Ένα σακί με χρήματα

«Γιατί να μην μπορείς να νικήσεις μια πιο πλούσια ομάδα; Δεν έχω δει ποτέ ένα σακί με χρήματα να πετυχαίνει γκολ». Η ρήση του Γιόχαν Κρόιφ, του ανθρώπου που άφησε το δικό του στίγμα στο ποδόσφαιρο, εφαρμόζεται στην πράξη πολλές φορές. Είναι 90 λεπτά, στα οποία μπορούν να συμβούν τα πάντα. Γι’ αυτό και το ποδόσφαιρο είναι το ωραιότερο άθλημα του κόσμου. Όταν όμως ένας ολόκληρος οργανισμός κινείται γύρω από το χρήμα, τότε μοιραία δημιουργείται μια κουλτούρα που οδηγεί στον μαρασμό. Σαν κι αυτόν που βίωσε η Παρί Σεν Ζερμέν στους «16» του Champions League από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Τη Ρεάλ των 13 τίτλων και των γερασμένων παικτών. Γερνά όμως η προσωπικότητα και η ικανότητα;

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Παρί ξεκινά τη χρονιά ως φαβορί για την κορυφή της Ευρώπης και αποκλείεται άδοξα. Ήταν τέτοιες ημέρες, πριν πέντε χρόνια, όταν είχε νικήσει 4-0 την Μπαρτσελόνα στην έδρα της και έχασε 6-1 στο Καμπ Νόου, για να αποκλειστεί με έναν απίστευτο τρόπο. Κι όμως, μέχρι και δύο λεπτά πριν τη λήξη κρατούσε σφιχτά την πρόκριση στα χέρια της, με συνολικό σκορ 5-3. Κατάφερε να δεχθεί τρία γκολ από το 88’ κι έπειτα και να γράψει αρνητική ιστορία. Δύο χρόνια μετά, είχε νικήσει 2-0 μέσα στην έδρα της Μάντστεστερ Γιουνάιτεντ και έχασε 1-3 στο Παρίσι, με ένα πέναλτι του Ράσφορντ στις καθυστερήσεις να δίνει την πρόκριση στους Βρετανούς. Αυτή η φορά η πτώση της ίσως δεν ήταν τόσο θεαματική όσο τότε, απέναντι στην Μπαρτσελόνα, αλλά μάλλον ήταν περισσότερο επώδυνη. Η Παρί νίκησε 1-0 στο πρώτο ματς και κατάφερε να προηγηθεί μέσα στο Μπερναμπέου. Το λάθος του τερματοφύλακά της, Τζίτζι Ντοναρούμα, έφερε τη συνολική κατάρρευση. Σαν να έβλεπαν το κακό να έρχεται. Το προβάδισμα των δύο τερμάτων στο ζευγάρι μετατράπηκε γρήγορα σε αποκλεισμό, με ένα χατ-τρικ του Καρίμ Μπενζεμά. Η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν στην επόμενη φάση. Η Παρί ψάχνει ξανά να δει τι έφταιξε.

Όλα αυτά τα χρόνια η διοίκηση από το Κατάρ δεν σταμάτησε να ξοδεύει αλόγιστα για να κάνει πράξη το πρότζεκτ της, να φέρει τους καλύτερους παίκτες του κόσμου στην πόλη του Φωτός και να κατακτήσει έναν ευρωπαϊκό τίτλο. Το πρωτάθλημα Γαλλίας δεν είναι τίποτα για τον Nασέρ Αλ Κελαϊφί, που από το 2015 μέχρι το 2021 είδε την ομάδα του να ξοδεύει 958.76 εκατομμύρια δολάρια σε μεταγραφές. Η 11άδα που παρατάχθηκε απέναντι στη Ρεάλ ήταν γεμάτη αστέρια. Ο Μέσι και ο Νεϊμάρ προφανώς δεν είναι στο επίπεδο του πρόσφατου παρελθόντος, αλλά παραμένουν ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης. Ο Μπαμπέ θεωρείται ο διάδοχος των Μέσι-Ρονάλντο. Για τον Χακίμι, που έπαιξε στο δεξί άκρο της άμυνας, δαπανήθηκαν το καλοκαίρι 70 εκατομμύρια. Η Παρί δεν σταμάτησε ποτέ τις μεταγραφές παικτών που θα μπορούσαν να της αλλάξουν το DNA, αποκτώντας το καλοκαίρι, πέραν του Μέσι, τον Σέρχιο Ράμος, αλλά και τους Mέντεζ, Ντοναρούμα και Βαϊνάλντουμ. Η Παρί δεν είναι πια το πρότζεκτ που ξεκίνησε ο Αντσελότι το 2011. Έχει εμπειρίες, προσωπικότητες, παραστάσεις. Αλλά τίποτα δεν αλλάζει.

Με εξαίρεση τον Καρλέτο, κάθε προπονητής που ανέλαβε το δύσκολο έργο της διαχείρισης του υλικού της είχε το δικό του Βατερλώ στους «16». Ο Μπλαν από τη Μάντσεστερ Σίτι το 2016, χωρίς το σκορ να πάρει μεγάλες διαστάσεις. Ο Έμερι από την Μπαρτσελόνα το 2017. Ο Τούχελ από τη Γιουνάιτεντ το 2019. Και ο Ποτσετίνο από τη Ρεάλ Μαδρίτης φέτος. Ο Αργεντινός ανέλαβε τον Ιανουάριο του 2019 για να αλλάξει τη νοοτροπία και να βάλει το «εμείς» πάνω από το «εγώ». Ήταν κάτι, άλλωστε, που είχε καταφέρει στην Τότεναμ, η οποία επί των ημερών έγινε πιο μαχητική, πιο σκληρή, πιο ρεαλιστική. Πέρυσι, συστήθηκε στο κοινό με μια ξεγυρισμένα τεσσάρα επί της Μπαρτσελόνα και έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Champions League. Η δική του Παρί ήταν καλύτερη στο πρώτο ματς με την Ρεάλ. Προηγήθηκε στο Καμπ Νόου και έπαιξε κάθετα, εκμεταλλεύτηκε την ταχύτητα του Μπαπέ και βρήκε χώρους στην άμυνα των Μαδριλένων. Κατέρρευσε, όμως, σαν χάρτινος πύργος. Αυτή η «ασθένεια» μοιάζει αδύνατον να αντιμετωπιστεί. Η κουλτούρα της Παρί βγήκε νικήτρια στη μάχη με τον Ποτσετίνο και μάλλον θα συμβεί το ίδιο και με τον διάδοχό του, καθώς πιθανότατα δεν θα συνεχίσει μετά το καλοκαίρι, μιας και ένα ακόμα Champions League σφραγίστηκε με αποκλεισμό. Μάλλον θα συμβεί το ίδιο και με τον Μπαπέ, το συμβόλαιο του οποίου λήγει και η Ρεάλ Μαδρίτης μοιάζει ως ο πιθανότερος προορισμός του. Αν οι Παριζιάνοι συνέχιζαν μέχρι την κούπα φέτος, ίσως τα πράγματα ήταν διαφορετικά: Μια ομάδα γεμάτη χρήματα, η οποία παίρνει κάθε χρόνο τους καλύτερους του κόσμου, ίσως του φαινόταν πιο ελκυστική από μια ομάδα με μεγάλο μέσο όρο ηλικίας και σημάδια έλλειψης στρατηγικής τα τελευταία χρόνια. Αν, όμως, έφτανε στην κορυφή. Γιατί στο τέλος, η Ρεάλ Μαδρίτης είναι η «βασίλισσα» και αυτό το έχει χτίσει ποδοσφαιρικά.

Το βάρος της φανέλας είναι κάτι που ακούμε συχνά. Μετρά στα κρίσιμα, κάνει τους ποδοσφαιριστές να μπολιάζονται με μια διαφορετική νοοτροπία με το που τη φορούν. Το βάρος αυτό δεν μετριέται με χρήματα και ονόματα. Χτίζεται μέσα στα χρόνια, γίνεται αντιληπτό σε κάθε κομμάτι του οργανισμού. Από τους ποδοσφαιριστές και τον προπονητή, μέχρι τον τελευταίο εργαζόμενο. Η Παρί των Νεϊμάρ-Μέσι-Μπαπέ, η Παρί των πετροδόλαρων και της επιρροής, έμεινε ξανά εκτός από μια ομάδα που γνωρίζει πολύ καλά τι είναι και τι σημαίνει η φανέλα της στην Ευρώπη. Ακόμα κι αν φύγει ο Ποτσετίνο, ακόμα κι αν το καλοκαίρι τα αποδυτήρια γεμίσουν νέα αστέρια, είναι πιθανόν να μην αλλάξει και πάλι νοοτροπία. Τα αμέτρητα χρήματα δημιουργούν ζητήματα που κανείς προπονητής δεν μπορεί να λύσει. Κακομαθημένα αποδυτήρια και παίκτες που αδυνατούν να εμπνευστούν και να φτιάξουν τη δική τους αύρα νικητή, τη δική τους ομάδα. Χρειάζεται στρατηγική, φιλοσοφία και διαφορετική προσέγγιση, πόσω μάλλον από τη στιγμή που οι συσσωρευμένες αποτυχίες δείχνουν να χαράσσουν τη νοοτροπία…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr