Ελεωνόρα Ορφανίδου – Ελευθερία Κουμάντου: Εν κινδύνω, το αυτί σου στο ραδιόφωνο!

Μόλις είχαµε ξεκινήσει τη δηµοσιογραφία όταν πήραµε το πρώτο µάθηµα για τη δύναµη του ραδιοφώνου: ήταν 1999, ο µεγάλος σεισµός της Αθήνας (και η τραγωδία της Ρικοµέξ) και όλοι είχαµε µεταφέρει τη ζωή µας έξω από το σπίτι, στο αυτοκίνητο ή στα πάρκα. Εκεί, µε όρους του ελάχιστου, το τρανζιστοράκι µε τις µπαταρίες ή το ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο πρόσφεραν τα πάντα: ενηµέρωση, γνώµη, συναντίληψη, συντροφιά, ελπίδα, κανονικότητα. Είκοσι χρόνια µετά και αφού και οι δύο ταξιδέψαµε επαγγελµατικά στην τηλεόραση, στα περιοδικά, στις εφηµερίδες, στο ίντερνετ, το µάθηµα παραµένει το ίδιο. Εν κινδύνω, το αυτί σου στο ραδιόφωνο!

∆ουλεύοντας υπό συνθήκες Covid-19 επιτελούµε ακριβώς τον ίδιο σκοπό. Ενηµέρωση, γνώµη, συναντίληψη, συντροφιά – είµαστε εν κινδύνω και πάλι. ∆ουλεύουµε στο στούντιο ή στον δρόµο µε όρους του ελάχιστου αν χρειαστεί, διότι τα χρειώδη του ραδιοφώνου είναι µια φωνή, η πληροφορία, µια συνέντευξη, η επαγγελµατική σου δεοντολογία. Ούτε µοντάζ ούτε λούσα για να στήσεις µια ωραία εικόνα. ∆ίνεις τη φωνή σου µαζί µε την κρίσιµη είδηση και ο ακροατής, ο άνθρωπος στην άλλη πλευρά των ερτζιανών, ακούει, σκέφτεται, αποφασίζει για τη ζωή του.

Λέγεται ότι το ραδιόφωνο είναι και το πιο αντιπολιτευτικό Μέσο. Μιλώντας µε γνώµονα τη δική µας ραδιοφωνική παρουσία στις «Ντάµες σπαθί», την εκποµπή µας στον Αθήνα 9,84, πιστεύουµε ότι το ραδιόφωνο σου δίνει την ευκαιρία να κάνεις καλύτερη δηµοσιογραφία, να επιµείνεις στο ρεπορτάζ, να σταθείς κριτικά απέναντι σε κάθε εξουσία, να υπερασπιστείς το δίκιο, να επιµείνεις στην απόδοση της δικαιοσύνης. ∆εν χρειάζεσαι ωραία πλάνα˙ µόνο καλές ερωτήσεις και να έχεις στον νου σου τι εκπροσωπείς όταν ρωτάς – σίγουρα όχι αυτόν που καλείς να σου απαντήσει. Υπηρετούµε τη δηµοσιογραφία λοιπόν που έχει και εύκολες αλλά και δύσκολες ερωτήσεις, ειδικά σε δύσκολους καιρούς. Αυτό δεν νοµίζουµε ότι είναι αντιπολίτευση˙ είµαστε σίγουρες πως είναι δηµοσιογραφία, όπως µας τη δίδαξαν τόσα χρόνια λαµπροί άνθρωποι του επαγγέλµατός µας που προηγήθηκαν. Σε αυτούς νοερά λογοδοτούµε, όπως και στους ανθρώπους που µας ακούνε.