«… ἔμπληκτος καὶ ἀλλόκοτος φύσει… »

Υπάρχει η άποψη, ότι κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Σύριζα, ο άλλοτε δίκαιος και ο άλλοτε άδικος έλεγχος, τόσο στα στελέχη όσο και στο κυβερνητικό έργο από τα συστημικά ΜΜΕ, τους κοινωνικούς φορείς αλλά και την ίδια την κοινωνία, με κάποιο τρόπο όχι μόνο διέσωσε το κόμμα από τον εκφυλισμό, αλλά και ανέδειξε την αντίδραση της κοινωνίας. Διότι αυτή η αντίδραση της κοινωνίας … ενέπνευσε και τον ίδιο τον Σύριζα. Η κοινωνία βρέθηκε σε μια υπαρξιακή περιδίνηση, παρατηρώντας για τέσσερις δεκαετίες συστηματικά να την «εκπροσωπούν» αδίστακτοι, φαύλοι και τυχοδιώκτες λαϊκιστές, διεφθαρμένοι πολιτικοί, αναδεικνύοντας έτσι τον Σύριζα σε ένα φορέα, ο οποίος, αν και υπό διαμόρφωση, να μπορεί να ενσαρκώσει την αγανάκτηση και αντίσταση του λαού. Ο λαός λοιπόν ενστικτωδώς, κατανοώντας αλλά και παρατηρώντας ένα ολόκληρο σύστημα να επιτίθεται σε ένα υπό διαμόρφωση κόμμα και έχοντας την εμπειρία, προσπάθησε, στο βαθμό που του επέτρεπε η ενημέρωση, να διασώσει, μέσω του Σύριζα, την αξιοπρέπεια, που του στέρησαν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Σύριζα θεωρώ, ότι πρέπει, ως ένα βαθμό, να ευγνωμονούν τα συστημικά ΜΜΕ. Το σύστημα, είτε από ανυπομονησία να επανέλθει η «κανονικότητα» των προηγούμενων δεκαετιών, είτε από απαιδαγωγησία, θεωρώντας ότι έχουν έρθει οι ερυθροί Χμερ, συνέβαλε και συνετέλεσε άθελά του στο να εδραιωθεί και να ισχυροποιηθεί ο Σύριζα στη συνείδηση του κόσμου. Να ισχυροποιηθεί, όχι απλά ως ο άλλος πόλος ενός δικομματισμού εναλλασσόμενων κομμάτων στην εξουσία, αλλά κυρίως ως η ενσάρκωση της βούλησης του λαού, που μπορεί να πηγάζει από την ανάγκη, δεν παύει όμως να ελπίζει και να οραματίζεται την ελευθερία του.  

Το μεγάλο πρόβλημα, τόσο της δεξιάς όσο και της αριστεράς, είναι ότι αντιλαμβάνονται την κοινωνία ως ένα πεδίο ήδη κατακερματισμένο, διασπασμένο και αποδομημένο. Θεωρούν την κοινωνία ένα χώρο διαιρεμένο και πρακτικά εξηγήσιμο, ή έναν τόπο «Κτίζειν Κατοικείν Σκέπτεσθαι» όπως θα μας πει ο Heidegger. Τον Σύριζα, επομένως, μπορεί να τον γέννησε η καθολικότητα και η απολυτότητα της ανάγκης του κόσμου αλλά και η ελπίδα για μια αλλαγή, τον παγίωσε όμως η απέχθεια του λαού για τα ΜΜΕ. Είναι αυτά τα ΜΜΕ, τα οποία χωρίς καμιά αισχύνη λειτουργούν ακόμα με τον πλέον αντικοινωνικό και χυδαίο τρόπο, ενορχηστρώνοντας μια ανελέητη και άνευ προηγουμένου επίθεση σε κάθε αριστερή, αντιφασιστική, κομμουνιστική, αναρχική, προοδευτική κίνηση και τάση μόνο και μόνο για να πλήξουν τον Σύριζα.

Η μιντιακή υπεροχή όμως της ΝΔ και όλων των παρασιτικών δυνάμεων, που κρυφά ή φανερά τη στηρίζουν, όπως φαίνεται … δεν είναι αρκετή. Ξέρουν, ότι στηρίζονται στα χρήματα και τη δύναμη άλλων και όχι στον κόσμο. Αυτός είναι ο λόγος, που κατακλύζει τη δημόσια σφαίρα κάθε ανθρώπινη φαιδρότητα, δημοσιολογούντες … ανάξιοι λόγου … με δουλοπρεπή και ανάγωγη στάση … ρυπαίνοντας τη λογική και την κοινωνία με την παρουσία τους. Ξέρουν βέβαια και οι ίδιοι, ότι είναι εφήμεροι και επάμεροι στο δημόσιο βίο, γι’ αυτό και λειτουργούν με τόση αστάθεια. Οι υπόλοιποι, οι πιο προσεκτικοί και μάλλον πιο ευφυείς, έχουν αποσυρθεί από το προσκήνιο. Απλά ανέχονται, ελέω βουλευτικής θέσης, όλη αυτή τη ζοφερή ατμόσφαιρα και μάλιστα διαφαίνεται και μια αμφιβολία αναγνώρισης του Κυριάκου Μητσοτάκη ως αρχηγού και πρωθυπουργού τους. Όσες φορές αναγκάζονται να εμφανιστούν στη δημόσια σφαίρα και να επιβεβαιώσουν τη στήριξή τους στον πρόεδρο και το κόμμα τους, άλλοτε με βαριά καρδιά απολογούνται και άλλοτε απλά το αποφεύγουν. Φαίνεται όμως, ότι το γνωρίζει και το διαισθάνεται και ο ίδιος ο Κυριάκος, ο οποίος δείχνει να πιέζεται κάνοντας πιο εμφανή την πολιτική του αστάθεια.

Η πρωθυπουργία χαρίστηκε στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις της θέσης του όμως φαίνεται να τις έχουν άλλοι. Ο Κυριάκος έπρεπε να πει εσκεμμένα ψέματα στον κόσμο και σε όσους διαδήλωναν ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών, και το έκανε. Τώρα όμως που θα την εφαρμόσει κατά γράμμα κανένας δεν τον προστατεύει. Ο Κυριάκος έπρεπε να πει εσκεμμένα ψέματα για την καταστροφή στο Μάτι, και το έκανε. Κανένας τώρα δεν τον προστατεύει, ειδικά μετά την ομιλία του στον ΟΗΕ. Ο Κυριάκος έπρεπε να πει εσκεμμένα ψέματα, ότι με το που εκλεγεί η ΝΔ κυβέρνηση θα πλημμυρίσει η Ελλάδα επενδύσεις. Τώρα που έφυγε και ο τελευταίος επενδυτής που είχε απομείνει, αφήνοντας πίσω τους άφραγκους Ωνάσηδες, και πάλι κανένας δεν θα τον προστατέψει. Ίσως αισθάνεται, ότι κανένας δεν τον προστατεύει από τις αποκαλύψεις του Documento για τις οικογενειακές του υποθέσεις και τα πόθεν έσχες του, γι’ αυτό και αναγκάζεται με άτσαλο τρόπο να αναλάβει ο ίδιος. Ίσως κατάλαβε από πολύ νωρίς μάλιστα ότι είναι πολιτικά αναλώσιμος.     

Η ιστορία μας έχει διδάξει ποιες κυβερνήσεις ανεβάζει και ρίχνει μια εφημερίδα και ποιες ο λαός. Ο Μητσοτάκης δεν θα πρέπει να ευγνωμονεί τα ΜΜΕ, καθώς η επικοινωνιακά κατασκευασμένη επιτυχία του φαίνεται να μη λειτουργεί υπέρ του. Το ταξίδι του στην Αμερική ήταν μια αποτυχία τόσο σε πολιτικό όσο και σε επικοινωνιακό επίπεδο, αφού δεν κατάφερε καν να δει και να συνομιλήσει με διεθνείς παράγοντες. Οι μόνες αναμνήσεις του πρωθυπουργού από αυτό το ταξίδι είναι στημένες φωτογραφίες και ένα parents weekend στη Βοστώνη.

Τι θα γινόταν άραγε αν οι «επενδυτές» του Μητσοτάκη σε λίγο καιρό φερθούν ως πραγματικοί επιχειρηματίες και θελήσουν να ελαχιστοποιήσουν τις απώλειές τους; Τι θα συμβεί άραγε όταν αντιληφθούν, ότι για τη δουλειά χρειαζόταν ένα ικανό στέλεχος και όχι ένα επικοινωνιακά κατασκευασμένο προφίλ; Τότε, ένα πρωί ο Μητσοτάκης θα ξυπνήσει και θα δει να του έχει απομείνει κάποιος σαν τον Τζήμερο «τὴν ἀτοπίαν τοῦ ἀνθρώπου θαυμάζοντας, ἔμπληκτος καὶ ἀλλόκοτος φύσει…».   

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr