αυτοκτόνησε. Όταν στις 2 Φεβρουαρίου 2005, ένα χρόνο μετά τον θάνατο του δικού τους ανθρώπου, είδαν τον Γιώργο Βουλγαράκη να σχεδιάζει μπροστά στις κάμερες τους κύκλους και τα τρίγωνα των υποκλοπών, τότε όλη η ιστορία της αυτοκτονίας δεν μπορούσε πια να είναι μια αμφιβολία. Έγινε απαίτηση για να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά αυτή η απαίτηση είναι πιο ισχυρή από τον θρήνο.

Στη διάρκεια της πολύμηνης έρευνας που κάναμε για τις υποκλοπές, σε ό,τι αφορά το κομμάτι τού πώς έγιναν, μου έκανε εντύπωση η ένταση με την οποία κάποιοι άνθρωποι έκρυβαν την αλήθεια, αλλά και η ένταση με την οποία κάποιοι άλλοι, πολλοί από αυτούς σχετιζόμενοι υπηρεσιακά με την υπόθεση, προσπαθούσαν να την αποκαλύψουν.

Στο κομμάτι που αφορούσε τον θάνατο του Τσαλικίδη υπήρχαν δύο συγκλονιστικές στιγμές. Η μία ήταν στο μικρό χολ του διαμερίσματος όπου βρέθηκε κρεμασμένος. Γονατισμένοι μπροστά στους τοίχους του στενού διαδρόμου, προσπαθούσαμε να διακρίνουμε έστω και ένα ίχνος που να δήλωνε πως ο αυτόχειρας λίγο πριν πεθάνει χτυπήθηκε πάνω στους τοίχους, όπως ήταν φυσικό, έχοντας επιθανάτιους σπασμούς ή το ένστικτο της επιβίωσης.

Η δεύτερη σκηνή είναι πάνω από τις φωτογραφίες του νεκρού Τσαλικίδη, να παρατηρούμε μια γαλήνια μορφή, χωρίς ίχνος που να δηλώνει πως υπήρξε απαγχωνισμός. Ο Κώστας Τσαλικίδης έμοιαζε με κοιμισμένο και όχι βίαια σκοτωμένο. Αυτές τις φωτογραφίες συνειδητά επιλέξαμε να δημοσιεύσουμε, γιατί δεν είναι οι φωτογραφίες ενός νεκρού, αλλά τα αποδεικτικά στοιχεία για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην Ελλάδα.

Ο Κώστας Τσαλικίδης ήταν σχεδιαστής Δικτύου και διευθυντής Τεχνολογίας της VODAFONE. Ήταν το στέλεχος εκείνο της VODAFONE που παρέλαβε από την ERICSSON το λογισμικό των νόμιμων παρακολουθήσεων, πάνω στο οποίο πάτησε το παρείσακτο λογισμικό των υποκλοπών. Είναι πολύ πιθανό είτε ο Τσαλικίδης να ήταν από τους ανθρώπους που λόγω της θέσης τους συνεργάστηκαν με τις Αρχές για την τοποθέτηση του παρείσακτου λογισμικού πριν αυτό χρησιμοποιηθεί για τις παράνομες υποκλοπές, είτε να ανήκει σε αυτούς που εντόπισαν το πρόβλημα λόγω της εξειδίκευσής τους. Όταν στις 25 Ιανουαρίου 2005 η εταιρία Q-telecom ενημέρωσε τη VODAFONE πως το δίκτυό της έχει πρόβλημα με την αποστολή μηνυμάτων, πράγμα που οδήγησε στην αποκάλυψη του παρείσακτου λογισμικού, ο Τσαλικίδης ήταν φυσιολογικά από τους λίγους που ενημερώθηκαν. Ο Τσαλικίδης ήταν από αυτούς που είχαν πρόσβαση σε ψηφιακά κέντρα της VODAFONE, αφού βρέθηκε εξουσιοδότηση εισόδου στο ψηφιακό κέντρο της Παιανίας με κωδικό TSALIKID.

Στις 7 Μαρτίου, η VODAFONE ξέρει πως υπάρχει το λογισμικό των υποκλοπών. Στις 8 Μαρτίου, συγκαλείται σύσκεψη με αυτό το αντικείμενο στα κεντρικά της VODAFONE στο Χαλάνδρι. Η εταιρία δεν έδωσε ποτέ στις Αρχές τα πρακτικά αυτής της τόσο σοβαρής σύσκεψης. Την ίδια μέρα, το λογισμικό αφαιρείται παράνομα από τα κέντρα της εταιρίας, και την επόμενη μέρα, ο Τσαλικίδης βρίσκεται νεκρός στο διαμέρισμά του. Η αστυνομική και εισαγγελική έρευνα την εποχή εκείνη δεν συσχετίζουν τις δύο υποθέσεις, ούτε γίνεται κάποια ανακοίνωση.

Ο φάκελος Τσαλικίδη κλείνει και επανέρχεται πρόσφατα μέσα από τις νομικές κινήσεις των δικηγόρων της οικογένειας, Νίκου Κωνσταντόπουλου, Φραγκίσκου Ραγκούση, Ζωής Κωνσταντοπούλου και Σταύρου Χούρσογλου, ως υπόθεση που συνδέεται με τις υποκλοπές. Στο διαμέρισμα του ανθρώπου που είχε ίσως κεντρικό ρόλο στις υποκλοπές δεν πήγε ποτέ η ΕΥΠ για έρευνα, ούτε η Σήμανση, ούτε και ο ιατροδικαστής.

Άνθρωπος-κλειδί

Η τελευταία μέρα του Κώστα Τσαλικίδη ήταν σίγουρα μια πολύ δύσκολη μέρα στη δουλειά. Η σύσκεψη για τις υποκλοπές στη VODAFONE ήταν κάτι που είχε εκμυστηρευτεί στην σύντροφό του, Σάρρα Γαλανοπούλου. Το απόγευμα της 8ης Μαρτίου, λίγες ώρες πριν βρεθεί νεκρός, ο Τσαλικίδης πέρασε από τον φούρνο στο ισόγειο του σπιτιού του, αγόρασε γλυκά και, όπως μας είπε ο ιδιοκτήτης Κώστας Λιακατάς, του ζήτησε να του δώσει τη συνταγή από το γλυκό που αγόρασε. Είναι προφανές πως ο άνθρωπος που σκοπεύει να αυτοκτονήσει δεν ζητά συνταγές ζαχαροπλαστικής.

Στις 21:30 ο Τσαλικίδης μίλησε με τη σύντροφό του στο τηλέφωνο και της μετέφερε την ανησυχία του, γιατί η μητέρα του είχε πυρετό. Στις 23:00 ξαναμίλησε με τη μνηστή τουκαι την καληνύχτισε με κάθε φυσικότητα. Κατά τη διάρκεια της νύχτας ο Τσαλικίδης φαίνεται να είναι συνδεδεμένος με το λάπτοπ του στο δίκτυο της εταιρίας και στέλνει μάλιστα κάποια email. Τίποτα απ’ όσα έκανε δεν δηλώνει άνθρωπο που σκοπεύει να βάλει τέλος στη ζωή του.

Δύο μέρες πριν από τον θάνατό του είχε ζητήσει από τη Σάρρα Γαλανοπούλου να κλείσει ξενοδοχείο στην Καλαμπάκα για το τριήμερο της 25ης Μαρτίου. Η Σάρρα ωστόσο παραδέχεται πως ο Κώστας της είχε εκμυστηρευτεί, καιρό πριν από το συμβάν, πως «υπάρχει κίνδυνος να κλείσει η VODAFONE» και της ζήτησε να μην πει τίποτα σε κανέναν. Απ’ ό,τι αποδεικνύεται εκ των υστέρων, η εταιρία δεν αντιμετώπιζε άλλο θέμα πέραν των υποκλοπών, για το οποίο είναι δεδομένο πως κάποιοι άνθρωποι στο εσωτερικό της γνώριζαν, τουλάχιστον από τον Ιανουάριο του 2005, όταν εντοπίστηκε πρόβλημα με τα μηνύματα της Q-telecom. Τον Φεβρουάριο του 2005, ο Τσαλικίδης είχε επίσης εκμυστηρευτεί στη Σάρρα ότι «πρέπει να φύγει από τη VODAFONE, γιατί είναι ζήτημα ζωής και θανάτου». Ο Τσαλικίδης υπέβαλε μάλιστα την παραίτησή του στον προϊστάμενό του, Νίκο Πλεύρη, αλλά δεν έγινε δεκτή, και τελικά επέστρεψε στη δουλειά του με μεσολάβηση του στελέχους της εταιρίας Κώστα Βασιλείου.

Είναι μάλλον προφανές πως ο Τσαλικίδης δεν παρουσίαζε συμπεριφορά ανθρώπου που ήθελε να αυτοκτονήσει, αλλά σχετιζόταν άμεσα με τα προβλήματα που εμφανίζονταν στη VODAFONE. Μέσα σε 24 ώρες, από τη VODAFONE εξαφανίστηκαν τα δύο πιο ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία των υποκλοπών: Το λογισμικό παρακολούθησης, το οποίο αφαίρεσε ο διευθύνων σύμβουλος Γ. Κορωνιάς αντί να ενημερώσει τις Αρχές, και ο άνθρωπος-κλειδί.

«Ναρκώθηκε ή δηλητηριάστηκε και κρεμάστηκε»

Στις 7:35 το πρωί, στις 9 Μαρτίου 2005, η Γεωργία Τσαλικίδη άνοιξε την πόρτα του διαμερίσματος του γιου της, επειδή δεν απαντούσε στο τηλέφωνο, και τον βρήκε κρεμασμένο στον διάδρομο του σπιτιού. Ένα σχοινί ξεκινούσε από μια σωλήνα του παταριού και κατέληγε στον λαιμό του Κώστα. Το άψυχο σώμα απείχε μόλις μερικά εκατοστά από το πάτωμα.

Ο αδελφός του Κώστα, Παναγιώτης, μία ώρα μετά έφτασε τυχαία στο διαμέρισμα του αδελφού του. Έκοψε το σχοινί, ξάπλωσε το σώμα του αδελφού του στο κρεβάτι και, συγκλονισμένος όσο και απορημένος, έκανε αυτό που καθορίζει σήμερα την υπόθεση: Τράβηξε φωτογραφίες του νεκρού αδελφού του.

Την έρευνα για τον θάνατο του Κώστα Τσαλικίδη ανέλαβε το Αστυνομικό Τμήμα Κολωνού. Πολύ γρήγορα βγήκε μια ιατροδικαστική έκθεση νεκροψίας νεκροτομής, στην οποία ο ιατροδικαστής Γιώργος Ντιλέρνια αποφαίνεται πως πρόκειται για αυτοκτονία. Ο ιατροδικαστής δεν κάνει τον κόπο να πάει για αυτοψία στο σπίτι, όπως ορίζει ο νόμος, γιατί, όπως κατέθεσε, «δεν υπήρχε λόγος», αφού η Αστυνομία διαβεβαίωσε πως δεν υπήρχαν ίχνη διάρρηξης. Δηλαδή, σύμφωνα με τη λογική της Αστυνομίας και του ιατροδικαστή, κάποιος άνθρωπος δεν μπορεί να δολοφονηθεί από κάποιον ο οποίος έχει αντικλείδι ή είναι, για παράδειγμα, κλειδαράς.

Όταν τον Φεβρουάριο του 2006 η Ελλάδα βρέθηκε μπροστά στην ανακοίνωση του σκανδάλου των υποκλοπών, για την οικογένεια Τσαλικίδη δεν υπήρχε καμιά αμφιβολία πως ο Κώστας είχε δολοφονηθεί για όσα γνώριζε για την υπόθεση των υποκλοπών. Από το 2005 η οικογένεια είχε στείλει την έκθεση νεκροψίας του Ντιλέρνια μαζί με τις φωτογραφίες από τον νεκρό Κώστα Τσαλικίδη στον καθηγητή ιατροδικαστικής του Βασιλικού Κολεγίου του Λονδίνου, Στέφεν Καρς.

Ο καθηγητής συντάσσει μια έκθεση πραγματογνωμοσύνης, η οποία φαίνεται να ακυρώνει τις εκτιμήσεις των ελλήνων ιατροδικαστών που εξέτασαν τον Τσαλικίδη. Σύμφωνα με τον Καρς, οι συνάδελφοί του δεν πήγαν ποτέ στη σκηνή της αυτοκτονίας για να ελέγξουν αν τα δεδομένα συνηγορούσαν σε αυτή την εκδοχή. Όπως λέει χαρακτηριστικά:

«Δεν συνεκτιμήθηκαν τα κρίσιμα δεδομένα του ύψους και του βάρους του θανόντος και της θερμοκρασίας του πτώματος και του δωματίου, ούτε έγινε προσπάθεια καθορισμού της ακριβούς ώρας θανάτου». Οι φωτογραφίες που εξετάζει ο βρετανός ιατροδικαστής, όμως, είναι το καθοριστικό στοιχείο.

Το σημάδι από το σχοινί στον λαιμό του Τσαλικίδη είναι παράλληλα με τους ώμους. Αν είχε κρεμαστεί,τότε έπρεπε να είναι πλαγιαστά, ξεκινώντας από χαμηλά στον λαιμό και καταλήγοντας υπό γωνία στη βάση του κεφαλιού.

«Η θέση του σημαδιού», λέει ο Καρς, «είναι πιο συμβατή με στραγγαλισμό απ’ ό,τι με απαγχονισμό». Επίσης «δεν υπήρχαν στοιχεία υποστάσεως, συγκέντρωσης του αίματος στα πόδια, όπως είναι αναμενόμενο μετά από κανονικό απαγχονισμό. Αυτό έρχεται σε αντιπαράθεση με την εκδοχή του απαγχονισμού.

Ίσως είναι πιο σημαντικό ότι ο καθένας περιμένει να δει κάποιο είδος βλάβης στον λεπτό ιστό εντός και κάτω από τον λαιμό. Βλάβες είναι παρούσες στο 1/3 των απαγχονισμών. Δεν βρέθηκαν βλάβες μέσα στον λαιμό, γεγονός που είναι περίεργο. Βλάβη στη συνδεσμολογία των μεγάλων αγγείων του λαιμού είναι σύνηθες εύρημα στον στραγγαλισμό, αλλά αυτή η εξέταση ποτέ δεν διεξάχθηκε».

Ο Βρετανός σημειώνει επιπλέον πως δεν υπάρχουν τραυματισμοί και εκδορές στο σώμα του νεκρού, πράγμα που έπρεπε να ισχύει, αφού ο Τσαλικίδης φυσιολογικά έπρεπε να αυτοτραυματιστεί μετά από επιθανάτιους σπασμούς. Η χροιά του προσώπου του είναι φυσιολογική, «ούτε είχε συμφόρηση, ούτε ήταν ωχρό», ώστε να φαίνεται απαγχονισμός ή στραγγαλισμός. Ο ιατροδικαστής θεωρεί επίσης πως ο κόμπος που έγινε στο σχοινί δεν είναι ένας συνήθης κόμπος που κάνει κάποιος υποψήφιος αυτόχειρας, αλλά ειδικός κόμπος που θέλει γνώσεις. Ο Καρς καταλήγει κατηγορηματικά: «Το πιθανότερο σενάριο, βασισμένο στα ανά χείρας μου στοιχεία, είναι ότι ο θανών ναρκώθηκε ή και δηλητηριάστηκε και μετά θάνατον κρεμάστηκε».

Στα ίδια συμπεράσματα καταλήγει και ο καθηγητής Ιατροδικαστικής Θεόδωρος Βουγιουκλάκης, ο οποίος αντικρούει τον ιατροδικαστή Φίλιππο Κουτσάφτη, ο οποίος είχε διατυπώσει την άποψη πως ο Τσαλικίδης δεν παρουσιάζει ενδείξεις απαγχονισμού γιατί έπαθε ανακοπή ενώ είχε κρεμαστεί. Ο Βουγιουκλάκης γράφει στην έκθεσή του: « Ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν είναι πιθανό και μάλιστα σε σημείο ώστε να στηρίξει κάποιος με βεβαιότητα, αφού είναι γνωστό ότι ο ερεθισμός των πνευμονογαστρικών νεύρων απαντάται κυρίως σε περιπτώσεις πίεσης του λαιμού με τα χέρια, κάτι που είναι γνωστό και περιγράφεται στα κλασικά συγγράματα».

Δηλαδή ή ο Τσαλικίδης κρεμάστηκε αφού ναρκώθηκε από κάποιους ή, στην περίπτωση που έπαθε ανακοπή, όπως υποστηρίζει ο ιατροδικαστής Φίλιππος Κουτσάφτης, αυτό συνέβη γιατί κάποιος τον στραγγάλισε και μετά τον κρέμασε.

