Εμείς έχουμε τις απόψεις μας, καλές – κακές. Εσείς πιστεύετε σε τίποτε;

Όλη η κριτική που ασκείται στην κυβέρνηση πάνω στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών αποπνέει μια οσμή τακτικισμού. Όλα παρουσιάζονται σαν κόλπα του Τσίπρα. Έλεος πια, δεν έχετε ακούσει ποτέ ότι υπάρχουν και πολιτικές απόψεις;

Ο χώρος από τον οποίο κατάγεται ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει την λύση της σύνθετης ονομασίας και γενικότερα μιας συμφωνίας με την ΠΓΔΜ στο πνεύμα αυτής των Πρεσπών από το 1992. Το έκανε τότε «για να διασπάσει την ΝΔ και να διεμβολίσει την κεντροαριστερά»; Με τα ποσοστά που είχε τότε;

Παρουσιάζεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα επιτελείο νέων Μακιαβέλι. Για μια συμφωνία που απλά εκφράζει αυτό που σχεδόν όλοι στο χώρο μας θεωρούμε αυτονόητο εδώ και δεκαετίες. Ότι η Ελληνική Μακεδονία είναι Ελληνική. Για μια συμφωνία στην οποία απλά πιστεύουμε ως την καλύτερη λύση για τη χώρα.

Ας ασκηθεί κριτική σε αυτό. Ας διαφωνήσουμε επί της ουσίας. Αλλά σπάνια βλέπουμε στα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ (δηλαδή στο 90% των ΜΜΕ…) κείμενα επί της ουσίας. Μόνον σενάρια για το ποιος από το ΚΙΝΑΛ ίσως συνομιλεί με τον ΣΥΡΙΖΑ και τι θα επιλέξει για το πολιτικό του μέλλον ο κ. Θεοδωράκης. Ως ανάλυση για την Συμφωνία των Πρεσπών αυτά !

Κατά ένα μέρος βέβαια πρόκειται για επιλογή τους. Τα επιχειρήματα επί της ουσίας κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών είναι πεπαλαιωμένα με ιστορικούς όρους και έχουν αναιμική σχέση με την πραγματικότητα. Στη ρίζα τους βρίσκονται αντιπαλότητες και φόβοι της εποχής 1890-1913, που αναμοχλεύθηκαν πολιτικά (όντας ήδη ξεπερασμένοι από τα γεγονότα) την εποχή του Εμφύλιου. Στη ρίζα της ρίζας τους βρίσκεται η αντιπαλότητα … με τη Βουλγαρία του 1878. Όταν δεν μπορούσε πια η Βουλγαρία να διεκδικήσει τα εδάφη της ελληνικής Μακεδονίας και την εκπροσώπηση των σλαβόφωνων από τους τότε κατοίκους της, μετά το 1913 δηλαδή, το θέμα είχε ήδη λήξει. Πήγαν να το ξανανοίξουν οι Ναζί με τους Βούλγαρους φασίστες το 43-44 και τους τσάκισε το ΕΑΜ. Ας βγει ένας καθηγητής της Ιστορίας από τους αντιπάλους της Συμφωνίας να μου πει ότι δεν ισχύουν αυτά.

Πέραν όμως της ένδειας των επιχειρημάτων, η επικέντρωση του πολιτικού διαλόγου στα διάφορα υποτιθέμενα τεχνάσματα εκφράζει  και ένα άλλο αρνητικό φαινόμενο. Την αποθέωση του τακτικισμού ως δομικό χαρακτηριστικό του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος εδώ και 20 χρόνια τουλάχιστον. Μεταξύ ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και εξίσου αφορώντας τα διάφορα μικρότερα και βραχύβια κόμματα γύρω τους, όλα ήταν ένα παίγνιο χειρισμών. Οι απόψεις και οι στρατηγικές περίσσευαν.

Προφανώς πολιτικές τακτικές και χειρισμούς υλοποιεί και η κυβέρνηση. Αλλά η αντίληψη ότι στρατηγικές διαιρετικές τομές στην κοινωνία όπως η οριοθέτηση από τον εθνικισμό είναι ζητήματα εκλογικής τακτικής,  αναιρεί το ίδιο το περιεχόμενο της αντιπαράθεσης των κομμάτων ως φορέων διακριτών αντιλήψεων για την προοπτική της κοινωνίας. Λειτουργεί ίσως ως εσωτερική δικαιολογία για την εγκατάλειψη από άλλα κόμματα της αντίστοιχης δικής τους ιστορικής θέσης στο ζήτημα.

Με απλά λόγια: Εμείς πιστεύουμε στις απόψεις μας. Εσείς δεν πιστεύετε σε τίποτε πια εκτός από το κυνήγι της εξουσίας. Μη μας βγάζετε και ίδιους.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr