Τώρα, όμως, βλέπουν ότι τα όρια που έθεσαν για αυτοδυναμία είναι πολύ ψηλά, σχεδόν άπιαστα μέσα στην τεράστια φθορά της εξουσίας. Και έρχονται να χαμηλώσουν τον πήχη. Και, αν θέλετε τη γνώμη μου, καλά κάνουν. Η ΝΔ έχει μία ξεκάθαρη στρατηγική: Αυτοδυναμία και τίποτα άλλο. Και όποιος έχει ξεκάθαρη στρατηγική, κερδίζει.
Τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ την ξέρουμε. Είναι η πάγια θέση της Αριστεράς για την απλή αναλογική, που είναι το δικαιότερο εκλογικό σύστημα. Όσες ψήφους παίρνει ένα κόμμα – τόσες έδρες. Σωστά τα λένε. Δίκαια. Όμως, άραγε, τα κόμματα είναι ευαγή ιδρύματα; Και, κυρίως, στην Ελλάδα η απλή αναλογική θα μπορούσε να οδηγήσει σε καλές κυβερνήσεις;
Με κόμματα – γραφικότητες να αποτελούν επιλογή ικανής μερίδας των πολιτών, η απάντηση είναι ξεκάθαρα ΟΧΙ.
Αναρωτηθείτε.
Μία κυβέρνηση της ΝΔ με τον Βελόπουλο θα είναι καλύτερη από μία κυβέρνηση της ΝΔ σκέτο;
Ή μήπως μία κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με το κλεφτοΠΑΣΟΚ -το μόνο κόμμα στον πλανήτη που άλλαξε όνομα για να αποφύγει τα δάνειά του- θα είναι καλύτερη από μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σκέτο;
Ή μήπως μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – Βαρουφάκη θα είναι κάτι άλλο από ένα τεράστιο «ζήτω η τρέλα!»;
Ή, για να πιάσουμε τα περασμένα, αμφιβάλλει κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε πολύ μεγαλύτερη αξιοπιστία στη διακυβέρνησή του, αν δεν είχε τον Καμμένο να παριστάνει τον αρχιστράτηγο δίπλα του;
Αν ήμουν ο Τσίπρας, θα άφηνα στην άκρη την παλιά συνεπή ιδέα για χάρη της νέας αδήριτης ανάγκης. Άλλωστε, πόσες φορές δε χρειάστηκε να το κάνει όταν κυβέρνησε;
Αν ήμουν ο Τσίπρας, θα σήκωνα το γάντι. Αλλαγή εκλογικού νόμου; Να η ευκαιρία! Υπερψηφίζουμε! Να ισχύσει ο νέος νόμος από τις πρώτες εκλογές. Να αποφασίσει ο κόσμος τι από τα δύο θέλει.
Κυβέρνηση ΑΕ ή κυβέρνηση κανονική;
Πάρτι των λίγων ή μία κοινωνία να πηγαίνει συλλογικά βήματα μπροστά;
Μιντιακή χούντα ή κανόνες;
Διαφθορά ή διαφάνεια;
Ιδιωτική ασυδοσία ή κρατική παρέμβαση;
Κολλέγια ή Παιδεία;
Θύματα εκτός ΜΕΘ ή Υγεία;
Δύο κυβερνητικές επιλογές. Δύο δρόμοι. Και έχουν και οι δύο πρόσωπο: Μητσοτάκης ή Τσίπρας.Ή ο ένας – η ο άλλος. Ξεκάθαρα. Κι όχι κενό ΚΙΝΑΛ σε ρόλο ρυθμιστή. Ούτε ακροδεξιές γραφικότητες ή ακροαριστερές εγωπάθειες σε ρόλο συγκυβερνήτη.
Σε τελική ανάλυση, ποιος θέλουμε να είναι ο καθρέφτης μας; Η πιο διεφθαρμένη πολιτική οικογένεια που γέννησε ο τόπος ή ένας άνθρωπος θετικών προθέσεων, με δικά του επιτεύγματα και δικά του λάθη; Να αποφασίσουμε. Ο καθρέφτης δείχνει μόνο ένα πρόσωπο. Το δικό μας.
Πηγή: Documentonews
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
