Ένας χρόνος ήταν αρκετός να βυθιστεί η Ελληνική εξωτερική πολιτική στα νερά της Μεσογείου

Με την άνοδο στην εξουσία της Νέα Δημοκρατίας, το Υπουργείο Εξωτερικών έγινε πεδίο εκκαθαρίσεων, διωγμών πολλών άξιων και ικανών διπλωματών και διαγωνισμός κυριαρχίας διαφόρων τάσεων. Σε μια περίοδο όπου οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις απαιτούν μια ενεργή και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, η επιστροφή στο δόγμα της αδράνειας στη διπλωματία, επέφερε ισχυρό πλήγμα στην διεθνή εικόνα της χώρας, καταρρίπτοντας το αφήγημα που οργανώθηκε από τα μέσα ενημέρωσης για αναβάθμιση της θέσης της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή.

Σαν να μην έφτανε η αδράνεια στην ελληνική εξωτερική πολιτική, ακόμα και οι επιτυχίες της προηγούμενης κυβέρνησης και ιδιαίτερα του πρώην ΥΠΕΞ Νίκου Κοτζιά, εξαφανίστηκαν σε ελάχιστο διάστημα, αρχής γενομένης από τον πρώην ΥΠΕΞ Γιώργο Κατρούγκαλο, που δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί ότι είχε χτίσει ο Κοτζιάς.

Ακόμα και η στρατηγική σχέση Ελλάδας-ΗΠΑ, δεν ξέφυγε από την μετριότητα της εξωτερικής πολιτικής που ασκεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Όσο και να επαίρεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή ο Νίκος Δένδιας, για τις σχέσεις της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και το Ισραήλ, αυτές οι σχέσεις ξεκίνησαν και γιγαντώθηκαν από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, κι αν το ξεχνάνε κάποιοι στην Ελλάδα δεν το ξεχνούν οι ξένοι ηγέτες που τίμησαν και τιμούν ακόμα τον Τσίπρα και τον Κοτζιά.

Οι σχέσεις Τσίπρα με Hollande και Macron, είναι γνωστές τοις πάσι. Ο Hollande άνοιξε τον δρόμο της Ελλάδας στην Αραβική Χερσόνησο, με ΗΑΕ και Σαουδική Αραβία, ενώ ο Macron παρόλες τις δυσκολίες που είχε στήριξε την πρωτοβουλία Τσίπρα EUMed 7, δημιουργώντας έναν νέο άξονα συνεργασίας στην ΕΕ, που η Κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει απαξιώσει.

Η προετοιμασία της επίσκεψης Τσίπρα στην Ουάσιγκτον από το Υπουργείο Εξωτερικών και τον Νίκο Κοτζιά, έφερε τον Στρατηγικό διάλογο με τις ΗΠΑ και την αναβάθμιση των σχέσεων των δυο χωρών. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα αναφέρθηκε στα 4 χρόνια εξαιρετικών σχέσεων με την Ελλάδα στο μήνυμα του για την 4η Ιουλίου, κι ας πέρασε στα ψιλά. Η Νέα Δημοκρατία εξάλλου κυβερνά μόνο έναν χρόνο. Περιττό να γίνει αναφορά ότι οι επαφές μετά τις αρχές Μαρτίου που υπήρξε επικοινωνία Μητσοτάκη Trump, δεν υπάρχει επικοινωνία σε ανώτερο επίπεδο μεταξύ των δυο χωρών.

Όσον αφορά τις σχέσεις της Ελλάδας με τις γειτονικές χώρες, υπήρξε μεγάλη οπισθοδρόμηση, με την Ελλάδα να απέχει σχεδόν από όλες τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, ενώ με την Τουρκία οι διμερείς σχέσεις έχουν φτάσει στο χειρότερο σημείο των τελευταίων χρόνων.

Ακόμα και οι προσπάθειες του ΥΠΕΞ, να συμμετάσχει υποβοηθητικά στην Λιβυκή κρίση, μόνο σύγχυση προκαλεί και στοχοποιεί την Ελλάδα με την λάθος τακτική της. Αντί να επαναφέρει τον Λίβυο Πρέσβη που απελάθηκε από την Αθήνα και ο οποίος ήταν φίλα προσκείμενος με την Ελλάδα και ήταν και η διασύνδεση με την Λιβύη, συνεχίζει να επενδύει σε αμφιλεγόμενες προσωπικότητες όπως ο Khalifa Haftar ή ο Aquila Saleh. Ακόμα και οι επαφές με τις όμορες χώρες της Λιβύης είναι σε λάθος χρόνο και με λάθος τρόπο, όπως συνέβη και με την επίσκεψη του ΥΠΕΞ στην Τύνιδα.

Απογοήτευση προκάλεσαν στην Ελληνική πλευρά και οι επαφές τόσο με το Ισραήλ, όσο και με την Αίγυπτο, όπου έγινε ξεκάθαρο, ότι η Ελλάδα δεν έχει καμιά επιρροή στα τεκταινόμενα της Ανατολικής Μεσογείου. Ούτε οι παραδοσιακά άριστες σχέσεις με την Κύπρο, έμειναν αλώβητες, με την κρίση να είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού, για όσους ξέρουν πρόσωπα και πράγματα.

Τέλος όλες οι πρωτοβουλίες που είχαν παρθεί από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τον Νίκο Κοτζιά, με όμορες χώρες και χώρες της ΕΕ και του Αραβικού Κόσμου, εξαφανίστηκαν από την ατζέντα του Υπουργείου Εξωτερικών και της Ελληνικής Διπλωματίας, αυξάνοντας την απομόνωση της Ελλάδας στη διεθνή πολιτική σκηνή.

Ιδιαίτερα ανησυχητικές ήταν και οι δηλώσεις του Ύπατου Εκπρόσωπου της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του στη Άγκυρα και μετά τις συνομιλίες που είχε με τον Τούρκο ΥΠΕΞ Mevlut Cavusoglu, όπου έθεσε τις ελληνοτουρκικές διαφορές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ενώ μίλησε και για συμφωνία στο μοίρασμα των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες στην Κύπρο, μεταξύ των δυο κοινοτήτων. Οι δηλώσεις του Josep Borrell αν μη τι άλλο ακυρώνουν τις δηλώσεις που έκανε σε Αθήνα και Λευκωσία.

Πηγή: ibna.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr