Ελληνόμετρο

Γράφει ο Γεράσιμος Μπόγρης

Ο Νικολό Μακιαβέλι έλεγε μεταξύ άλλων ότι «μοναδικός στόχος των ανθρώπων της εξουσίας είναι η διατήρησή της», που κατ’ αναλογία με τα σημερινά πολιτικά δεδομένα μεταφράζεται ως: «Στόχος των πολιτικών (κομμάτων) είναι η επανεκλογή τους και όχι η εξυπηρέτηση του συλλογικού συμφέροντος».

Το παραπάνω επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι οι προτεινόμενες ή οι επιβαλλόμενες πολιτικές εφαρμόζονται με γνώμονα το πολιτικό και όχι το κοινωνικό κόστος. Τις δημοσκοπικές ενδείξεις και όχι τον κοινωνικό αντίκτυπο. Το πιο επικίνδυνο όμως δεν είναι αυτό αλλά το ότι μάλλον επιβεβαιώνεται και μια ακόμη άποψη του Φλωρεντίνου διανοητή: «Η διατήρηση της εξουσίας τρέφεται με αίμα».

Στο πλαίσιο αυτό ο κος Σαμαράς επιλέγει χωρίς εσωκομματική αντίσταση να βγάλει το «ελληνόμετρο» στρίβοντας το τιμόνι της παράταξής του έξτρα-δεξιά. Πέρα από την καινοφανή ασέβεια του Συντάγματος και των δημοκρατικών διαδικασιών, ο κος Σαμαράς σηματοδοτεί τη μετακίνηση της ΝΔ από τον κεντροδεξιό χώρο προς εκείνον της ακροδεξιάς. Ίσως οι αναφορές της «Νέας Ελλάδας» αντί της «Νέας Δημοκρατίας» σηματοδοτήσουν και το τέλος της ευρωπαϊκής δεξιάς όπως την οραματίστηκε ο ιδρυτής της.

Στρατηγική επιλογή δημοσκοπικού ενδιαφέροντος που ικανοποιεί ταυτόχρονα την λαϊκιστική (ακρο)δεξιά που πρεσβεύει ήδη από εποχής Πολιτικής Άνοιξης ο κος Σαμαράς, είναι το νέο δίπολο που εισάγει: «Πατριώτες-αντιπατριώτες».

Το νέο αυτό δίπολο έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Πρώτον, ξεθωριάζει το δίπολο «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» αποκομίζοντας δημοσκοπικά οφέλη για τον κο Σαμαρά, καθώς το Μνημόνιο που στηρίζει είναι συνδεδεμένο με την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και την καταστροφή του κοινωνικού ιστού. Η διατήρηση μιας τέτοιας ταύτισης της ΝΔ με το Μνημόνιο θα ήταν καταστροφική και συνεπώς έπρεπε να δημιουργηθεί ένα άλλο πεδίο.

Στο πεδίο αυτό, με διακύβευμα τη σημαία, ο κος Σαμαράς, θέτοντας το πλαίσιο της επικοινωνιακής πολιτικής του, πετάει στα χέρια του «επιρρεπούς λαού» ένα «Ελληνόμετρο». Δηλαδή, ποιος είναι Έλληνας, ποιος δεν είναι, πόσο Έλληνας είναι κάποιος και άλλα.
Θέτοντας τον εαυτό του και την παράταξή του (μιλάμε για τα στελέχη της) στους Έλληνες και πατριώτες και άμεσα ή έμμεσα χαρακτηρίζοντας τους της αντιπολίτευσης ως ανθέλληνες, προκαλεί στη χώρα σχιζοφρενικά συμπτώματα και άλλες διαταραχές, μιας και η πραγματικότητα απέχει της επικοινωνιακής λεκτικής.

Η αδιαμφισβήτητη απόσταση προέρχεται από το ότι εκείνος που αυτοπροσδιορίζεται ως πιο Έλληνας από άλλους είναι εκείνος που άφησε τα σύνορα απροστάτευτα μετά την πτώση του Μπερίσα στη γειτονική Αλβανία, αφήνοντας τον κόσμο να εισέρχεται δίχως έλεγχο και κυρίως δίχως καταγραφή. Είναι εκείνος που τορπίλισε μια συμβιβαστική λύση για το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων φέρνοντας τη χώρα να συζητά τώρα ως επιτυχία λύσεις που τότε θα θεωρούνταν «προδοτικές». Είναι εκείνος που ανέκοψε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη να κάνει μεταρρυθμίσεις τις οποίες χαρακτήριζε «ξεπούλημα». Είναι εκείνος που τώρα «ξεπουλά» τον δημόσιο πλούτο (επί του παρόντος δεν κρίνουμε την επιλογή της πώλησης, αλλά το χρηματικό τίμημά της).

Είναι εκείνος που με τις υπογραφές του στο Μνημόνιο επικύρωσε την παραίτηση της Ελλάδας από «επίκληση ασυλίας λόγω εθνικής κυριαρχίας». Όρος που παγιωμένα διεθνώς προστατεύει τα έθνη-κράτη από κατάρρευση έναντι ιδιωτικών συμφερόντων.

Είναι εκείνος που επέτρεψε την υποβάθμιση του στρατεύματος μέσα από κομματικά κριτήρια και σκοτεινές προμήθειες.

Σημειώστε παρακαλώ ότι αυτή η ΝΔ και προφανώς και όλος ο χώρος της ακροδεξιάς, ακόμη και εκείνος που έχει ναζιστικές αναφορές, έχουν κάθε λόγο να κάνουν αυτό που κάνουν για την επίλυση του μεταναστευτικού. Δηλαδή ΤΙΠΟΤΑ. Και αυτό γιατί από το πρόβλημα αυτό τρέφονται εκλογικά! Σκεφτείτε αν αύριο εφαρμόζονταν οι διεθνείς προβλέψεις φτιάχνοντας κέντρα υποδοχής και ένα ευρύ δίκτυο εξέτασης αιτημάτων ασύλου κ.ο.κ.! Τότε τι θα προσέδιδε εκλογική «αξία» σε αυτούς τους χώρους; Τίποτα.

Άρα, ο κος Σαμαράς (και οι του χώρου του) είναι εκείνοι που δεν πρόκειται να πράξουν τίποτα σύννομο και αποτελεσματικό σε σχέση με το μεταναστευτικό ζήτημα. Τόσο ΠΙΟ πατριώτης είναι.

Στον αντίποδα κατηγορεί την Αριστερά ως «μη πατριωτική», ίσως και προδοτική. Και μιλά για όλη την Αριστερά, προφανώς βέβαια έχοντας στο μυαλό του τον ΣΥΡΙΖΑ ως κύριο εκλογικό αντίπαλο.

Εν τω μεταξύ, οι θέσεις του χώρου αυτού της Αριστεράς δέχεται κριτική ως «αριστερός εθνικολαϊκισμός» (βλ. Ανδρέας Πανταζόπουλος, εκδόσεις Επίκεντρο, 2013)! Δηλαδή, ότι οι θέσεις των κυρίαρχων εκφράσεων της Αριστεράς στη χώρα μας έχουν έντονες εθνικιστικές αναφορές!

Ακόμη κι αν θεωρήσουμε υπερβολή το «εθνικιστικές», θα μπορέσουμε να δούμε ότι ακόμη και η υπερεθνική Αριστερά (για να μην πω αμιγώς διεθνιστική) κατακρίνει το γεγονός ότι στην ελληνική Αριστερά η λέξη «πατρίδα» ακούγεται ανά δυο κουβέντες. Και προφανώς δεν φθάνει η αναφορά μας στο ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) όπου και λόγω των συνθηκών οι αναφορές στην «Πατρίδα» και στο «αδούλωτο Έθνος» έδιναν και έπαιρναν ως μόνιμη αναφορά της τότε (κομμουνιστικής) Αριστεράς.

Με άλλα λόγια, τον μαζικό συνεκτικό κρίκο της ελληνικής Αριστεράς δεν αποτέλεσε ποτέ μια κάποιου είδους «ταξική συνείδηση», κατά τις επιταγές του Μαρξ, αλλά η αγάπη για την πατρίδα και ο ταυτόχρονος σεβασμός στο διαφορετικό.
Το νέο δίπολο που εισάγει ο κος Σαμαράς οδηγεί την κοινωνία μας σε επικίνδυνες ατραπούς. Δεδομένης μάλιστα της νομιμοποίησης της συμμορίτικης βίας των φασιστο-ναζιστών, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το αίμα που θα χυθεί θα σχηματίσει στο ελληνικό έδαφος μια εικόνα του «Μυστικού Δείπνου» της ομάδας Σαμαρά.

Πηγή: anapnefstiras.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr