«Ένα γέλιο θα σας θάψει»

Από τις κατηγορίες για κατασκοπία υπέρ του κόκκινου κίνδυνου και του από βορρά κίνδυνου, μέχρι την ανταλλαγή των συντάξεων με την «προδοσία» της Μακεδονίας μας. 

Σήμερα ο «εσωτερικός εχθρός» κατασκευάζεται με αιχμή του δόρατος τους «ισλαμολάγνους», τους «φίλους του Ερντογάν», τη «πέμπτη φάλαγγα» των Τούρκων, τις ΜΚΟ που προσπαθούν να αναμείξουν το ελληνικό αίμα με αυτό των «λαθρομεταναστών», τους πληρωμένους του Σορος  και πολλά άλλα που θα ήταν εξαιρετικά φαιδρά αν δεν ήταν εξαιρετικά σοβαρά.

Σε τούτη τη νοτιοβαλκανική γωνιά που ζούμε, όταν μιλάμε για δικτατορίες τις ταυτίζουμε με τανκς. Πρόσφατες ιστορικά οι μνήμες άλλωστε. Αλλά ακόμη και οι συνταγματάρχες και τα τανκς χρειάζονταν ένα αφήγημα «εσωτερικού εχθρού» από το όποιο θα… εσωζαν τον ελληνικό λαό. Έγραφε η εφημερίδα Ελευθερία του Πάνου Κόκκα, γνωστού συνεταίρου του Μητσοτάκη στα φράγκα της Αποστασίας του 1965, ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου με την υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ “επεδίωξε να ιδρύση “μικρομάγαζον” εις τον στρατόν”.

Το σενάριο του «εσωτερικού εχθρού» βέβαια δοξάστηκε και τις έζησε τις μεγαλειώδεις στιγμες σε Αμερικανικο έδαφος με την HUAC, γνωστή σαν Επιτροπή Αντιμερικανικών Ενεργειών, που σήμερα είναι γνωστή-λανθασμένα- ως Περίοδος Μακαρθισμού.

 Όσο κι αν σήμερα ακούγεται παράξενο η HUAC ιδρύθηκε για να ερευνήσει τις δραστηριότητες της Κου Κλουξ Κλαν, αλλά πολύ γρήγορα αποφάσισε να αλλαξει ρότα μιας και θεώρησε δεδομένη την υπεροχή της λευκής φυλής, αποφαινόμενη ότι  «η Κου Κλουξ Κλαν αποτελεί έναν από τους παραδοσιακούς αμερικανικούς θεσμούς». 
Το 1947 η  περίφημη αυτή επιτροπή επι εννέα ημέρες διεξήγε ανακρίσεις για την «κομμουνιστική προπαγάνδα» και την επιρροή της, στη κινηματογραφική βιομηχανία του Χόλυγουντ. Ένας από τους ανακριθέντες ήταν και ο Μπέρτολ Μπρεχτ, που βρισκόταν στις ΗΠΑ κυνηγημένος από τον Ναζισμό.

Αλλά πια είναι η εποχή που ο Κλάους Μπάρμπι, ο Χασάπης της Λυών, έχει εξασφαλίσει άτυπη ασυλία από τη CIA, έχει φυγαδευτεί στη Βολιβία με πλαστό διαβατήριο ως Κλάους Άλτμαν, και εργάζεται για την CIA αλλά και την δυτικογερμανική BND, ως σύμβουλος και εμπειρογνώμων σε διώξεις κομμουνιστών. Παλιοί εχθροί, νέοι φίλοι. Εμπειρογνώμονες… 

Το 1950 η Επιτροπή καταδικάζει 10 σεναριογράφους για προσβολή στο Κογκρέσο επειδή αρνήθηκαν  να ανακριθούν, επικαλούμενοι την περίφημη 5η Τροπολογία του Συντάγματος. 

Εκατοντάδες καλλιτέχνες, σκηνοθέτες, ραδιοφωνικοί σχολιαστές, σεναριογράφοι, ηθοποιοί αναγκάζονται  να εγκαταλείψουν τις ΗΠΑ, μεταξύ αυτών ο Τσάρλι Τσάπλιν και ο Όρσον Ουέλς. 

Από το 1947 το Υπουργείο Δικαιοσύνης είχε καταρτίσει κατάλογο… επικινδύνων οργανώσεων στις οποίες όχι μόνο η συμμετοχή αλλά και η σχέση συμπάθειας, αποτελούσαν απόδειξη μη νομιμοφροσύνης. Τέτοια παραδείγματα ηταν το Λαϊκό Θέατρο, η Επιτροπή για τη συμμετοχή Μαύρων στις Καλές Τέχνες, η Ένωση Βιβλιοπωλείων της Ουάσινγκτον, το πολιτιστικό κέντρο Σοπέν, μέχρι και η Λέσχη Γιουγκοσλάβων ναυτικών.  

Σήμερα πλέον είναι γνωστό ότι το FBI συγκέντρωνε κρυφά και μεθοδικά πληροφορίες τις οποίες προμήθευε στην HUAC, η οποία αναλάμβανε  τη βρώμικη δουλειά «δολοφονίας δημόσιου προσώπου»

Ο Sullivan, υψηλόβαθμος του FBI ομολόγησε μετα από χρόνια ότι «το FBI έδινε στον ΜακΚαρθι, ότι υλικό δημιουργούσε. Υλικό αποσπασματικό,  με το οποίο δεν μπορούσαν βεβαια να στοιχειοθετηθούν κατηγορίες, αλλά ήταν αρκετό για να τον βοηθήσει-τον ΜακΚαρθι- να κρατιέται στην επικαιρότητα και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, Ταυτόχρονα το FBI χρησιμοποιούσε την HUAC για να ρίξει λάσπη σε όποιον πολιτικό αντίπαλο και βέβαια, καθόλου τυχαίο δεν ήταν ότι ο Αϊζενχάουερ τοποθέτησε τον Ριτσαρντ Νίξον στην Επιτροπή για την αποκάλυψη τυχόν κομμουνιστών στην Κυβέρνηση.  Παράνομες παρακολουθήσεις, πλαστά στοιχεία, φυτεμένα, παρακρατικά. Το τέρας που εκτρέφεις τελικά θα δαγκώσει και εσενα. Από τον Τρούμαν, τον Αϊζενχάουερ, τον  Κένεντι,  τον  Νίξον όλοι ήταν στα κιτάπια του Χούβερ, όλοι τον έτρεμαν, κανείς δεν τολμούσε να τον απολύσει. 

Στα τέλη ων ‘50s αφού πλέον ο γερουσιαστής ΜακΚαρθι έχει διασύρει αλλά και έχει διασυρθεί, η HUAC αρχίζει να χάνει την αίγλη της. Ακόμη και ο Τρούμαν, που επι των ημερών του ειχε ψηφιστεί πανηγυρικά ο περίφημος νόμος 601, κάνοντας… αυτοκριτική, την θεωρούσε περιττή. 
Μέχρι το Βιετναμ…

Τον Μάιο του 1960 η επιτροπή διεξάγει ανακρίσεις στο Σαν Φρανσίσκο, ανακρίσεις που ξεσηκώνουν τους φοιτητές του Μπέρκλεϋ και του Στανφορντ. Σήμερα αυτές οι ανακρίσεις θεωρούνται το σημείο αιχμής, το σημείο έναρξης των μεγαλειωδών κινητοποιήσεων της αμερικανικής νεολαίας στη δεκαετία του 60. 

Όταν τον Αύγουστο του 1966 η επιτροπή προσπαθεί να ερευνήσει όσους εναντιώνονται στον καινούργιο αμερικανικό θέσφατο, τον πόλεμο του Βιετνάμ, οι αδιανόητες διαδηλώσεις χιλιάδων την αναγκάζουν να διακόψει. Η επιτροπή διασύρεται οριστικά με κεντρικό σύνθημα το «ένα γέλιο θα σας θάψει» όταν οι Αμπι Χόφμαν και Τζέρι Ρούμπιν,  ντυμένοι με στολές της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας  μοιράζουν στο δικαστήριο αντίτυπα της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας. 

Παρόλα αυτά, παρόλο τον διασυρμό το 1969 η Επιτροπή μετονομάζεται σε «Επιτροπή Εσωτερικής Ασφάλειας» και καταργείται οριστικά το 1975*. 

Αν κάτι βρωμάει πολύ, σήμερα στα νοτιοβαλκανικά μας μέρη, είναι ο Μακαρθισμός για γέλια. 

Άλλωστε αυτό που μόλις 10 χρόνια πριν δια στόματος Πρωθυπουργού, Αρχηγού της ΝΔ, οριζόταν σαν «άκρα», με τα οποία δε αρνείται κατηγορηματικά να συνεργαστεί, σήμερα δεν είναι απλώς mainstream αλλά είναι αυτό που χαράσσει την πολιτική γιατί άλλωστε αυτό είναι που έβαλε τις πλάτες και το στήθος του  να εκλέγει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. 

Μπορεί και σήμερα εδώ να ξανάλεμε «ένα γέλιο θα σας θάψει», αλλά δεν μπορούμε και να κλείσουμε τη μύτη μας. Εδώ, στα μέρη μας, βρωμάει Μακαρθισμός. Απλά είναι ακόμη πιο γελοίος από τον αυθεντικό. Όπως κάθε φτηνιάρικη ρεπλίκα άλλωστε… 

*Υ.Γ. Αλλά τίποτα δεν τελειώνει… ποτέ. Το 2016 ξαναρχίζουν οι φωνές για την δημιουργία νέας Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών που βέβαια τώρα τι θα αφορά? Μα τους Ισλαμιστές. Και τους…. Αμερικανούς οπαδούς τους. 
 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr