«Ο τουρίστας δεν είναι απλός τουρίστας. Ο τουρίστας είναι αυτός που φέρνει χρήματα στην χώρα. Άρα πάντοτε θα κάνουμε κάποια θυσία», είχε πει βαθυστόχαστα η Σοφία Βούλτεψη προ διετίας (περιόδου covid), εκφράζοντας την γρανιτένια πεποίθηση της Κυβέρνησης Μητσοτάκη για πολίτες δύο κατηγοριών.
Πεποίθηση που μοιράζεται και… επαυξάνει ο δημοσιογράφος της φιλοκυβερνητικής «Καθημερινής», Σάκης Μουμτζής, ο οποίος με αφορμή το λεγόμενο κίνημα της πετσέτας, ή της ξαπλώστρας, ή της ομπρέλας, δεν κατανοεί γιατί δεν λέμε «yes sir» στους πλούσιους τουρίστες που θέλουν να ακριβοπληρώσουν την ξαπλώστρα τους και να κάνουν τη μόστρα τους.
Κατά τον δημοσιογράφο, «είναι λογικό να μη θέλουν δίπλα στην ακριβοπληρωμένη ξαπλώστρα τους να έρθει μια τετραμελής οικογένεια με την ομπρέλα της, την πετσέτα της και τα ταπεράκια της» και πως «έτσι παίζεται το παιχνίδι παγκοσμίως. Εκτός αν θέλουμε να επιστρέψουμε στην εποχή του μπατιροτουρισμού».
Γι’ αυτό, όπως γράφει ο Σάκης Μουμτζής, «το ζήτημα δεν είναι αν θα είμαστε γκαρσόνια ή όχι, αλλά αν θα είμαστε καλά και επιτυχημένα γκαρσόνια!» (σ.σ. κάνοντας χλευαστική αναφορά σε μια ατάκα του Ανδρέα Παπανδρέου από το μακρινό 1981).
Πιάστε άπαντες τους δίσκους λοιπόν, πείτε ευχαριστώ και «yes sir» και… καλή σταδιοδρομία.
Το χαρακτηριστικό απόσπασμα από το άρθρο του :
«Είναι λογικό να υπάρχει μια μεγάλη κατηγορία ιδιαίτερα πλούσιων τουριστών που η παραμονή τους στην ακτή είναι κάτι μεταξύ διασκέδασης, επίδειξης και δημοσίων σχέσεων. Αυτοί οι άνθρωποι –και είναι πολλοί– δεν πάνε να κάνουν το μπάνιο τους. Κατεβαίνουν στην αμμουδιά για να τους δουν και για να δουν. Είναι λογικό να μη θέλουν δίπλα στην ακριβοπληρωμένη ξαπλώστρα τους να έρθει μια τετραμελής οικογένεια με την ομπρέλα της, την πετσέτα της και τα ταπεράκια της. Ετσι παίζεται το παιχνίδι παγκοσμίως. Εκτός αν θέλουμε να επιστρέψουμε στην εποχή του μπατιροτουρισμού. Να αναβιώσουμε την ανοησία που εκστόμισε ο αείμνηστος, σε στιγμές τριτοκοσμικού οίστρου, πως δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης. Σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, το ζήτημα δεν είναι αν θα είμαστε γκαρσόνια ή όχι, αλλά αν θα είμαστε καλά και επιτυχημένα γκαρσόνια – πάντα με τη μεταφορική έννοια. Από τη στιγμή που ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία μας, το ζητούμενο είναι πλέον τι προϊόν παράγουμε και σε τι συσκευασία το πουλάμε».
