Eπιστροφή στα κολαστήρια για ομοφυλόφιλους πρόσφυγες στην Ευρώπη

Αφότου έφτασε σε στρατόπεδο προσφύγων στην Ολλανδία, επιτέθηκαν και ξυλοκόπησαν τη μητέρα και την αδερφή του. Ο ίδιος ζήτησε άσυλο υποστηρίζοντας ότι φοβάται για τη ζωή του πίσω στην πατρίδα, αλλά οι ολλανδικές αρχές απέρριψαν το αίτημά του.

Ο Αζίζ τότε ανακάλυψε πως μπορούσε να προσβάλει την απόφαση βάσει του φόβου δίωξης στο Αφγανιστάν επειδή είναι ομοφυλόφιλος. Του είπαν να συγκεντρώσει όσες περισσότερες πληροφορίες μπορούσε, για να το αποδείξει. Όμως, παρότι κατάφερε μετά κόπων και βασάνων να ανακτήσει επίσημο έγγραφο που επιβεβαίωνε ότι κάποιο φυλετικό συμβούλιο είχε εγκρίνει το αίτημα της οικογένειας του πρώην συντρόφου του να τον σκοτώσουν επί τη εμφανίσει, το αίτημά του απορρίφθηκε και πάλι.

Συγκεκριμένα, ο δικαστής αμφισβήτησε το σεξουαλικό προσανατολισμό του, επειδή τον αποκάλυψε μετά την πρώτη απόρριψη. Ταυτόχρονα αγνόησε ντοκουμέντο από έναν συγγενή που επιβεβαίωνε τη θανάσιμη απειλή, υποστηρίζοντας πως ένας Αφγανός δεν θα βοηθούσε ποτέ έναν ομοφυλόφιλο συγγενή με αυτόν τον τρόπο.

Ο Αζίζ δεν είναι μοναδική περίπτωση: σύμφωνα με έκθεση που χρονολογείται ήδη από το 2011, περίπου 200 άνθρωποι αιτούνται άσυλο στην Ολλανδία κάθε χρόνο, από φόβο για διώξεις λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ή της ταυτότητας του φύλου τους. Ένας από τους συντάκτες της έρευνας τόνισε ότι σε ολόκληρη την ΕΕ ο αριθμός αυτών των περιπτώσεων εκτιμάται περίπου στις 10.000 αιτήσεις το χρόνο.

Έκρηξη αιτημάτων

Πέραν αυτού, ωστόσο, δε γνωρίζουμε αρκετά: δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία για το θρησκευτικό παρελθόν των αιτούντων, για το πώς τα βγάζουν πέρα ή για το αν και πώς μεταβάλλονται οι αριθμοί των ανθρώπων με τον καιρό. Ένα μοναδικό στοιχείο για το πώς διαμορφώνονται οι αριθμοί στην Ευρώπη, ίσως είναι μια εκτίμηση ότι οι πρόσφυγες που ανήκουν στην κοινότητα LGBT και έχουν ζητήσει άσυλο στο Βέλγιο, σχεδόν τριπλασιάστηκαν από το 2009 μέχρι το 2014.

Στο μεταξύ, ευρωπαϊκή ντιρεκτίβα όρισε το 2011 πως είναι θεμιτός λόγος για χορήγηση ασύλου, η πιθανότητα δίωξης στη χώρα προέλευσης εξαιτίας του σεξουαλικού προσανατολισμού ή της ταυτότητας του φύλου -πράγμα που συνέβη μόλις πριν τη δραματική αύξηση του αριθμού προσφύγων στην ήπειρο. Με 76 χώρες να έχουν ποινικοποιήσει τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις και πέντε να εφαρμόζουν τη θανατική ποινή στους «εγκληματίες», οι αιτήσεις μελών της LGBT για άσυλο στην Ευρώπη σταδιακά αυξάνονται.

Η Ολλανδία αποτελεί ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα περίπτωση: ως η πρώτη χώρα που νομιμοποίησε το γάμο των ομοφυλοφίλων, θεωρεί το φύλο και τη σεξουαλικότητα κρίσιμα για μια περήφανη και προοδευτική ιστορία, με το Άμστερνταμ να είναι εδώ και καιρό η παγκόσμια πρωτεύουσα των ομοφυλοφίλων.

Ωστόσο, όπως έχει παρατηρηθεί και στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, τα τελευταία 30 χρόνια έχει σημειωθεί άνοδος στον ξενοφοβικό, λαϊκίστικο εθνικισμό στην Ολλανδία. Εν μέσω συνεχιζόμενων αφίξεων προσφύγων, ιδιαίτερα από πρώην ολλανδικές αποικίες, από την Τουρκία και από το Μαρόκο, οι εθνικιστές μιλούν για απειλή στην εθνική κουλτούρα και στη φιλελεύθερη παράδοση της χώρας τους, κυρίως από τους μουσουλμάνους.

Με πάνω από ένα εκατομμύριο μουσουλμάνους σε μια χώρα 17 εκατομμυρίων, οι πρόσφυγες συχνά αντιμετωπίζονται με καχυποψία, ενώ οι μουσουλμάνοι, συγκεκριμένα, πιστεύεται πως δεν θα ενσωματωθούν ποτέ στον «ντόπιο» πληθυσμό γιατί η πίστη τους βρίσκεται «κάπου αλλού». Κι όμως, παρά το φόβο για μια «παράλληλη κοινωνία», οι μελετητές έχουν ανακαλύψει πως η πλειοψηφία είναι που τείνει να απομονώνει τον εαυτό της και να συμπεριφέρεται στους νεοαφιχθέντες με εχθρικότητα -όχι το αντίθετο.

Τι συμβαίνει με τους LGBT;

Είναι γενικώς αποδεκτό ότι η σεξουαλική ταυτότητα ενός ατόμου στην Ολλανδία είναι κάτι το ρευστό. Ωστόσο οι αιτούντες ασύλου που ανήκουν στην LGBT αναγκάζονται συχνά να συμμορφώνονται σε αυστηρά στερεότυπα. Κάποια αιτήματα έχουν απορριφθεί επειδή οι αιτούντες δεν ήταν αρκετά θηλυπρεπείς ή επειδή δεν είχαν να καταγγείλουν «δράματα» στη χώρα προέλευσης: ένας νεαρός Πακιστανός απορρίφθηκε επειδή δε βίωσε προσωπικές δυσκολίες και σκληρό αγώνα όταν αποκάλυψε πως ήταν ομοφυλόφιλος. Το ολλανδικό δικαστήριο εκτίμησε πως δεν μπορεί να ήταν γκέι στο Πακιστάν χωρίς να έρθει αντιμέτωπος με τέτοιου είδους προβλήματα.

Παράλληλα, επιβεβαιώνονται αναφορές και καταγγελίες ότι κάποια αιτήματα απορρίφθηκαν επειδή τα άτομα δεν γνώριζαν τους νόμους για την ομοφυλοφιλία ή τις απαγορεύσεις στους LGBT στην πατρίδα τους. Άλλοι έχουν απορριφθεί επειδή ήταν παντρεμένοι με άτομο του άλλου φύλου ή επειδή είχαν παιδιά. Και παρόμοια περιστατικά έχουν καταγραφεί σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Επιπλέον, πρόσφυγες που ζήτησαν άσυλο στην Ολλανδία, ερωτήθηκαν κατά τη διαδικασία πώς συνάδει το ότι είναι ομοφυλόφιλοι με το ότι είναι μουσουλμάνοι. Κάποια από αυτά τα άτομα αισθάνθηκαν πίεση να απαρνηθούν τη θρησκεία ή την πατρίδα τους.

Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι που ανήκουν στην LGBT αντιμετωπίζουν προβλήματα πολύ μεγαλύτερα από τους ετεροφυλόφιλους αιτούντες ασύλου. Και αν αυτά συμβαίνουν στην Ολλανδία, σε κάνει να αναρωτιέσαι τι γίνεται στις άλλες δυτικές χώρες.

Όσο για τον Αζίζ, στις αρχές του 2016 τον είχαν στείλει σε μια «τοποθεσία περιορισμού ελευθερίας» -δυστυχώς δε χρειάζεται εξηγήσεις- για αιτούντες ασύλου που αναμένουν την απέλασή τους. Το μοναδικό πράγμα που μπλοκάρει τη διαδικασία είναι ένας νόμος που αποτρέπει την απέλαση, διότι η ολλανδική κυβέρνηση θεωρεί το Αφγανιστάν επικίνδυνη χώρα για τους LGBT. Άλλοι δεν «απολαμβάνουν» ούτε αυτό το θλιβερό καθαρτήριο

Πηγή: enetpress.gr