«Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου στο Θέατρο Τέχνης

Η «Ελένη» του Γιάννη Ρίτσου, που συμπληρώνει φέτος 20 χρόνια σκηνικής ενσάρκωσης από τον Βασίλη Παπαβασιλείου, επιστρέφει στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν στην οδό Φρυνίχου, παραμένοντας πάντα ένας φόρος κατάφασης στη δύναμη της ποίησης, του θεάτρου και της ζωής.

papavasileiou eleni ritsou

Η «Ελένη», γεννήθηκε το 1999 στην Πνύκα για τη θεατρική βραδιά «Ο κύριος Γιάννης Ρίτσος» του Φεστιβάλ Αθηνών και στα είκοσι χρόνια της καταμετρά εκατοντάδες παραστάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ο Βασίλης Παπαβασιλείου λέει για το κείμενο

Oι αρχαιόθεμοι «γυναικείοι μονόλογοι» της «Τέταρτης Διάστασης». Τα κομμάτια αυτά παίζονται από γυναίκες ηθοποιούς με λαμπρά συνήθως αποτελέσματα (προσωπικά μου έχει τύχει να θαυμάσω κάποια από τα αποτελέσματα αυτά), τα οποία όμως παραπέμπουν μοιραία στον κλειστό κόσμο του «ψυχολογικού θεάτρου». Η ταύτιση του φύλου του ερμηνευτή με το φύλο της θεατρικής «περσόνα», είναι υπεύθυνη, κατά τη γνώμη μου, γι’ αυτή την παραπλανητική αναγωγή.

Γιατί παραπλανητική; Μα γιατί ο Ρίτσος είναι πολύ πιο κοντά στον αρχαίο συνάδερφό του παρά στον Τένεση Ουίλιαμς. Θα’ λεγε κανείς ότι ο Ουίλιαμς είναι γι’ αυτόν η αφετηρία, για να αναπλεύσει τον ποταμό του θεάτρου και να συναντήσει τον Ευριπίδη. Το θέατρο του Ρίτσου είναι ένα θέατρο γλώσσας και ιδεών. Το ανθρώπινο πάθος , είτε τη «γυναικεία» ψυχή αφορά είτε την «ανδρική», φωτίζεται στοργικά και συνάμα ανελέητα ως έρμαιο μιας υπέρτερης διαπλοκής δυνάμεων, που φέρουν τα ωραία ονόματα Πόθος, Δόξα, Ομορφιά, και συνθέτουν το δίχτυ της Μοίρας μας.

Στους μονολόγους του Ρίτσου το πάθος δεν εκτίθεται ως άμεσο βίωμα, αλλά ως αναδρομή. Όχημα αυτής της αναδρομής είναι η γλώσσα. Κάτι περισσότερο : η γλώσσα και το παιχνίδι της είναι η μόνη ταυτότητα των ηρώων του. Η κατά συνθήκη ονομασίες Αίας , Ορέστης, Ελένη κτλ. δε σηματοδοτούν ατομικές οντότητες αλλά κόμπους του Μύθου, ή μ’ άλλα λόγια της ακατάλυτης δύναμης του Απρόσωπου που εξυφαίνει, που πλέκει τη μικρή ζωή του καθενός μας. Τι άλλο έκανε η αρχαία τραγωδία;

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Βασίλης Παπαβασιλείου
Σκηνογραφία: Μαρί-Νοέλ Σεμέ
Μουσική: Γιάννης Μεταλλινός
Φωτισμοί: Ελευθερία Ντεκώ
Καλλιτεχνική συνεργάτις- Εκτέλεση παραγωγής: Νικολέτα Φιλόσογλου
Παίζουν: Βασίλης Παπαβασιλείου και Νίκος Σακαλίδης

Info:
Κάθε Τετάρτη στις 18:00
Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, Φρυνίχου 14, Πλάκα

 

Επικεφαλής της υπηρεσίας τροφίμων του ΟΗΕ: Η Βόρεια Γάζα βρίσκεται σε κατάσταση απόλυτης πείνας

gaza 7

Επικεφαλής της υπηρεσίας τροφίμων του ΟΗΕ: Η Βόρεια Γάζα βρίσκεται σε κατάσταση απόλυτης πείνας

Το Ισραήλ έχει περιορίσει αυστηρά την είσοδο κρίσιμων ανθρωπιστικών προμηθειών στη Γάζα παρά τις προειδοποιήσεις…