Ένα ποδοσφαιρικό come out με άδοξο τέλος

Στην εποχή των Social Media, ένας λογαριασμός στο twitter είναι αρκετός για να γίνει θέμα στα μεγάλα «παραδοσιακά» ΜΜΕ μιας χώρας. Αυτή τη φορά, ο λογαριασμός δημιουργήθηκε με δύο λέξεις, οι οποίες για πολύ κόσμο συνεχίζουν να είναι άκρως αντιθετικές: Footballer Gay. Το ανώνυμο προφίλ συγκέντρωσε περίπου 50.000 ακόλουθους, με το πρόσωπο που έγραφε τις αναρτήσεις να ισχυρίζεται ότι πρόκειται για ποδοσφαιριστής της Championship, της δεύτερης κατηγορίας της Αγγλίας. Ο άγνωστος, ο οποίος με βάσει τα όσα διέρρευσαν είναι κάτω των 23, είχε προαναγγείλει ότι την Τετάρτη, 24 Ιουλίου, θα έβγαινε μπροστά και θα ανακοίνωνε σε συνέντευξη Τύπου το ποιος είναι, προκειμένου να σπάσει τα ταμπού στο χώρο του ποδοσφαίρου και να κάνει την αρχή ούτως ώστε οι γκέι στο αγγλικό ποδόσφαιρο, είτε βρίσκονται στο χορτάρι, είτε στις κερκίδες, να μην ντρέπονται για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις ενώ απολαμβάνουν το αγαπημένο τους άθλημα. 

Άδοξο τέλος

Ο @FootballerGay τελικά λύγισε. «Νόμιζα ότι είμαι δυνατότερος. Έκανα λάθος», έγραψε χαρακτηριστικά, φροντίζοντας να εξηγήσει περισσότερο το σκεπτικό του πριν προχωρήσει σε διαγραφή του προφίλ του. «Μπορείτε να με αποκαλέσετε όπως θέλετε, μπορείτε να με υποτιμήσετε και να με γελοιοποιήσετε και αυτό δεν μπορώ να το αλλάξω, αλλά δεν είμαι αρκετά δυνατός για να το κάνω. Απλά θυμηθείτε ότι έχω συναισθήματα. Χωρίς να αποκαλυφθώ δεν μπορώ να πείσω κανέναν ότι όλο αυτό δεν είναι ψέμα, αλλά δεν θα το έκανα αν δεν ήταν αλήθεια», υποστήριξε και εξαφανίστηκε όσο ξαφνικά εμφανίστηκε, αφήνοντας πίσω του αρκετά ερωτήματα και μια ευρεία γκάμα από σχόλια στην Αγγλία.

Η πρωτοβουλία ένταξης «Ask for Clive», η οποία από τον Φεβρουάριο του 2019 συνεργάζεται με την LGBTQ κοινότητα, υποστήριξε ότι τις τελευταίες εβδομάδες αντάλλαξε αρκετά μηνύματα μαζί του, ενημερώνοντάς τον ότι προχώρησε σε καταγγελίες των εκατοντάδων επιθετικών μηνυμάτων που έβαλε. Για την ακρίβεια, προχώρησε σε καταγγελία για πάνω από χίλια tweets. «Εξαρτάται από σένα, αλλά να ξέρεις ότι υπάρχουν πάρα πολλοί εδώ για σένα αν αποφασίσεις να αλλάξεις γνώμη. Ο κόσμος είναι έτοιμος για σένα», ενημέρωσε μετά την διαγραφή του προφίλ του και την αυτολογοκρισία στην οποία υποβλήθηκε, φοβούμενος τις αντιδράσεις που θα προκαλούσε πιθανή αποκάλυψη της πραγματικής του ταυτότητας. 

Η συμβολή των γυναικών

Αρκετά πρόσωπα από το χώρο του ποδοσφαίρου, μεταξύ των οποίων ο διεθνής πρώην επιθετικός Γκάρι Λίνεκερ τον υποστήριξαν ανοιχτά, σημειώνοντας την αξία της πράξης του. Το γεγονός όμως είναι ένα: Ο Τζάστιν Φασάνου, ο οποίος παραδέχθηκε το 1990 ότι είναι ομοφυλόφιλος, παραμένει ο μοναδικός Άγγλος ποδοσφαιριστής που αποκαλύφθηκε. Η πράξη του αυτή τον οδήγησε σε αρκετές περιπέτειες και στις 4 Μαΐου του 1998 βρέθηκε κρεμασμένος σε ένα γκαράζ στο Ανατολικό Λονδίνο. «Πρέπει να καταλάβετε ότι οι ποδοσφαιριστές είναι πολύ στενόμυαλοι. Όταν βάζεις τον εαυτό σου στη γραμμή του πυρός, είσαι ανοιχτός σε επιθέσεις», έλεγε ο ίδιος. Και το γεγονός ότι σχεδόν τριάντα χρόνια μετά δεν έχει βρεθεί κανείς στο αγγλικό ποδόσφαιρο να βγει μπροστά, δεν είναι τυχαίο.

Το τελευταίο διάστημα έχει υπάρξει ένα κύμα γκέι γυναικών στον αθλητισμό που έχουν ανοιχτεί. Η Μέγκαν Ράπινο που κατέκτησε το Μουντιάλ γυναικών με τις ΗΠΑ είναι δηλωμένη λεσβία και μπαίνει συχνά στο μάτι του Ντόναλντ Τραμπ, ενώ στο καταπληκτικό κείμενό της στο Players Tribune η σύντροφός της Ράπινο και επαγγελματίας μπασκετμπολίστρια Σου Μπερντ έβαλε τίτλο: «So the President F*cking Hates My Girlfriend». Οι Βελγίδες τενίστριες Άλισον Βαν Ούιτβαντσκ και Γκριτ Μινερ έγιναν το πρώτο ζευγάρι που παίζει μαζί διπλό στο Γουίμπλεντον, ζητώντας περισσότερη στήριξη, ούτως ώστε να στρωθεί το έδαφος και για τους άντρες. «Θέλουμε να δούμε περισσότερους ανθρώπους να βγαίνουν μπροστά και να λένε “είναι εντάξει”. Νομίζω ότι έτσι οι άνθρωποι θα αποκτήσουν περισσότερη αυτοπεποίθηση. Θα το εκτιμήσουν και οι άνδρες, περισσότεροι θα βγουν μπροστά, θα το κάνει ευκολότερο. Πρέπει να υπάρχουν κάποιοι γκέι άντρες που παίζουν επαγγελματικά εκεί έξω. Για μένα, προσωπικά, για έναν άντρα είναι πιο δύσκολο να αποκαλυφθεί λόγω των στερεότυπων», τόνισε η Βαν Ούιτβαντσκ.

Αν ήταν γκέι ο αντίπαλος;

Είναι σίγουρα πιο δύσκολο, κυρίως σε ένα άθλημα που για πολύ κόσμο συνεχίζει να θεωρείται αποκλειστικά «αντρικό», το οποίο συγκεντρώνει ακόμα τύπους που κοιτάζουν με μισό μάτι τις γυναίκες που παθιάζονται με την ασπρόμαυρη θεά στην κερκίδα ή κατεβαίνουν στο χορτάρι για να την κλοτσήσουν. Προφανώς, για κάποιους, όλη αυτή η συζήτηση για την ομοφοβία στο ποδόσφαιρο μοιάζει αδιάφορη. Δεν είναι. Όπως δεν είναι για κανένα κομμάτι της κοινωνίας. Για ένα παιχνίδι που από τη φύση του είναι ενάντια στις διακρίσεις, τα βήματα που έχουν γίνει για την καταπολέμηση του ρατσισμού πρέπει να γίνουν και για τη μάχη με την ομοφοβία. Φυσικά, υπάρχει ακόμα ρατσισμός στο γήπεδο. Όμως για έναν ποδοσφαιριστή είναι πια αυτονόητο να έχει έναν μαύρο συμπαίκτη. Το ίδιο πρέπει να συμβαίνει και με έναν ομοφυλόφιλο συμπαίκτη. Το γεγονός ότι για να μιλήσει κάποιος για αυτά τα ζητήματα χρειάζεται ένα account με το όνομα @FootballerGay και δεν βγαίνει να το κάνει με το όνομά του, αποδεικνύει ότι πράγματι υπάρχει θέμα. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που αυτό το account μέσα από την τριβή του στον κόσμο του internet αποφάσισε να μην ολοκληρώσει το στόχο του, αλλά να κάνει πίσω, να βυθιστεί ξανά στην εσωστρέφεια.

 Ένας γκέι ποδοσφαιριστής θα υπέφερε στο διαμορφωμένο ποδοσφαιρικό περιβάλλον, θα γινόταν μόνιμο σύνθημα στην απέναντι κερκίδα, θα βιαζόταν η προσωπικότητά του εντός και εκτός γηπέδων. Ένας ανοιχτά γκέι οπαδός; Μάλλον θα αντιμετωπιζόταν ως μίασμα για την φοβερή και τρομερή κερκίδα των συνοπαδών του. Όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ανακοίνωσε ότι στέκεται στο πλευρό πρωτοβουλίας για την υποστήριξη της LGBT κοινότητας, είχε 43.000 αρνητικές αντιδράσεις στο Facebook. Η αντιμετώπιση των διακρίσεων χρειάζεται ωστόσο πολλά παραπάνω από ένα post στα Social Media. Και σίγουρα πρόσωπα που θα βγουν μπροστά για να δείξουν τον δρόμο.