Eiusdem farinae Σαμαράς, Καραμανλής και Μητσοτάκης

Ύστερα από 10 χρόνια σιωπής ο Καραμανλής, στην πιο κρίσιμη εδώ και δεκαετίες στιγμή για τον τόπο, «μίλησε» με μια ανακοίνωση 135 λέξεων!! Πλήρης απαξίωση του ελληνικού λαού και ταυτόχρονα μια υστερόβουλη σιωπή και καιροσκοπισμός. Μια στάση ντροπής για κάποιον που ο λαός τίμησε δύο φορές με το αξίωμα του πρωθυπουργού. Επί ενάμιση χρόνο το μακεδονικό κυριαρχεί στην εθνική ζωή και ο Καραμανλής magis mutus quam piscis (πιο σιωπηλός κι από ψάρι).

Δεν πήρε θέση σε οποιοδήποτε ζήτημα της διαπραγμάτευσης, πόσο μάλλον να συμβάλει σ’ αυτήν με μια συνέντευξη ή με ένα άρθρο του. Το ίδιο και στην δήλωσή του. Δεν πήρε καθαρή θέση ως όφειλε. Δεν «άδειασε» τις ανοησίες του Μητσοτάκη που είναι αντίθετες με την δική του πολιτική, ούτε καν τον Σαμαρά και τα ορφανά του Παπαδόπουλου (Βορίδη, Γεωργιάδη).

Δεν βρήκε να πει λέξη για τα απίστευτα που είδαμε να γίνονται εναντίον βουλευτών (απόπειρες εκφοβισμού, αφίσες, μέχρι και δολοφονικές επιθέσεις), επαληθεύοντας τον Ανδρέα Παπανδρέου που είχε πει πως «η δεξιά δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά». Ψήφισε «Όχι», καταψηφίζοντας το εθνικό κεκτημένο που ως πρωθυπουργός είχε βάλει τα δικά σου λιθάρια. Αυτό το «Όχι» θα το κουβαλά μια ζωή εντός κι εκτός της χώρας κι αυτό θα του μειώνει την εθνική τιμή και υπόληψη απέναντι σε όλους.

Magni nominis umbra (σκιά μεγάλου ονόματος) έλεγαν οι Λατίνοι για πρόσωπα που προσπαθούν ανεπιτυχώς να μιμηθούν τα επιτεύγματα άλλων μεγάλων μελών της οικογένειας και ταιριάζει γάντι στον Καραμανλή. Έχοντας «λερωμένη τη φωλιά του» σε ζητήματα οικονομίας που συνέβαλαν να φτάσει η χώρα εδώ που έφτασε, θα περίμενε κανείς να επιδείξει μέγιστη ευθύνη στο θέμα του μακεδονικού βάζοντας το εθνικό συμφέρον πάνω από το κομματικό.

Άλλωστε, τα οικονομικά μεγέθη μπορούν, έστω κι αν πάρουν χρόνο, να διορθωθούν. Όμως τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής μπορούν να επιφέρουν πάρα πολύ μακροχρόνιες συνέπειες ή και ανεπανόρθωτες βλάβες στη χώρα. Η Πολιτική, αντίθετα με τις θετικές επιστήμες δεν διαθέτει πειραματικό εργαστήριο. Έχει όμως κι αυτή το δικό της «εργαστήριο». Τα δικά της «εργαλεία». Είναι οι εμπειρίες των άλλων λαών και το κυριότερο, η Ιστορία.

Πχ, το 1913 η Μεγάλη Βρετανία μας παραχωρούσε την Κύπρο με αντάλλαγμα τη συμμετοχή μας στον πόλεμο. Η Ελλάδα αρνήθηκε χωρίς να αποφύγει τον πόλεμο αφού τελικά μπήκαμε σ’ αυτόν λίγα χρόνια μετά. Τότε όμως ήταν αργά αφού οι Άγγλοι είχαν αποσύρει την πρότασή τους. Εκατό χρόνια μετά η κατάσταση με την Κύπρο είναι η γνωστή. Το μακεδονικό 27 χρόνια μετά εξελισσόταν σε «κυπριακό».

Φαίνεται λοιπόν πως ο Καραμανλής δεν έχει διδαχτεί τίποτα από την Ιστορία και ειδικότερα τα 27 χρόνια του μακεδονικού, για να μην πω ότι είναι ανιστόρητος. Πως αλλιώς να εξηγήσει κανείς την δήλωσή του: «Η όλη διαπραγμάτευση έγινε υπό όρους αδικαιολόγητης βιασύνης και όταν, προφανώς, άλλοι είναι εκείνοι που επείγονται για την διευθέτηση του θέματος. Οπωσδήποτε όμως όχι η Ελλάδα».

Ώστε βιαστήκαμε αδικαιολόγητα!! Δηλαδή, πόσο θα μπορούσαμε να βολοδέρνουμε ακόμα με το μακεδονικό. Άλλα 5 άλλα 10 ή μήπως άλλα 27 χρόνια; Στο μεταξύ η Άγκυρα με το Ισλαμικό τόξο, από Αδριατική μέχρι Μαύρη Θάλασσα, θα έκανε πάρτι στα βόρεια σύνορά μας. Εμείς θα κατατρώγαμε τεράστιο πολιτικό και διπλωματικό κεφάλαιο, όταν μάλιστα θέλουμε αυτό να διατεθεί απέναντι στους Τούρκους.

Ο περιφερειακός και διεθνής ρόλος της χώρας θα έπεφτε στο ναδίρ και από μέρος της λύσης θα γινόμαστε ξανά μέρος του προβλήματος. Η οικονομική επέκταση της χώρας και ο καθοριστικός της ρόλος στην συν-ανάπτυξη των γειτονικών χωρών θα πήγαινε στις καλένδες. Κάποιος Γκρουέφσκι (ή Σαμαράφσκι) θα ερχόταν στην εξουσία της γειτονικής χώρας και φτου κι απ’ την αρχή για το όνομα, το erga omnes, το Σύνταγμα, τις τάχα «μακεδονικές μειονότητες», τα σύμβολα κ.λπ.

Κι όλα αυτά γιατί ο Καραμανλής «κλειδωμένος», όπως και το κόμμα του, σε ένα περιβάλλον που δεν υπάρχει πλέον ούτε διεθνώς ούτε στην γειτονιά μας, δεν έχει το θάρρος και την τόλμη να ξεφύγει και να πορευτεί με βάση τα δεδομένα που έχει ήδη διαμορφώσει η Ιστορία. Ή μήπως αγνοεί πως 140 χώρες εδώ και πολλά χρόνια αναγνωρίζουν τους γείτονες ως Μακεδονία;

Ο Καραμανλής μόλις πριν ενάμιση μήνα (14 Δεκ. 2018) προσερχόμενος στο 12ο Τακτικό Συνέδριο της ΝΔ σε δηλώσεις του διαπίστωνε: «ένα ολοένα και πιο αβέβαιο διεθνές περιβάλλον». Αυτή η διαπίστωση και η πρόσφατη δήλωση για «αδικαιολόγητη βιασύνη» είναι ασύμβατες. Γιατί όταν διαπιστώνεις σύννεφα στον διεθνή ορίζοντα εκμεταλλεύεσαι κάθε χαραμάδα που λύνει προβλήματα και συμβάλει στην ασφάλεια και σταθερότητα της γειτονιάς σου. Δεν τα παραπέμπεις στις καλένδες.

Εκτός κι αν ο Καραμανλής έχει άλλη προτεραιότητα. Και όντως έχει και μας την είπε στις δηλώσεις του: «Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία μιας κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης. Στόχος μας είναι μία ευρύτατη κοινωνική πλειοψηφία για κυβέρνηση ισχυρή και σταθερή με ορίζοντα τετραετίας. Και σε αυτό το μεγάλο αγώνα όλοι είμαστε στην πρώτη γραμμή.» Τι Μακεδονία, γλώσσα και κουραφέξαλα. Τι Σαμαράς και άλλοι ακροδεξιοί. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί κόμματος.

Ο ελληνικός λαός έχει καταλάβει τι παίζεται. Ο Καραμανλής θα υπέγραφε με χέρια και με πόδια την συμφωνία των Πρεσπών. Το ίδιο και η ΝΔ αν ήταν στην κυβερνητική εξουσία. Το πρόβλημά τους είναι ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας. Αδυνατούν να χωνέψουν πως ένα ιστορικής σημασίας ζήτημα για το παρόν και το μέλλον της χώρας λύθηκε από μια κυβέρνηση του Τσίπρα. Πολύ περισσότερο που ο Καραμανλής το έβαλε στις ράγες.

Αυτή η διαπίστωση αποδεικνύει το μικρό πολιτικό ανάστημα του Καραμανλή και πόσο τεράστιο έλλειμμα ηγέτη έχει. Γιατί με την σιωπή του συμβάλει στην καπηλεία της ευαισθησίας πολιτών, στον εθνικισμό και την μισαλλοδοξία των Σαμαρά, Γεωργιάδη, Βορίδη κ.λπ. Γιατί δεν πήρε και δεν παίρνει επί της ουσίας σαφή και καθαρή θέση. Γιατί βάζει το κομματικό συμφέρον πάνω από το εθνικό και εγκαλεί την κυβέρνηση για αδικαιολόγητη βιασύνη, λέγοντας επιπλέον πως άλλοι επείγονται και όχι η Ελλάδα.

Ο Πωλ Σουήζη έλεγε πως πρέπει «να αντιμετωπίσουμε το Παρόν ως Ιστορία, όσο ακόμα είναι Παρόν, πριν καταστεί οριστικά Ιστορία και δεν μπορούμε να επηρεάσουμε τη διαμόρφωσή του». Ο Σουήζη βέβαια δεν είναι Eiusdem farinae με τον Καραμανλή οπότε ας δείξουμε κατανόηση. Όσο για του εθνοκάπηλους και πατριδοκάπηλους acta est fabula(*).

(*) Η παράσταση τελείωσε (το έργο παίχτηκε). Ή αν προτιμάτε τα τελευταία λόγια του Φρανσουά Ραμπελαί «La Farce est Jouée». Παρεμπιπτόντως, ο πιο διάσημος ήρωας του Ραμπελαί είναι ο «Γαργαντούας» (στα ελληνικά χρησιμοποιούμε την λέξη για κάποιον που τρώει πολύ, είναι φαγάνας). Κάποιες μανάδες έλεγαν/λένε στα παιδιά τους «φάε το φαί σου γιατί θα σε φάει ο Γαργαντούας». Τώρα Μητσοτάκης, Σαμαράς κ.λπ. μας λένε πως με την συμφωνία θα μας φάει ο Γαργαντούας. Μόνο που δεν είμαστε παιδιά. Έτσι δεν είναι;

ΥΓ. Για την Φ. Γεννηματά δεν αξίζουν οι λέξεις. Η προσπάθειά της να ευθυγραμμισθεί με τον Μητσοτάκη την οδηγεί σε διασυρμό με γελοίες και ανόητες τοποθετήσεις.

Πηγή: tvxs.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr