«Είσαι σκέτο παρακράτος…

Διαβάζουμε στην Wikipedia: “Το παρακράτος ή και κράτος εν κράτει είναι σύνολο παράνομων κρυφών μηχανισμών που στέκουν δίπλα στην πολιτική εξουσία, ή μέρος αυτής, και πράττουν ακολουθώντας εντολές της, ή και ανεξάρτητα, ώστε να χειραγωγείται η πολιτική ζωή μιας χώρας…” 

Στην Ελλάδα το παρακράτος λειτούργησε μετεμφυλιακά με βάση στελέχη του στρατού και της αστυνομίας, καθώς και ακροδεξιών ομάδων πολιτών που στήριζαν τις δεξιές κυβερνήσεις. Η περίπτωση της δολοφονίας του βουλευτή της Αριστεράς Γρ. Λαμπράκη από το ακροδεξιό παρακράτος και η αποχώρηση του Καραμανλή από την ενεργό πολιτική δηλώνοντας “ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;” έδειξε τουλάχιστον ότι το πρωθυπουργικό περιβάλλον δεν είχε άμεση εμπλοκή.

Σήμερα, 60 χρόνια μετά, το παρακράτος βρίσκεται στον πυρήνα της κυβερνητικής εξουσίας. Συνδέεται με τον ίδιο τον πρωθυπουργό και τους στενούς του συνεργάτες. Σε καίρια κυβερνητικά πόστα μετέχει το σύνολο σχεδόν των ακροδεξιών στελεχών του ΛΑΟΣ με ό,τι αυτό σημαίνει για την ενδυνάμωση της σχέσης κράτους και βαθέως κράτους. Η ακροδεξιά μετακόμισε από τις παρυφές της πολιτικής στην καρδιά των εξελίξεων. Η προσπάθεια της δεξιάς μετά τη μεταπολίτευση να ενσωματώσει στοιχεία φιλελευθερισμού ώστε να εναρμονισθεί με τις δυτικοευρωπαϊκές δημοκρατίες, ακυρώνεται σταδιακά. Η επιλογή του νεοφιλελεύθερου Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ και η προσπάθειά του να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς προσωπικής κυριαρχίας παρακρατικής οσμής οδηγούν σε ομηρία την παλιά καραμανλική δεξιά η οποία έχει αναλάβει το ρόλο του άλαλου …χειροκροτητή των λογογράφων του αντιπροέδρου του Εδεσσαϊκού Κυριάκου!!! Τους είπε ο “δεν ήξερα” πρωθυπουργός: “δεν κάνω πίσω”, και εκείνοι έβαλαν την ουρά στα σκέλια και τη δημοκρατία στ’ αζήτητα…

Λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, αλλά εδώ έχουμε τραγωδία. Η “Καθημερινή” έγραφε: “… Καθημερινά πολλαπλασιάζονται οι πληροφορίες ότι πίσω από τους κατά νόμο υπεύθυνους υπουργούς, σε όλους τους τομείς της κρατικής δραστηριότητας, αλλά και πέραν αυτών, στήνεται ο σκοτεινός, παράνομος, παράτυπος και ανεύθυνος μηχανισμός κομματικών εγκάθετων, αφοσιωμένων στην “οικογένεια […] Υπάρχει και λειτουργεί ένα άτυπο κέντρο εξουσίας και γύρω του άρχισαν να συνωθούνται και τυχοδιώκτες, μιζαδόροι, παράσιτα και όλοι εκείνοι οι κοτζαμπάσηδες της πολιτικής και της οικονομίας που συνήθισαν να επιβιώνουν και να πλουτίζουν με την κρατική εύνοια”.

Αυτά έγραφε η Καθημερινή στο κύριο άρθρο της 24-2-1991 με τίτλο “Ποιοι και γιατί συνωμοτούν”. Περιέγραφε περιφραστικά τον παρακρατικό μηχανισμό που οικοδομούσε ένας άλλος Μητσοτάκης, ο πατριάρχης της οικογένειας. Εκείνος κληροδότησε στο γόνο του την περιουσία του, την αρχαιολογική συλλογή της κλεπταποδοχής, τη τεχνογνωσία της παρακρατικής “συνωμοσίας”. Εκείνο που δεν κληροδότησε στον υιό ήταν το μυαλό, η οξύνοια και η πείρα τα οποία ο επίτιμος πήρε μαζί του… Γι’ αυτό ο Κυριάκος είναι επικίνδυνος για τη δημοκρατία. Γνωρίζει ότι δεν θα έχει άλλη ευκαιρία προκειμένου να ικανοποιήσει την ακόρεστη δίψα του για εξουσία παρά την προσπάθειά του να ενισχύσει τους δεσμούς του με το βαθύ κράτος. Με την Εκκλησία (μονιμοποίηση 3.520 ιερέων), την Αστυνομία (10.000 προσλήψεις), και κυρίως με ανώτατα κλιμάκια της Δικαιοσύνης όπου η νομιμοφάνεια βαφτίζεται νομιμότητα.

Ο Μητσοτάκης πέρασε την κόκκινη γραμμή. Με τις πρακτικές του μετατράπηκε σε πλοηγό ρυμούλκησης της δεξιάς στα βαθιά ακροδεξιά νερά της πολιτικής – παρά αντιθέτως θρυλούμενα από το ακραίο κέντρο. Κάτι που δεν είναι αποδεκτό όχι μόνο από τον δημοκρατικό κόσμο αλλά κι από επιχειρηματικά συμφέροντα που τον στήριξαν αρχικά…

Ένας εκτροχιασμένος πρωθυπουργός είναι επικίνδυνος για τον τόπο και τη δημοκρατία. Γι’ αυτό ο δημοκρατικός κόσμος της χώρας έχει πολλή δουλειά μπροστά του. Αρχικά να προστατεύσει την διολισθαίνουσα δημοκρατία και τους θεσμούς της. Απαιτείται παρατεταμένη “επίθεση” Δημοκρατίας με εκδημοκρατισμό του θεσμικού πλαισίου των κρατικών δομών, κοινωνική λογοδοσία, διαφάνεια, δημοκρατικές τομές σε στρατό, αστυνομία, δικαιοσύνη και διαχωρισμό εκκλησίας – κράτους.

Χωρίς να σπάσεις αυγά ομελέτα δε γίνεται…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr