Αρχές της δεκαετίας του 1970, στην καρδιά της Χούντας, σε μια από τις πιο σκληρές περιόδους των πολιτικών και πολιτιστικών πραγμάτων της πόλης, κάνει την εμφάνισή της μια καλλιτεχνική ομάδα νεαρών αποφοίτων του Εθνικού που έμελλε να γράψει ιστορία και με τις παραστάσεις της να συνδεθούν θρυλικά ονόματα της ηθοποιίας, του σεναρίου, της σκηνοθεσίας, της μουσικής.
Στο επεισόδιο «Το Ελεύθερο Θέατρο», η σειρά ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ – Ιστορίες της πόλης θυμίζει στους παλιότερους και συστήνει στους νεότερους θεατές της αυτή την τόσο πρωτοποριακή προσπάθεια στον αθηναϊκό θεατρικό χώρο μέσα από αρχειακό υλικό και τις πολύτιμες μαρτυρίες σημαντικών μελών της. Ποια εποχή τη γέννησε, ποιοι συμμετείχαν, τι κόμισε στα θεατρικά δρώμενα των ημερών τους και ποιο αποτύπωμα άφησε τελικά;
Δημοφιλείς ηθοποιοί και σκηνοθέτες του σήμερα, που έκαναν τα πρώτα τους βήματα στο θεατρικό σανίδι μέσα από τις παραστάσεις του Ελεύθερου Θεάτρου, μας ταξιδεύουν με τις αφηγήσεις τους στον καιρό της δικτατορίας, όταν η νεολαία «καιγόταν» από τον πόθο να αλλάξει τον κόσμο. Θυμούνται τι σήμαινε να είσαι μέλος της ριζοσπαστικής αυτής θεατρικής ομάδας που τόλμησε μεταξύ άλλων την ομαδική σκηνοθεσία, τη συλλογική γραφή κειμένων και την κοινή λήψη αποφάσεων ανατρέποντας πλήρως τη σχέση θιασάρχη-θιάσου, πρώτων και δεύτερων ονομάτων κ.τλ. Στον φακό της σειράς ζωντανεύουν οι συνελεύσεις με τις ατέλειωτες συζητήσεις, οι πρόβες στα υπόγεια παλαιοβιβλιοπωλείων και στις ταβέρνες, η πρώτη εμφάνισή τους στον «Πινόκιο» της Ξένιας Καλογεροπούλου, η σύλληψη των Αρζόγλου – Μαλτέζου στο τέλος της παιδικής παράστασης, η αλληλεγγύη, η στήριξη και η συλλογική, άπαξ, πληρωμή τους, που τους εξασφάλισε τη Σκηνή στο Άλσος Παγκρατίου με την όποια έμελλε να συνδεθεί άρρηκτα η ομάδα του Ελεύθερου Θεάτρου.
«Θέλαμε να πάμε κόντρα στο κλίμα», «θέλαμε να κάνουμε πολιτικό θέατρο», «να γίνει η πολιτική σκέψη καλλιτεχνική πράξη», θα πουν οι ίδιοι για ένα εγχείρημα του οποίου η τομή ήταν μεγάλη, καθώς δεν υπήρξε μόνο μια πράξη αισθητικής αντίστασης, αλλά τοποθετήθηκε εναντίον του υπάρχοντος, του κατεστημένου θέατρου, η δε αντιπαράθεσή του με τη Χούντα καθόρισε το λόγο του.