Το κουράριο και η βαλίτσα

Το 2006, μετά την ανακοίνωση του σκανδάλου των υποκλοπών, στα γραφεία του δικηγόρου της οικογένειας Τσαλικίδη έφτασαν ανώνυμες επιστολές που υποστήριζαν πως ο Τσαλικίδης δηλητηριάστηκε με «κουράρε» ή αλλιώς κουράριο, ένα μυοχαλαρωτικό που χρησιμοποιείται για κυνήγι από τους ιθαγενείς στην Αφρική, και στη συνέχεια κρεμάστηκε. Ο ανώνυμος επιστολογράφος γράφει επίσης: «Ο Κ. Τσαλικίδης είχε ένα μικρό φόβο ότι κάτι κακό θα του συμβεί και γι’ αυτό κάθισε και δούλευε μέχρι το πρωί. Αλλά, δυστυχώς, πίστεψε ότι είχε περάσει ο κίνδυνος και γι’ αυτό το πρωί αφέθηκε λίγο να κοιμηθεί και οι “κακοί” στη δεύτερή τους προσπάθεια πέτυχαν τον σκοπό τους. Οι τηλεφωνικές επικοινωνίες τους ήταν για ψάρεμα».

Ο Τσαλικίδης, όπως υποστηρίζουν οι οικείοι του, ήταν πραγματικά ανήσυχος. Η Ελένη Γκλίνου υποστηρίζει πως τα τηλέφωνα της οικογένειας εμφανίζονταν να έχουν τρελαθεί κατά την επίμαχη περίοδο. Τα καλούσαν άγνωστοι αριθμοί, ή χτυπούσαν ταυτόχρονα. Υπήρξε ένα περιστατικό το οποίο, παρότι έχει καταγραφεί μέσω καταθέσεων, δεν ερευνήθηκε ιδιαίτερα ποτέ. Πάνω από το διαμέρισμα του Τσαλικίδη υπήρχε ένα ίδιο διαμέρισμα, το οποίο είχαν νοικιάσει φοιτήτριες από την Καλαμάτα. Δέκα μέρες πριν από τον θάνατο του Τσαλικίδη, οι φοιτήτριες έχασαν τα κλειδιά τους. Όταν άδειασε το διαμέρισμα, ο ιδιοκτήτης άνοιξε το πατάρι, όπου βρήκε μια μεγάλη βαλίτσα- μπαούλο. Επικοινώνησε με τις φοιτήτριες για να τους πει ότι την ξέχασαν, αλλά αυτές δήλωσαν άγνοια. Δεν είχαν βαλίτσα και ούτε υπήρχε στο πατάρι όταν νοίκιασαν το διαμέρισμα.

Από την οικογένεια το περιστατικό αξιολογείται ως επιχείρηση-πρόβα που έκαναν οι δολοφόνοι του Τσαλικίδη στο πανομοιότυπο διαμέρισμα του πάνω ορόφου. Από αυτό άλλωστε μπορούσαν να έχουν πρόσβαση μέσω του ανοιχτού παραθύρου της τουαλέτας του Κώστα Τσαλικίδη.

Η αποκάλυψη επιπλέον πως οι υποκλoπές είναι μια επιχείρηση κατασκοπίας των Αμερικανών κάνει όλα αυτά τα σενάρια και τις εκτιμήσεις να φαίνονται πλέον πολύ πιθανά. Πρόσφατα οι δικηγόροι της οικογένειας Τσαλικίδη κατάφεραν να ξανανοίξει η υπόθεση και να γίνει η εκταφή της σορού του Τσαλικίδη, πρoκειμένου να διενεργηθούν τοξικολογικές εξετάσεις. Παρότι οι τρεις ιατροδικαστές που ορίστηκαν ως πραγματογνώμονες στην εκταφή δεν έχουν ενημερωθεί για τα αποτελέσματα των τοξικολογικών, δημοσιεύματα μήνες πριν, δημιουργούν την εικόνα πως δεν υπάρχει ένδειξη δηλητηριώδους ή άλλης ουσίας στο σώμα του Τσαλικίδη. Αυτή η επιλογή των διαρροών δείχνει να δημιουργεί εκνευρισμό στους ιατροδικαστές, οι οποίοι αφήνουν να εννοηθεί με τη σειρά τους πως κάποιοι στην υπόθεση Τσαλικίδη δεν ενδιαφέρονται για το επιστημονικό αποτέλεσμα, αλλά για ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα.

Άρθρο που δημοσιεύθηκε στο , τον Οκτώβρη του 2012