Εκ-κένωση Δικαίου

Ο Μιχάλης Μαθιουδάκης, αποτελεί αναμφισβήτητα έναν από τους πλέον δημοφιλείς stand-up κωμικούς. Τα κείμενα του, ειδικά αυτούς τους καιρούς εγκιβωτίζουν με γλαφυρό τρόπο ιδανικά και αξίες με τις οποίες γαλουχηθήκαμε έως σήμερα. Σε απόσπασμα από τον μονόλογο του «Κακή Πίστη» αποτυπώνει το ιδεώδες της ιδιοκτησίας μιας κατοικίας με τον πλέον εναργή τρόπο «Όλοι μας σε διαμερίσματα με ενοίκιο μεγαλώσαμε, αλλά το σπίτι πάντα μονοκατοικία με κήπο το ζωγραφίζαμε!» Μας εξηγεί δηλαδή, ότι η απόκτηση ενός σπιτιού δεν είναι απλώς δείκτης κοινωνικής καταξίωσης αλλά και ανάγκη προσωπικής πλήρωσης.

Η ιδιοκτησία λοιπόν, η τόσο έντονα συνδεδεμένη με την επιθυμία για προστασία μας απέναντι σε διαχρονικά αδύναμες κεντρικές διοικήσεις. Κληρονομιά για τους επόμενους, ανεξαρτησία από το όποιο μισθολογικό φόβητρο και κυρίως ηρεμία πως ό,τι και να συμβεί το σπίτι του καθ’ενός από εμάς λειτουργεί πάντα ως προσωπικό καταφύγιο ενάντια σε οποιαδήποτε απειλή. Το Κράτος, έρχεται να περιφρουρήσει αυτή την Εδέμ με την υποχρέωση του για έννομη προστασία της αξίας της ζωής. Όλες οι πολιτικές, εστιάζονται στην αναβάθμιση της ποιότητας βιοτικού επιπέδου, τη θωράκιση δικαιωμάτων και την καταπολέμηση των όποιων διακρίσεων.

Σε μία χώρα στον κορμό της οποίας έχουν δοκιμαστεί όλοι οι πιθανοί συνδυασμοί πολιτικών και οικονομικών θεωριών είναι ματαιοπονία η αναζήτηση αμιγώς καθαρών ιδεολογικών θέσεων. Αντ’αυτού, επικρατεί η πόλωση υποδαυλιζόμενη από πλήθος πρόθυμων να τη συντηρήσουν Γκόρτσων. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο συνεπώς, αναζητάς εναγωνίως την ασφάλεια και την αίσθηση εμπιστοσύνης προς τον εκάστοτε κυβερνώντα. Κρίνεις ρυθμίσεις εκ του αποτελέσματος στη δική σου ζωή και ανάλογα επιδοκιμάζεις ή μη. Τί γίνεται όμως όταν αναδεικνύεται ένα κεφαλαιώδες πρόβλημα και η κεντρική διοίκηση μηρυκάζει φόβο και καινοφανείς απαντήσεις;

Πώς μπορεί να διασφαλιστεί το κοινωνικό συμβόλαιο όταν υπόδικοι αξιωματούχοι κατέχουν καίριες θέσεις; Όταν στη δύση μιας τραγωδίας οι απορίες εντείνονται και ο πυρήνας του επιτελικού Κράτους φοβάται να διερευνήσει ευθύνες αιρετών; Η αποτύπωση της συγγνώμης, όταν οι πλέον αδύναμοι έχουν εξαναγκαστεί να αντιμετωπίσουν το μένος της ιδιωτικά ελεγχόμενης οικονομίας και να βιώσουν την απουσία κοινωνικής πολιτικής σε κατάσταση κρίσης δεν είναι αρκετή. Η παραδοχή συγκεκριμένων λαθών με άμεση διαφάνεια θα μπορούσε να αποτελέσει ένα βήμα απόδειξης σεβασμού του πυρήνα της εκάστοτε Κυβέρνησης προς όλους μας.

Η διαφάνεια ως θεραπευτική καταιγίδα αποκατάστασης πρέπει να είναι ορατή ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών. Όταν ο μηχανισμός προκρίνει την ύπαρξη έμμεσου συνδέσμου για την άμεση προστασία ενός συνόλου ανθρώπων, το πρόβλημα τον βαραίνει εξολοκλήρου. Οι συνειδήσεις και οι νοοτροπίες καθορίζουν την ατομική ευθύνη. Αυτή όμως, διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από τον περίγυρο στον οποίο καλείται να απολαύσει τη ζωή. Η φενάκη της ισονομίας δε γίνεται να ισχύει κατ’επιλογή και μόνο κατόπιν στάθμισης επικοινωνιακών συμφερόντων. Λίγα πράγματα υπερβαίνουν τη φρίκη της καταπάτησης ενός συνόλου γραπτών κανόνων που διαμορφώθηκαν μετά από κοπιώδεις ζυμώσεις, όχι πάντα ειρηνικές. Η διαδικασία αλλαγής ή κατάργησης ενός νόμου, προβλέπεται ήδη. Η προσχηματική χρήση τους ωστόσο τους διαβρώνει εκ των έσω χωρίς δυνατότητα προστασίας τους. Όταν η ανεπαρκής –εκ της αποτίμησης της ζημίας κρινόμενη- διαχείριση πόρων οδηγεί στην εξαθλίωση πολλούς από εμάς ποιος ο λόγος να ελπίζεις σε βελτίωση της κατάστασης; Οι φυσικές καταστροφές δεν είναι μόνο η πρώτη είδηση για όσο αποφασίσει ένα δελτίο ειδήσεων αλλά βασικός πυλώνας πρόληψης .

Εν Ελλάδι, οι πληγέντες από το σεισμό του 2000 δεν έχουν αποζημιωθεί στο σύνολο τους.

Πώς να συμπορευθείς για την επόμενη ημέρα όταν κάθε τραγωδία δεν μετατρέπεται σε καύσιμη ύλη δημιουργίας; Η αποξένωση από τις ιδέες του δικαίου και η απόδοση παρά μόνο κοινωνικής δικαιοσύνης δεν ευνοεί κανέναν από εμάς. Σε μία εποχή που η ψυχραιμία περνάει ξηρασία, δε γίνεται να προσφέρονται κυρίως υποσχέσεις. 

Ο Αύγουστος αυτού του έτους μας δείχνει πως η ντροπή έπαψε να ασχολείται μαζί μας. Μετοίκησε σε μέρη που μπορεί και να την εκτιμήσουν.
 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr