Ένας μικρός και επίκαιρος στοχασμός του μεγάλου Ουρουγουανού συγγραφέα Εντουάρντο Γκαλεάνο για τους δύσκολους καιρούς.
«Σε σκοτεινούς καιρούς, ας έχουμε αρκετό ταλέντο για να ρισκάρουμε να πετάμε μες στη νύχτα σαν τις νυχτερίδες.
Σε σκοτεινούς καιρούς, ας είμαστε αρκετά υγιείς για να κάνουμε εμετό τα ψέματα που μας αναγκάζουν να καταπίνουμε κάθε μέρα.
Σε σκοτεινούς καιρούς ας είμαστε αρκετά γενναίοι για να έχουμε το θάρρος να είμαστε μόνοι και αρκετά γενναίοι για να ρισκάρουμε να είμαστε μαζί.
Σε σκοτεινούς καιρούς ας είμαστε αρκετά ώριμοι ώστε να ξέρουμε πως μπορούμε να είμαστε συμπατριώτες και σύγχρονοι με όλους εκείνους που έχουν τη θέληση για ομορφιά και τη θέληση για δικαιοσύνη, επειδή δεν πιστεύουμε στα σύνορα του χάρτη ούτε του χρόνου.
Σε σκοτεινούς καιρούς, ας είμαστε αρκετά ξεροκέφαλοι ώστε να συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε πείσμα των γεγονότων, ότι το να είσαι άνθρωπος αξίζει τον κόπο.
Σε σκοτεινούς καιρούς ας είμαστε αρκετά τρελοί ώστε να μας λένε τρελούς.
Σε σκοτεινούς καιρούς ας είμαστε αρκετά έξυπνοι ώστε να είμαστε ανυπάκουοι όταν δεχόμαστε εντολές αντίθετες προς τη συνείδησή μας και αντίθετες προς την κοινή λογική μας».
Μετάφραση, Δημοσίευση: Pressenza-Eλληνική Συντακτική Ομάδα
