Ελάχιστο Εισόδημα Εισαγωγής

Το γεγονός ότι ο σχεδιασμός της είναι σε διαφορετική κατεύθυνση και εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων, δεν σημαίνει και απουσία του. Βασική επιδίωξη του κυβερνητικού σχεδιασμού είναι ο έλεγχος όλων των τομέων ξεχωριστά (υγεία, παιδεία, εργασία, κοινωνική ασφάλιση), δια της αποδιάρθρωσης των δομών λειτουργίας τους που παρουσιάζουν κοινωνική διάχυση στην ικανοποίηση αναγκών ενώ δεν αποδίδουν το μέγιστο δυνατόν οικονομικό όφελος.

“Όποιος μπορεί να καταστρέψει κάτι, το έχει υπό τον έλεγχό του” – Frank Herbert, Αμερικανός συγγραφέας. Η θέσπιση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αυτόν ακριβώς τον σχεδιασμό εξυπηρετεί, ο οποίος δεν περιορίζεται μόνο στην αναγκαστική μεταφορά «αποτυχόντων» από το δημόσιο πανεπιστήμιο στα ιδιωτικά κολέγια και ΙΕΚ (προσφέροντας έτσι πελατεία στην
επιχειρηματικότητα της ανώτερης εκπαίδευσης) αλλά κυρίως διαιωνίζει την επιρροή και την εξουσία μιας μικρής καπιταλιστικής ελίτ η οποία διατηρεί την ισχύ της και αναπαράγει την διαχείριση του συστήματος.

Κατά τον Σέρβο Μιλάνοβιτς (καθηγητής στο City University της Νέας Υόρκης) που μελετά τις παγκόσμιες ανισότητες, η ελίτ σε όλο τον πλανήτη επιλέγει αποκλειστικά την ακριβή εκπαίδευση σε «φημισμένα» πανεπιστημιακά ιδρύματα, γιατί η αποφοίτηση από αυτά αυξάνει την επιρροή της και διαιωνίζει την δύναμη της. Όσοι δεν ανήκουν στην οικονομική ελίτ –ακόμα και όσοι απαρτίζουν την μεσαία τάξη- αδυνατούν να ανταποκριθούν στο οικονομικό κόστος που συνεπάγεται η φοίτηση σε αυτά τα «κλειστά» clubs, γιατί μπορεί να μην προβλέπεται καμία Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής αλλά απαιτείται Ελάχιστο Εισόδημα Εισαγωγής.

Από την άλλη -για σκεφτείτε- πόσα από τα παιδιά της οικονομικής ελίτ θα μπορούσαν να πετύχουν (με υψηλό ανταγωνισμό) την εισαγωγή τους σε μία καλή δημόσια πανεπιστημιακή σχολή και στην συνέχεια να αποφοιτήσουν;

Αντίθετα στα μεγάλα αυτά ιδιωτικά και «σπουδαία» πανεπιστημιακά ιδρύματα, η αποφοίτηση (και η αρίστευση) είναι διασφαλισμένη. Ακόμα και ο Τζόρτζ Μπους ο νεότερος, με διαβατήριο το όνομα και το χρήμα, φοίτησε και αποφοίτησε από το Yale που του διασφάλισε τον θώκο του προέδρου των Η.Π.Α.
Έτσι, ο συγγραφέας Διονύσης Χαριτόπουλος σημειώνει με νόημα στο οπισθόφυλλο του εξαιρετικού του βιβλίου «Εγχειρίδιο βλακείας»: ”Επειδή όλοι υποτιμάμε τον αριθμό των ηλιθίων ανάμεσά μας και κάθε τόσο μας αιφνιδιάζουν πρόσωπα ”υπεράνω υποψίας”; μάλλον πρέπει να
ξανασυστηθούμε”.

Οι δύο αποκλειστικά υπέυθυνοι (ο πρωθυπουργός και η υπουργός παιδείας) για τον αποκλεισμό 40.000 υποψήφιών από την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, έπραξαν το αυτονόητο και αναμενόμενο γι’ αυτούς, εφόσον οι ίδιοι δεν πέρασαν ούτε από το πεζοδρόμιο οποιουδήποτε δημόσιου
Ελληνικού πανεπιστημίου. Για την βάσανο των εξετάσεων ούτε λόγος.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επέλεξε για τον γιό του Κυριάκο το Harvard (από το οποίο αποφοίτησε αριστούχος), όπως ο Κυριάκος επέλεξε για την κόρη του Δάφνη το Yale (έχω την πεποίθηση ότι και αυτή θα αριστεύσει, κατά τα πρότυπα του πατρός της). Η Νίκη Κεραμέως (θυγατέρα σπουδαίου Έλληνα Ακαδημαϊκού) επέλεξε να κάνει τις νομικές της σπουδές αρχικά στην Γαλλία και στην συνέχεια στις Η.Π.Α. (επίσης στο Harvard).

Σιγά μην άφηναν το Μαθηματικό Σάμου με περισσότερους από 5 φοιτητές στις 305 θέσεις που διαθέτει. Πως θα έρθουν μετά και θα πουν ”δεν υπάρχει ενδιαφέρον για την σχολή΄΄ και θα την κλείσουν.

“Όπου υπάρχουν ερείπια, εκεί υπάρχει ελπίδα για θησαυρούς” – Τζελαλαντίν
Αλ Ρουμί, Πέρσης ποιητής.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr