Η έκθεση αυτή, που δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό BMJ, διενεργήθηκε σε 72 χώρες, με εξαίρεση τις πιο πλούσιες του κόσμου, την περίοδο 2010-2014.
«Παρατηρήθηκαν μεγάλες ανισότητες μεταξύ των χωρών, με τα εθνικά ποσοστά καισαρικών να κυμαίνονται από το 0,6% στο Νότιο Σουδάν και να φτάνουν το 58,9% στη Δομινικανή Δημοκρατία», επισημαίνουν οι συντάκτες της έκθεσης.
Στην υποσαχάρια Αφρική οι καισαρικές είναι πολύ σπάνιες, όπως για παράδειγμα στο Τσαντ, που αντιστοιχούν στο 1,5% των γεννήσεων, τη Μπουρκίνα Φάσο (2,1%), την Ακτή Ελεφαντοστού (3,1%) ή στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (5,5%).
Αντίθετα είναι πολύ συνηθισμένες στην Αίγυπτο (55,5%), την Αργεντινή (43,1%) και την Κολομβία (36,9%).
Σε παγκόσμιο επίπεδο όσο πιο φτωχές είναι οι γυναίκες τόσο πιο συχνές είναι οι φυσιολογικές γέννες. Οι καισαρικές είναι πιο διαδεδομένες «στις πιο πλούσιες υπο-ομάδες, κάτι που υποδεικνύει ότι συχνά γίνεται κατάχρηση».
Σε πολλές χώρες οι κοινωνικές ανισότητες έχουν άμεσο αντίκτυπο στον τύπο γέννας. Στη Δομινικανή Δημοκρατία για παράδειγμα το 81% του 20% των πιο πλούσιων γυναικών γεννούν με καισαρική. Το ίδιο ποσοστό πέφτει στο 41% για το 20% των πιο φτωχών γυναικών.
Οι αιτίες για τη διαφορά αυτή είναι «περίπλοκες», σύμφωνα με τους συντάκτες.
Στις περιπτώσεις που οι καισαρικές είναι πολύ σπάνιες φαίνεται να οφείλεται «σε έλλειψη ειδικευμένου ιατρικού προσωπικού και υγειονομικών υποδομών, στο κόστος της γέννας ή σε πολιτισμικές πεποιθήσεις που αφορούν την αξία και τους κινδύνους μιας καισαρικής».
Στις περιπτώσεις που είναι πολύ συχνές, οι συντάκτες αναφέρουν πολλούς λόγους, από τον φόβο για τον πόνο, θέματα κοινωνικού στάτους, ή ακόμη τον φόβο νομικών προσφυγών εναντίον των γιατρών.
Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, ένα κανονικό ποσοστό καισαρικών, από ιατρική άποψη, κυμαίνεται μεταξύ 10 και 15%.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
