Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πρέπει τα κόμματα να έχουν την δυνατότητα οικονομικής ενίσχυσης από ιδιώτες, την ώρα που επιδοτούνται και από το κράτος.
Η λογική της κρατικής επιδότησης είναι πως ο ελληνικός λαός καλύπτει τα έξοδα των κομμάτων ώστε αυτά να μην έχουν ανάγκη ιδιωτικών εισφορών και κατά συνέπεια να μην έχουν οικονομικές εξαρτήσεις από τους υποστηρικτές τους. Αν τα κόμματα δεν έχουν ανάγκη οικονομικής στήριξης από άλλες πηγές, τότε δεν χρωστούν και ανταλλάγματα σε κανέναν.
Στην Ελλάδα όμως τα κόμματα παίρνουν και λεφτά της κρατικής επιχορήγησης αλλά έχουν και ιδιωτικές εισφορές με την αδιαφανή μάλιστα μέθοδο των κουπονιών.
Μα τότε γιατί ακριβώς δίδονται οι κρατικές εισφορές? Ποιόν ρόλο εξυπηρετούν? Συμπληρώνουν τα εισοδήματα των κομμάτων? Καλύπτουν την ανάγκη κατασπατάλησης κεφαλαίων κατά τις προεκλογικές περιόδους? Αγοράζουν πληρωμένα παλαμάκια και αυθόρμητους ετεροδημότες? Προωθούνται σε μέσα ενημέρωσης για να αγοράσουν την στήριξή τους? Καλύπτουν μισθοδοσίες υπεράριθμων ή ανύπαρκτων υπαλλήλων τους? Ενισχύουν τις αυθαιρεσίες φοιτητικών νεολαιών? Στηρίζουν τις δυναμικές ομάδες κομματικών συνδικαλιστών?
Και όλα αυτά γίνονται με τα λεφτά μου? Δηλαδή πληρώνω κι από πάνω όλα αυτά που θα ήθελαν να εκλείψουν από την πολιτική σκηνή της χώρας μου? Με ρώτησε ποτέ κανείς?
Όχι μόνο δεν με ρώτησαν, όχι μόνο πληρώνω τα κερατιάτικα, όχι μόνο προπληρώνω και για τις επόμενες χρονιές, αλλά δεν μου δίνει και κανείς λογαριασμό τι γίνονται τα λεφτά μου.
Πρέπει να διαλέξουμε κάποτε τι από τα δύο θέλουμε. Να πληρώνουμε εμείς εξολοκλήρου τα έξοδα των κομμάτων ή να μην πληρώνουμε δραχμή και να τους επιτρέπουμε να έχουν άλλα έσοδα? Προσωπικά προτιμώ να πληρώνω τα κόμματα εγώ, αλλά να ξέρω πως αυτά είναι τα αποκλειστικά και μοναδικά τους έσοδα. Να δημοσιοποιούνται τριμηνιαίοι αναλυτικοί ισολογισμοί. Να ξέρω ποιόν και πότε πληρώνω. Έτσι θα ελέγχονται εύκολα τα έξοδα τους, τα περιουσιακά τους στοιχεία, οι παρατυπίες τους και οι περίεργες διαδρομές του πολιτικού χρήματος.
Αλλά φυσικά κανένα κόμμα δεν το θέλει αυτό. Με διάφορες κωμικές προφάσεις και βαρύγδουπες ιδεολογικές αιτιάσεις, αρνούνται να δώσουν εξηγήσεις ή δημοσιεύουν μπακαλίστικα οικονομικά δεδομένα χωρίς στην ουσία να δίνουν σοβαρά στοιχεία.
Έτσι τα κόμματα δίνουν πρώτα το παράδειγμα της αδιαφανούς επιχείρησης, των κρατικοδίαιτων δημοσίων υπαλλήλων, του υπερδανεισμού, του κακοπληρωτή, όλων δηλαδή εκείνων των στοιχείων που χαρακτηρίζουν τον καθένα μας δεκαετίες τώρα και που μας οδήγησαν εδώ που βρισκόμαστε.
Ευχαριστούμε για την σωστή καθοδήγηση. Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις λέει…
