Ελλάδα, αυτός ο θεοσκότεινος πλανήτης

Απουσιάζω από την Ελλάδα μία εβδομάδα, σκάρτη κιόλας αφού ξεκίνησα για τη Μανίλα πρωί Τετάρτης, και αισθάνομαι σαν να προσγειώθηκα σε κάποιον άλλο πλανήτη. Ο ξένος πλανήτης στον χάρτη μου δεν είναι οι Φιλιππίνες, αλλά η Ελλάδα. Σερφάρω στα σόσιαλ μύδια, μαθαίνω τα μαντάτα από την πατρίδα και νιώθω ότι μας χωρίζουν όχι ένας ωκεανός και ένας κόλπος και μισή θάλασσα (Ινδικός, Περσικός, Μεσόγειος για να μη ψάχνετε), αλλά δέκα γαλαξίες.

Έδειξα σε έναν Αμερικανό τη φάτσα των δύο φασίσταρων του Έβρου, του εξήγησα τα καθέκαστα, και τον άκουσα να ξεκαρδίζεται με την κατάντια μας, ποιον, αυτόν που πιθανότατα ψήφισε Τραμπ και έβαλε ένα χεράκι για να χτιστεί το τείχος του Ρίο Γκράντε. Αρκεί να σας πω ότι οι Μεξικανοί εδώ τον αποφεύγουν.

Αφηγήθηκα την παγκόσμια ξεφτίλα των χριστιανοταλιμπάν που διημερεύουν στα αστυνομικά τμήματα αγκαζέ με εικόνες αγίων και έγινα περίγελος στους Φιλιππινέζους φίλους μου, ποιους, αυτούς που κατοικούν σε μία από τις πιο θεοσεβούμενες και συντηρητικές -με τον τρόπο των καθολικών- χώρες της οικουμένης.

Με τους Λιθουανούς δεν ανοίγω συζήτηση, γιατί το ταξίδι μου στο Κάουνας για το φάιναλ-φορ της Ευρωλίγκας παραείναι πρόσφατο, οπότε θυμάμαι καλά πόσο πίσω έχουμε μείνει (ως λαός και ως χώρα) από τις άλλοτε «δημοκρατίες» της Σοβιετικής Βαλτικής. Οι Σέρβοι, κάτι σαν Έλληνες με ονόματα σε -ιτς, είναι μάλλον η τελευταία μας παρηγοριά, στην εγγύς Ευρώπη.

Ποιοι άλλοι βρίσκονται στους Ομίλους που αφορούν την Εθνική Ελλάδας εδώ στη Μανίλα; Α, ναι, οι Νεοζηλανδοί. Ε, αυτούς τους άφησα στην ησυχία τους και στην τύχη τους, αφού κατοικούν στην ομορφότερη χώρα της γης, δέκα ωρίτσες με αεροπλάνο από εδώ. Τους ρώτησα μόνο αν είναι διαθέσιμη εκείνη η Τζασίντα Άρντερν, η φωτισμένη πρώην πρωθυπουργίνα τους ντε, να την προξενέψω στον ΣυΡιζΑ για ντουετάκι με αυτόν τον Κασσελάκη…

Η χώρα μας βυθίζεται σε έναν απερίγραπτο μεσαιωνισμό, με κυρ Παντελήδες και τους κυρ Χρυσοβαλάντηδες αφιονισμένους στις επάλξεις και με την πετσοταϊσμένη «δημοσιογραφία» να σιγοντάρει κάθε λογής εξωφρενικό σενάριο, αρκεί να ταιριάζει αυτό με τη στροφή προς το μπλε σκοτάδι.

Πρόσφυγες εμπρηστές; Πρόσφυγες εμπρηστές. Αντίχριστος κρυμμένος στα τσιπάκια; Αντίχριστος κρυμμένος στα τσιπάκια. Δεν είναι να χαλάμε τώρα τις καρδιές μας με τους ψηφοφόρους των Σπαρτιατών και της Νίκης, ίσαμε 8,3% του εκλογικού σώματος στην τελευταία καταμέτρηση. Σαρανταένα τακατό συν εννιά τακατό ίσον απόλυτη αυτοδυναμία στον τόπο, ανεξαρτήτως εκλογικού νόμου, και χωρίς καν να συνυπολογιστούν και οι ψεκασμένοι του Βελόπουλου ή το αριστεροδέξιο πολιτικό ψυχιατρείο της Πλεύσης.

Όσο απομακρύνεται κανείς από τα ελληνικά σύνορα, τόσο μεγαλύτερο του φαίνεται το χάσμα αμορφωσιάς και αποχαύνωσης που μας χωρίζει από τον πρώτο και από τον δεύτερο κόσμο. Χρειάζεται να πω ότι αυτή η οπισθοδρόμηση είναι βούτυρο στο παντεσπάνι του καθεστώτος; Λαουτζίκος που έχει ξεχάσει να σκέφτεται και να διαβάζει είναι το υγρό όνειρο του Μητσοτακιστάν.

Είναι σαν να διαβάζω τα χείλη του, του «Μωυσή», των αυλικών του και των Αμερικανών επικοινωνιολόγων του: «Θα τα ρίχνουμε όλα στους μετανάστες και στους θολοκουλτουριάρηδες και θα καθαρίζουμε απανωτές τετραετίες. Όσο οι θυμωμένοι πολίτες μένουν μακριά από τον πισινό μας, εμείς θα κουκουλώνουμε σκάνδαλα, θα εξαγοράζουμε συνειδήσεις, θα προσφέρουμε άσυλο και πλούτο σε στελέχη που ανήκουν στη μπουζού, θα κάνουμε τρεις μήνες ηλιοθεραπεία με τις ρώγες τούμπανο, ε, στο τσακίρ κέφι θα δέρνουμε και κανένα δημοσιογράφο άμα λάχει να ‘ουμ’!» Ελλάς Ελλήνων χριστιανών. Πατρίς θρησκεία οικογένεια.

Το «κάψτε τους» που αυτές τις μέρες ακούγεται από τις σκιές σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας αναφέρεται όχι μόνο στους αιχμάλωτους των φασιστών πρόσφυγες, αλλά και στους ασυμβίβαστους Βαξεβάνηδες, τις ενοχλητικές μύγες μέσα στον βασιλικό πολτό της εξουσίας Όσο πήγαν φυλακή οι «ένοικοι» της λίστας Λαγκάρντ με τα βρώμικα χέρια, άλλο τόσο θα πάνε και οι τραμπούκοι που τώρα βγαίνουν από πάνω, με τις πλάτες της παράταξης που τους εξέθρεψε. Η ατιμωρησία είναι η λυδία λίθος της ασυδοσίας.