Ματθαίος Λεωνίδας

Επέλαση…ταλέντου στο «ΜΑΝΑ» του Σταμάτη Πακάκη

Ο Ματθαίος Λεωνίδας είδε στο θέατρο Faust το έργο «ΜΑΝΑ» του Σταμάτη Πακάκη

fbpic Αντιγραφή 2

«Νάνι, νάνι, νάνι, νάνι, το μωράκι μου να κάνει». Σαν νανούρισμα ξεκινάει η παράσταση «ΜΑΝΑ», του Σταμάτη Πακάκη στη θεατρική σκηνή του Faust στην Καλαμιώτου, όπου υποδυόμενος τον Ύπνο υποδέχεται τον θεατή σε ένα πρωτότυπο μαύρο παραμύθι για «μεγάλα παιδιά». Το «ΜΑΝΑ» είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας ετών και συσσωρευμένων εμπειριών του σκηνοθέτη, μία σύνθεση έξι μονολόγων που αποτυπώθηκαν μετά από μήνες προετοιμασίας και δουλειάς σε ένα ονειρώδες και ψευδαισθητικό συνονθύλευμα υποκριτικής, κίνησης και τραγουδιού. Στο έργο όλοι οι ήρωες παλεύουν με τα δικά τους προβλήματα, τις δικές τους διαταραχές και φοβίες. Η σχέση της μάνας με το παιδί της παρουσιάζεται κάτω από διάφορες περιστάσεις στην τραγικότητα της, περιστάσεις που έχουν να κάνουν με την ενδοοικογενειακή βία, τα παιδικά τραύματα, τις ψυχικές ασθένειες, τα συμπλέγματα, τους πολυφορεμένους κοινωνικούς ρόλους και τον καθωσπρεπισμό που αυτοί υπαγορεύουν, την απώλεια αγαπημένων προσώπων. Και όλα αυτά συνήθως ελλείψει μιας πατρικής φιγούρας που ίσως να απέτρεπε τέτοιες διαστρεβλώσεις.

Ο Σταμάτης Πακάκης στο ρόλο του Ύπνου είναι εκείνος που συστήνει τους θεατές στη δράση. Ως ο μικρότερος γιος της Νύχτας, ο ανθρωπόμορφος – αλλά και «ανθρωποφάγος» – Ύπνος είναι ένα παιδί που παίζει με τους ανθρώπους που κοιμούνται, επαναφέροντας στο συνειδητό τους αναμνήσεις και τραύματα, τα οποία χρησιμοποιεί για να τους χειραγωγήσει προς δικό του όφελος. Δεδομένου ότι η σύγχρονη ψυχολογία μάς διδάσκει πως τα όνειρά μας αποτελούν εκφράσεις των κατεσταλμένων επιθυμιών και ενστίκτων μας, θα μπορούσε να υποτεθεί πως ο Ύπνος στο έργο του Πακάκη είναι ο υποκινητής και ο τελικός ψυχογράφος, ο καθοδηγητής των ενεργειών των ηρώων, τους οποίους χειρίζεται σαν μαριονέτες. Με τη δυνατή τενόρικη φωνή του στα καλύτερά της, ο πολυτάλαντος νέος μεταμορφώνεται με επιτυχία και αιωρείται δίπλα στους συμπρωταγωνιστές του, ισορροπώντας ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνο. Μια ερμηνεία με ενδιαφέρον που αποπλανεί και ξεγελά τον θεατή, παρασύροντάς τον σε σκέψεις που μόνο στα έγκατα ενός ενυπνίου εκτυλίσσονται ελεύθερα.

Η Ειρήνη Μελά δεν υποδύεται μια συγκεκριμένη μητρική φιγούρα σε ορισμένο χρόνο, αλλά την Ιδέα της Μάνας, δηλαδή διάφορες συμβολικές εκδοχές του μητρικού προτύπου σε διάφορες εποχές και συνθήκες, επηρεασμένες από διάφορους παράγοντες. Το αποτέλεσμα είναι να μην «ορίζεται» στιγμή η μητέρα με σαφή τρόπο. Η πολυσχιδής ερμηνεία της μπορεί και μεταφέρει το μήνυμα στο θεατή, ο οποίος τη βλέπει πολλές φορές να αλλάζει δέρμα, άλλοτε προσφέροντας ασφάλεια και καταφύγιο στο ανήσυχο παιδί της, άλλοτε τιμωρώντας και επιπλήττοντάς το με χαρακτήρα αυστηρό και πειθαρχικό, άλλοτε κατάμονη να μάχεται με το ασθενές της σώμα και τον επικείμενο θάνατό της. Οι διαδοχικές αυτές εναλλαγές δεν καταφέρουν να απογειώσουν πλήρως το ρόλο, παρ΄ όλο που η πλοκή στρέφεται γύρω από αυτόν, ωστόσο η ηθοποιός μπορεί και διασώζεται χάρη στη γοητεία της και στην ευαισθησία με την οποία εμποτίζει τα λόγια και τη στάση της.

Αξιομνημόνευτη είναι, φυσικά, και η ερμηνευτική προσφορά της υπόλοιπης ομάδας στο σύνολο του έργου. Το ταλέντο των νέων ανθρώπων σε ένα θεατρικό έργο είναι το χαρακτηριστικό που συγκινεί και προκαλεί τον θαυμασμό στα μάτια που το παρακολουθούν. Ο Άρης-Ηλίας Τοπάλογλου υποδύεται το αγοράκι της παράστασης, έναν 9χρονο χαρακτήρα, τρωτό κι εγκλωβισμένο, ο οποίος οδηγείται τελικά στην αυτοκτονία, ύστερα από την χρόνια καταπίεσή του, τις φαρμακευτικές αγωγές και τις ψυχώσεις. Η τρίχινη θηλιά που τυλίγει στο λαιμό του μοιάζει να συμβολίζει τον ομφάλιο λώρο που τον έπνιγε ήδη από την εμβρυακή ηλικία με τη μητέρα του, επιζήμιος βραχνάς σε όλη τη σύντομη διαδρομή του, κατά την οποία ξοδεύεται στο να υφαίνει ένα πλέγμα ανάμεσα στην εξωτερική πραγματικότητα και στην πραγματικότητα που υφίσταται μέσα στο κεφάλι του. Η Μαρίνα Κονταρίνη υποδύεται ένα μικρό κοριτσάκι με ανασφάλειες και φόβους, που την αναγκάζουν να θέλει να κρύβεται κάτω από τα σκεπάσματα, να έχει εξάρσεις, να μην εμπιστεύεται το σκοτάδι, να ζωγραφίζει απελπισμένα με μαρκαδόρους, να αναζητά καταφύγιο στα παιχνίδια της, καθώς δεν υπάρχει κάποιος να την πιάσει από το χέρι και να της δείξει το δρόμο προς το φως.

Μεγάλη έκπληξη στο έργο ήταν η παρουσία της Ουρανίας Φουρλάνου στο ρόλο της Κούκλας. Με μια καίρια μεταμόρφωση και μελετημένη κινησιολογία μοιάζει σαν να βγήκε από το πιο όμορφο και αθώο παραμύθι, αλλά ταυτόχρονα κι από την πιο ανατριχιαστική ιστορία τρόμου. Είναι εμφανής η σπουδή της πάνω στις κινήσεις μιας πλαγγόνας ή ενός νευρόσπαστου, τις οποίες αποδίδει με τρομερό αυθορμητισμό και φρικιαστική σπασμωδικότητα. Κάθε κούκλα, όμως, είναι πάντοτε η κόρη μιας μητέρας που προβάλλει σ’ αυτήν ασταμάτητα δικές της εντυπώσεις. Το μαχαίρι που κραδαίνει σε κάποια από τις κορυφώσεις του έργου μοιάζει πιο απειλητικό και κοφτερό από ποτέ. Η Ευφημία Καλογιάννη, τέλος, ερμήνευσε το ρόλο της κόρης στη σημερινή εποχή, στο 2018. Η εκφορά της πείθει το θεατή, ο οποίος τη βλέπει να πληγώνεται, να είναι ψυχρή, να ξεσπά στη μητέρα της, να παραμένει ευάλωτη μπρος στα αδιέξοδα παρά τη χειραφέτηση κι αυτονομία της. Όλοι, άλλωστε, παραμένουμε παιδιά, όσο κι αν μεγαλώσουμε και συχνά επαναλαμβάνουμε τα λάθη που αποδοκιμάζαμε στους γονείς μας.

