Ελληνικό Watergate: Η ανάληψη των πολιτικών ευθυνών δεν είναι παρά μόνο η αρχή…

Όταν ξεκίνησαν οι αποκαλύψεις για το παρακράτος που έχει στηθεί στην ΕΥΠ, η πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης ήταν ότι οι παρακολουθήσεις αφορούν σε ζητήματα υψίστης εθνικής ασφαλείας, για τα οποία δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να γίνει η οποιαδήποτε δημόσια συζήτηση.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μάλιστα ανέφερε και 2-3 ξένες δυνάμεις που δήθεν εποφθαλμιούσαν την πατρίδα μας και εξ αιτίας αυτού και στο πλαίσιο της αντικατασκοπίας, η ΕΥΠ παρακολουθούσε συγκεκριμένους στόχους για τους οποίους υπήρχαν υποψίες εμπλοκής.

Οι ξένες δυνάμεις βέβαια, όπως αναμένονταν, διέψευσαν αμέσως τις κατηγορίες. Και από την άλλη μεριά, ποτέ δεν εξηγήθηκε πως και γιατί ο Ανδρουλάκης, ο Σπίρτζης και ο δημοσιογράφος Κουκάκης εμπλέκονταν σε ένα τέτοιο δίκτυο κατασκοπίας σε βάρος της Ελλάδας.

Όπως επίσης και ποτέ σε δόθηκαν εξηγήσεις γιατί, αμέσως μετά την αποκάλυψη της παρακολούθησης Κουκάκη, η κυβέρνηση άλλαξε τη νομοθεσία για τη δυνατότητα των παρακολουθούμενων να ενημερώνονται εκ των υστέρων για τις λεπτομέρειες της παρακολούθησής τους.

Η κυβερνητική υπερασπιστική γραμμή λοιπόν για το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων ξεκίνησε με τον κωδικό «Υπόθεση Υψίστης Ασφαλείας».

Αργότερα όμως και όταν οι αποκαλύψεις για παρακολουθήσεις υπουργών, επιχειρηματιών, δημοσιογράφων, δικαστικών, ακόμη και αρχηγών των Ενόπλων Δυνάμεων άρχισαν να γίνονται καταιγιστικές, οπότε και η δικαιολογία του εθνικού συμφέροντος για όλους αυτούς άρχισε να γίνεται μη πειστική, το κυβερνητικό υπερασπιστικό αφήγημα άλλαξε.

Οι αποκαλύψεις έγιναν «μύθοι του Αισώπου», αναπόδεικτες δηλαδή καταγγελίες φαντασιόπληκτων αντικυβερνητικών κέντρων, ενώ ο δημοσιογράφος και εκδότης Κώστας Βαξεβάνης, η εφημερίδα του οποίου σε εβδομαδιαία βάση αποκάλυπτε συνεχώς νέες παρακολουθήσεις και έβγαζε νέα ονόματα παρακολουθούμενων, έγινε από την κυβερνητική προπαγάνδα ο «εθνικός συκοφάντης». Χωρίς αντίστοιχες, όμως, κατηγορίες να εκτοξεύονται και εναντίον των φιλοκυβερνητικών εφημερίδων ΤΑ ΝΕΑ και ΤΟ ΒΗΜΑ και χωρίς να αποκαλούνται συκοφάντες οι δημοσιογράφοι Λαμπρόπουλος και Τέλλογλου που επίσης δημοσίευσαν αποκαλυπτικά στοιχεία σε βάρος της κυβέρνησης, παράλληλα με το Documento.

Με βασική επίκληση το: «Φέρτε αποδείξεις», εξελίχθηκε η δεύτερη φάση των αποκαλύψεων του σκανδάλου.

Ενώ δηλαδή στην αρχή δεν αρνήθηκαν τις παρακολουθήσεις, στη συνέχεια τις χαρακτήρισαν σαν ψευδείς, αποδίδοντάς τες σε ιδιωτικά συμφέροντα που κατέχουν και χρησιμοποιούν το παράνομο και κακόβουλο λογισμικό Predator. Βγάζοντας έτσι εντελώς από το κάδρο την ΕΥΠ και συνεπώς και τον πολιτικό προϊστάμενό της τον πρωθυπουργό.

Κι όταν όμως ήρθαν οι αποδείξεις που ζητούσαν, άλλαξαν και πάλι το υπερασπιστικό αφήγημα.

Όταν οι Νew York Times αποκάλυψαν ότι η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο κατέχει το Predator που μέχρι τώρα έκανε ότι δεν γνώριζε, αλλά έδωσε και άδεια για την εξαγωγή του στη Μαδαγασκάρη, ο εκπρόσωπος του υπουργείου των Εξωτερικών που έδωσε την κρίσιμη πληροφορία απολύθηκε την επομένη το πρωί.

Κι όταν το Documento αποκάλυψε με λεπτομερή στοιχεία, με κωδικούς αριθμούς και με συζητήσεις με δημοσιογράφους που επιβεβαιώθηκαν την παρακολούθηση του υπουργού Χατζηδάκη, τότε η κυβερνητική προπαγάνδα, για να σώσει και πάλι τον Μητσοτάκη, τόριξε στην… τρελή.

Ναι μεν υπάρχουν οι παρακολουθήσεις, αλλά τι σχέση έχει ο πρωθυπουργός με αυτές;

Επέλεξαν δηλαδή να παρουσιάσουν τον Μητσοτάκη σαν επιεικώς ακατάλληλο, απολύτως ανεπαρκή και εντελώς ανίκανο να διοικήσει όχι τη χώρα, αλλά ούτε την ΕΥΠ, παρά να παραδεχτούν την αλήθεια. Αφού αναγνωρίζουν σήμερα επισήμως ότι κάτω από τη μύτη του, η ΕΥΠ που ήταν στη δική του αποκλειστική αρμοδιότητα, παρακολουθούσε το μισό υπουργικό συμβούλιο και την ηγεσία του στρατού, χωρίς εκείνος να έχει καταλάβει το παραμικρό.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, είτε είναι πράγματι ανεπαρκής ο πρωθυπουργός και είχαν στήσει παρακράτος στην ΕΥΠ χωρίς να το αντιληφθεί, είτε είναι συνυπεύθυνος για τις παρακολουθήσεις ο ίδιος και συνεχίζει να κρύβεται, οι πολιτικές ευθύνες χρεώνονται στον ίδιον.

Αυτός είναι ο πρωθυπουργός και αυτός ο υπεύθυνος για την ΕΥΠ, στην οποία αναμφιβόλως πλέον στήθηκε ένα παρακράτος παραβίασης ατομικών δικαιωμάτων και δημοκρατικών ελευθεριών που συνιστά δημοκρατική εκτροπή.

Η απομάκρυνση των δύο στενών συνεργατών του άλλωστε για αυτή την υπόθεση, του ανιψιού του και του πρώην διοικητή της ΕΥΠ, δεν μαρτυρά τίποτε άλλο παρά το ότι ο πρωθυπουργός απέδωσε σε αυτούς τις πολιτικές ευθύνες.

Μόνο που αυτές δεν μπορούν να αποδοθούν σε μετακλητούς υπαλλήλους που δεν είναι πολιτικά πρόσωπα…

Η παραδοχή από μέρους του επομένως, ενόψει των αδιαμφισβήτητων αποκαλύψεων, ότι οι παρακολουθήσεις πράγματι γίνονταν από την ΕΥΠ, τον φέρνουν απέναντι στην υποχρέωσή του να αναλάβει ο ίδιος πλέον τις πολιτικές ευθύνες. Οι οποίες, όπως ορθά ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας, τον οδηγούν ευθέως σε παραίτηση.

Διότι δεν νοείται ένας πρωθυπουργός που συνέβαλε είτε γνωρίζοντας, είτε αδυνατώντας να παρέμβει, σε μια κορυφαία υπόθεση δημοκρατικής εκτροπής να σταθεί στη θέση του έστω και μια ημέρα.

Και εν πάση περιπτώσει, τώρα που ο πρωθυπουργός έμαθε πια για τις παρακολουθήσεις, τις οποίες αποδίδει σε «ρυπαρά κέντρα» που καμία σχέση δεν έχουν με ζητήματα εθνικής ασφάλειας, οφείλει άμεσα να αποχαρακτηρίσει το απόρρητο, ώστε να λυθεί η γλώσσα των εμπλεκομένων και να χυθεί άπλετο φως σε μια σκοτεινή υπόθεση που βλάπτει τη Δημοκρατία.

Τι τον εμποδίζει τώρα και τι, άραγε, φοβάται;

Μήπως ότι η ανάληψη πολιτικών ευθυνών δεν είναι παρά μόνο η αρχή για την αποκάλυψη της αλήθειας για το ελληνικό Watergate;

Πηγή: TVXS

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr