Επιτέλους λύθηκε το μυστήριο με το χαμόγελο της Μόνα Λίζα!

Κοιτώντας το πορτρέτο της Μόνα Λίζα ορισμένοι θεωρούν ότι χαμογελάει, άλλοι ότι είναι σκεπτική και κάποιοι άλλοι θεωρούν ότι είναι λυπημένη.

Ωστόσο, έπειτα από πείραμα που πραγματοποιήθηκε, διαπιστώθηκε ότι περίπου το 100% των ανθρώπων πιστεύουν ότι τελικά η Μίνα Λίζα είναι «ευτυχισμένη».

«Είμαστε πραγματικά έκπληκτοι» υποστήριξε ο νευροεπιστήμονας Juergen Kornmeier του Πανεπιστημίου του Freiburg της Γερμανίας, ο οποίος συνυπογράφει την εν λόγω μελέτη, μιλώντας στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Ο Kornmeier και η ομάδα του χρησιμοποίησε την “La Gioconda” όπως λέγεται στα ιταλικά η «Τσοκόντα» – από τα πιο αμφισβητούμενα διάσημα έργα – σε μια μελέτη για το πώς κρίνουν οι άνθρωποι τις οπτικές ενδείξεις, όπως τις εκφράσεις του προσώπου.

Χρησιμοποιώντας ένα μαύρο και ένα άσπρο αντίγραφο του αριστουργήματος του 16ου αιώνα του Λεονάρντο ντα Βίντσι, η ομάδα «πείραξε» το στόμα της Μόνα Λίζα ελαφρώς πάνω και κάτω δημιουργώντας οκτώ εναλλακτικές εικόνες – τέσσερις που την δείχνουν οριακά και σταδιακά «πιο ευτυχισμένη», και τέσσερις «θλιβερή».

Ένα πακέτο από εννέα εικόνες της Μόνα Λίζα παρουσιάστηκε στους 12 συμμετέχοντες 30 φορές.

Σε κάθε παρουσίαση, στην οποία οι εικόνες παρουσιάζονταν με τυχαία σειρά, οι συμμετέχοντες έπρεπε να πουν αν την βλέπουν ευτυχισμένη ή θλιμμένη.

«Λαμβάνοντας υπόψη τις περιγραφές από την τέχνη και την ιστορία της τέχνης, νομίζαμε ότι η πρωτότυπη Μόνα Λίζα θα ήταν και η πιο διφορούμενη» δήλωσε ο Kornmeier.

Αντ ‘αυτού, «προς μεγάλη μας έκπληξη, βρήκαμε ότι η αρχική Μόνα Λίζα του Ντα Βίντσι ήταν … αντιληπτή κατά 97% ως «ευτυχισμένη»

Στη δεύτερη φάση του πειράματος χρησιμοποιήθηκε και η πρωτότυπη  Μόνα Λίζα με οκτώ «θλιβερές» εκδόσεις, με διαφορές στα χείλη της.

Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, η αυθεντική Μόνα Λίζα αναγνωριζόταν από τους συμμετέχοντες ως ευτυχισμένη, αλλά στις υπόλοιπες εικόνες διέκριναν κάτι θλιβερό και καταλάβαιναν ότι κάτι άλλαζε, είπε ο Kornmeier.

Τα ευρήματα επιβεβαιώνουν ότι «δεν έχουμε την απόλυτη σταθερή κλίμακα της ευτυχίας και της θλίψης στο μυαλό μας» – και ότι πολλά εξαρτώνται από το πλαίσιο, εξήγησε ο ερευνητής.

«Ο εγκέφαλός μας καταφέρνει να ανιχνεύσει πολύ, πολύ γρήγορα το πεδίο. Παρατηρούμε το συνολικό φάσμα, και στη συνέχεια προσαρμόζουμε τις εκτιμήσεις μας», χρησιμοποιώντας τη μνήμη μας από προηγούμενες εμπειρίες που λάβαμε μέσω των αισθήσεων προσθέτει ο Kornmeier.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα ανακάλυψη ήταν ότι οι άνθρωποι εντόπιζαν πιο γρήγορα την ευτυχισμένη Μόνα Λίζα από την δυστυχισμένη.

Όσο για το ίδιο το αριστούργημα, η ομάδα πιστεύει ότι τελικά δόθηκε η απάντηση στο αιώνιο ερώτημα.