Η αισθητική σκηνοθεσία του Σταμάτη Πακάκη είναι διαρθρωμένη έτσι, ώστε να απαιτεί ένα γρήγορο κινηματογραφικό ρυθμό, τον οποίο η ομάδα υιοθετεί ήδη από το ζέσταμα του πρώτου τραγουδιού, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον κι ανεβάζοντας τις προσδοκίες. Τα τραγούδια της Άννας-Μαρίας Ζαχαριάδη και του Αλέξανδρου Δημητρόπουλου, πάντα με τη συνέργεια του σκηνοθέτη, αναδίδουν μιαν αίσθηση μιούζικαλ και ταινίας τρόμου που, σε συνδυασμό με το μακιγιάζ, τα κοστούμια, τα λιτά μα δηλωτικά της υπόθεσης σκηνικά στήνουν μια σκοτεινή, γκόθικ και εκκεντρικού τύπου δραματουργία με γκροτέσκο αναφορές, σχεδόν στοιχειωτική και μυστηριακή. Οι ήρωες φέρουν στοιχεία και στερεοτυπίες που μας έχουν ξεβολέψει πολλές φορές, συνεπώς η ταύτιση, έστω και με μία μοναδική ατάκα ή σκηνή, είναι αναπόφευκτη. Μια θεατρική εμπειρία που προβληματίζει και μπορεί να σταθεί η αφορμή να πάψει κανείς να γίνεται θύμα του πλανευτή Ύπνου, των αρχείων στο ασυνείδητό του, αλλά να δράσει επί των ζητημάτων της πραγματικότητας και να ορίσει την ταυτότητά του. Και μόνο η διαφορετική ποιότητα της παράστασης αυτής είναι ένα ισχυρό επιχείρημα για να βιωθεί εκ του σύνεγγυς.

ΜΑΝΑ

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο-Σκηνοθεσία-Παραγωγή: Πακάκης Σταμάτης

Κινησιολογία-Χορογραφίες: Τσακλάνου Εύη

Σκηνικά-Κοστούμια: Σταματίου Δανάη

Μουσική Τραγουδιών: Ζαχαριάδη Άννα-Μαρία, Δημητρόπουλος Αλέξανδρος, Πακάκης Σταμάτης.

Μουσική Επιμέλεια – Sound Design – Πρωτότυπη Μουσική Μονολόγων: Δημητρόπουλος Αλέξανδρος

Mua: Cathy Jones

Hair Styling: Kyriazos Yannis

Make up: NYX – Professional Make up

ΠΑΙΖΟΥΝ

Καλογιάννη Ευφημία

Κονταρίνη Μαρίνα

Μελά Ειρήνη

Πακάκης Σταμάτης

Τοπάλογλου Άρης-Ηλίας

Φουρλάνου Ουρανία

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Θέατρο Faust

Αθηναΐδος 12 & Καλαμιώτου 11, Κέντρο – Τηλέφωνο: 2103234095

12 Οκτωβρίου έως 28 Δεκεμβρίου – κάθε Παρασκευή στις 21:00

Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος 12€, Μειωμένο 8€, Ομαδικό (από 8 άτομα και άνω) 10€

Βερύκιος «καρφώνει» Μητσοτάκη: «Αυτός έστειλε τους 2 στον Μαρινάκη και τους έδιωξε επειδή μαθεύτηκε» (video)

δημος βερυκιοσ

Βερύκιος «καρφώνει» Μητσοτάκη: «Αυτός έστειλε τους 2 στον Μαρινάκη και τους έδιωξε επειδή μαθεύτηκε» (video)

Μια αρκετά σημαντική αποκάλυψη για τις παραιτήσεις Παπασταύρου και Μπρατάκου έκανε ο Δήμος Βερύκιος

Μαρίνα Σάττι: Αποστομωτική απάντηση σε όσους απορούν, πώς θα τραγουδήσει τις ψηλές νότες στο «Ζάρι» (Video)

marina satti

Μαρίνα Σάττι: Αποστομωτική απάντηση σε όσους απορούν, πώς θα τραγουδήσει τις ψηλές νότες στο «Ζάρι» (Video)

Τραγούδησε ζωντανά την εισαγωγή του κομματιού και έγινε viral στο TikTok.

O γνωστός ράπερ Εθισμός «σπάει κόκκαλα» με το νέο του τραγούδι – Η αναφορά στον Κώστα Βαξεβάνη και στις υποκλοπές

433140002 767928198614916 439479898267640574 n

O γνωστός ράπερ Εθισμός «σπάει κόκκαλα» με το νέο του τραγούδι – Η αναφορά στον Κώστα Βαξεβάνη και στις υποκλοπές

Ο Εθισμός μέσα από τους στίχους του θίγει συχνά υποθέσεις που απασχολούν έντονα την ελληνική…