Είμαστε κορίτσια, δεν είμαστε μητέρες

Ο αγώνας για το αυτονόητο δικαίωμα των γυναικών να αποφασίζουν οι ίδιες για το σώμα τους συναντάει πολλά εμπόδια ανά τον κόσμο. Στην Αργεντινή, ο ισχύων νόμος για τις εκτρώσεις του 1921 «καλύπτει» μόνο τις περιπτώσεις όπου μια γυναίκα βιάζεται ή απειλείται η ζωή της και επιτρέπεται μέχρι τη 14η εβδομάδα κύησης.

Ένα κορίτσι 11 χρονών, βιάστηκε από τον 65χρονο σύζυγο της γιαγιάς της, έμεινε έγκυος από τον βιαστή και ζήτησε να κάνει έκτρωση. «Βγάλτε αυτό που έβαλε στην κοιλιά μου ο γέρος», έλεγε το κορίτσι, ζητώντας από τους δικαστές να κάνει έκτρωση, μαζί με τη μητέρα της. Καθώς η εντεκάχρονη για ένα διάστημα είχε ως επίσημο κηδεμόνα τη γιαγιά της, δεν αναγνωρίστηκε στη μητέρα της το δικαίωμα να την εκπροσωπεί. Μέχρι να προχωρήσει η υπόθεση και να αφαιρεθεί από τη γιαγιά – που συζεί με τον βιαστή του παιδιού-  η κηδεμονία της πέρασε αρκετός χρόνος και συμπληρώθηκαν 23 εβδομάδες εγκυμοσύνης.

Οι γιατροί, επικαλούμενοι τα θρησκευτικά πιστεύω τους, επέλεξαν να αποφασίσουν εκείνοι για το σώμα του κοριτσιού, και να την υποβάλουν παρά τη θέλησή της σε καισαρική τομή. Οι αρχές της επαρχίας Τουκουμάν, όπου έλαβε χώρα το περιστατικό, προέτρεψαν τους γιατρούς να «σώσουν και τις δύο ζωές». Μια ξεκάθαρη κίνηση επιβολής της ηθικής της Εκκλησίας έναντι της ελευθερίας της επιλογής και της ίδιας της επιστήμης, στο όνομα του Θεού. Την ίδια στιγμή, ο αρχιεπίσκοπος του της επαρχίας, Κάρλος Σάντσες, προχώρησε σε ένα ηχητικό διάγγελμα μέσα από το οποίο καλούσε τους οπαδούς του όχι μόνο να προσευχηθούν, αλλά να γίνουν «φύλακες» και «κηδεμόνες» του εμβρύου που γεννήθηκε από τον βιασμό του κοριτσιού.

Οι πιστοί φαίνεται ότι έλαβαν σοβαρά υπόψη το αίτημα του αρχιεπίσκοπου καθώς την παρακολούθησαν και έκαναν συγκέντρωση μπροστά από το νοσοκομείο. Παράλληλα, ο υπεύθυνος για τον κλάδο της Υγείας στην περιοχή, έλεγε δημόσια ψέματα για το βάρος του κοριτσιού, έτσι ώστε να δημιουργήσει την εικόνα ότι η ζωή του κοριτσιού δεν κινδυνεύει.

Ανάγκασαν ένα κορίτσι ηλικίας έντεκα ετών, παρά τη θέλησή της, να έχει ένα μωρό. Επιφανείς αξιωματούχοι, διεστραμμένοι ιερείς, πιστοί που συναντούσες τον μεσαίωνα.

Για αυτούς, ο νόμος του Θεού τους είναι πάνω από τους νόμους της χώρας, ενώ από το Σύνταγμα της χώρας, απορρέει ότι η Αργεντινή είναι κοσμικό κράτος. Ωστόσο, ο περιορισμός και η καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων είναι αρκετά συχνό φαινόμενο στην Αργεντινή, καθώς μια αυταρχική και δογματική μειοψηφία πιστεύει ότι είναι ο ιδιοκτήτης της αλήθειας. Και αυτό σημαίνει ότι τα πράγματα στην Αργεντινή έχουν γίνει επικίνδυνα.

Η υπόθεση της εντεκάχρονης που της στέρησαν το δικαίωμα στην έκτρωση έπειτα από βιασμό, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, κάνοντας λόγο για βασανιστήριο στο οποίο υποβλήθηκε η εντεκάχρονη.

Το hashtag #niñasnomadres (#girlsnotmothers) χρησιμοποιείται στα social media για να δώσει φωνή σε περιπτώσεις όπως αυτή της 11χρονης. Το 2017, σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα διαθέσιμα στοιχεία από την Στατιστική Υγείας και το Γραφείο Πληροφοριών, 2.493 βρέφη γεννήθηκαν από κορίτσια ηλικίας κάτω των 15 ετών.

Μερικές φορές οι έγκυες κοπέλες αποφασίζουν να συνεχίσουν την εγκυμοσύνη, εάν η υγεία τους δεν κινδυνεύει. Άλλα κορίτσια απευθύνονται σε συγκεκριμένα κέντρα υγείας για να ζητήσουν τον τερματισμό της κύησης και τις αναλαμβάνουν ειδικοί που ακολουθούν αυτά που ορίζει η ιατρική επιστήμη και ο νόμος. Όμως, ολοένα και συχνότερα, οι ομάδες που «πολεμούν» το δικαίωμα στην έκτρωση επεμβαίνουν και εμποδίζουν τις νόμιμες εκτρώσεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το πετυχαίνουν αναγκάζοντας τα έγκυα κορίτσια ή τις οικογένειές τους να προσέλθουν στο δικαστήριο για να πάρουν την άδεια που ούτως ή άλλως τους δίνει ο νόμος.

Μια γυναίκα που επιδιώκει να τερματίσει την εγκυμοσύνη της χωρίς να συντρέχει κάποιος από τους προβλεπόμενους από τον νόμο, λόγους, θα πρέπει να αναζητήσει βοήθεια εκτός του συστήματος υγείας, να κάνει δηλαδή παράνομη έκτρωση – με όλους τους συνακόλουθους κινδύνους για τη ζωή και την υγεία της. Η ποινή για κάτι τέτοιο είναι από ένα έως τέσσερα χρόνια φυλάκισης.

Η περίπτωση τις 11χρονης έβγαλε ξανά στο δρόμο χιλιάδες γυναίκες οι οποίες εδώ και χρόνια υπερασπίζονται το αναφαίρετο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματός τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι το νομοσχέδιο που θα επέτρεπε την άμβλωση γενικά, και όχι μόνο σε περιπτώσεις βιασμού ή για λόγους υγείας, απορρίφθηκε πέρσι από τη Γερουσία.

Υπολογίζεται ότι 6,5 εκατομμύρια εκτρώσεις πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στη Λατινική Αμερική, με τα τρία τέταρτα από αυτές να είναι παράνομες και να γίνονται σε μη ασφαλείς και παράνομες κλινικές ή στο σπίτι. Από τις 33 χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, μόνο η Κούβα, η Ουρουγουάη και η Γουιάνα δίνουν τη δυνατότητα στις γυναίκες να κάνουν έκτρωση για συγκεκριμένους λόγους. Από την άλλη, τη δυνατότητα να επιλέξουν, έχουν μόνο οι γυναίκες στην Πόλη του Μεξικού. Στο υπόλοιπο κομμάτι, όμως, όπως και στην Αργεντινή, το δικαίωμα στην έκτρωση περιορίζεται αυστηρά σε περιπτώσεις βιασμών ή απειλής της ζωής της μητέρας. Η Νικαράγουα, η Ονδούρα, το Ελ Σαλβαδόρ, η Δομινικανή Δημοκρατία, η Αϊτή και το Σουρινάμ, υιοθετούν την καθολική απαγόρευση των αμβλώσεων.

Στην Αργεντινή, όπως και σε πολλά ακόμα σημεία του πλανήτη, συνεχίζουν να υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι μπορούν να επιβάλουν τις θρησκευτικές τους αντιλήψεις στον υπόλοιπο κόσμο. Ακόμα και αν χρειαστεί να βασανίσουν ένα μικρό κορίτσι. Είναι αυτοί που εμφανίζονται πεπεισμένοι ότι οι γυναίκες είναι μηχανές αναπαραγωγής. Βγαλμένοι από τις πιο σκοτεινές εποχές της ιστορίας, υποστηρίζουν ουσιαστικά τη δουλεία στον 21ο αιώνα, εξουσιάζουν τα σώματα εκατομμυρίων γυναικών ανά τον κόσμο στο όνομα ενός, κάποιου θεού, που αλλάζει ονόματα. Αυτό που δεν υπολογίζουν, όμως, είναι πως θα συνεχίζουν να βρίσκουν μπροστά τους αποφασισμένες γυναίκες που θα κάνουν τα πάντα για να χειραφετηθούν και να αποφασίζουν οι ίδιες για τις ζωές τους.