Προκαλεί ωστόσο μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι ενώ ως πρωτοβουλία θα μπορούσε να θεωρηθεί αξιέπαινη, αυτή αφορά μόνο Χριστιανούς. Δεν ξέρουμε αν αυτοί αποτελούν την πλειονότητα των προσφύγων που βρίσκονται στο νησί, σίγουρα όμως η πρωτοβουλία δεν τους περιλαμβάνει όλους. Δυστυχώς, η πρωτοβουλία αυτή της ενορίας των Καθολικών της Μυτιλήνης, θυμίζει πρακτικές της Χρυσής Αυγής η οποία διοργάνωνε συσσίτια και αιμοδοσίες μόνο για Έλληνες απαιτώντας απ’ όσους ήθελαν κάτι να βάλουν στο στόμα τους να αποδεικνύουν την ελληνικότητά τους δείχνοντας την ταυτότητά τους.
Σχεδόν με αφέλεια ρωτάμε: Οι μουσουλμάνοι πρόσφυγες ή εκείνοι που πιστεύουν σε άλλον Θεό ή και πουθενά δεν θα μπορούσαν επίσης να φιλοξενηθούν στον κήπο του ξενοδοχείου και ίσως να περάσουν μερικές στιγμές χαλάρωσης, ξεχνώντας έστω και για λίγο τις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν και το δράμα που βιώνουν κατά το ταξίδι τους μέχρι τη χώρα μας; Θα πείτε, λεπτομέρειες. Έχει αποδειχθεί άλλωστε ότι για πολλούς ιεράρχες και ιερείς, ορθόδοξους, καθολικούς ή οτιδήποτε άλλο η ευαισθησία εξαντλείται στο χρώμα του δέρματος και εξαρτάται από τον Θεό του καθενός. Μόνο που αυτό δεν μεταφράζεται ακριβώς ως χριστιανική αγάπη…
