Είμαι brain και είμαι εδώ!

Ανακοινώθηκε πανηγυρικά. Επιδότηση του 70% ενός μισθού 3.000 ευρώ για 12 μήνες. Στόχος να φέρει πίσω στην Ελλάδα 500 από όσους έφυγαν από τη χώρα κατά τη διάρκεια της κρίσης και βρήκαν επαγγελματική διέξοδο στο εξωτερικό. Ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης επισήμανε την ανάγκη αξιοποίησης ταλαντούχων επιστημόνων με μεταπτυχιακούς τίτλους, από 28 έως 40 ετών, σε επιχειρήσεις που βρίσκονται στην Ελλάδα. 

Ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης επισήμανε την ανάγκη αξιοποίησης ταλαντούχων επιστημόνων με μεταπτυχιακούς τίτλους, από 28 έως 40 ετών, σε επιχειρήσεις που βρίσκονται στην Ελλάδα.

Ακούγεται ωραίο. Αν δεν υπήρχαν τόσοι επιστήμονες και ίσως ταλαντούχοι επίσης, άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι στην Ελλάδα. Σε αυτή την περίπτωση είναι σχεδόν προσβλητικό. Και μάλιστα από θεσμικά χείλη.

Είναι δημοφιλής η «καραμέλα» του brain drain. Και πολυσυζητημένη. Ενίοτε με απλοϊκή και επιφανειακή προσέγγιση. Ομως «έλιωσε». Σαφώς έφυγαν πολλοί νέοι και μεγαλύτεροι, επιστήμονες, στελέχη, επαγγελματίες. Είναι πάνω από 500.000 αυτοί που αναζήτησαν μακριά την επαγγελματική τους τύχη. Γιατί τα τελευταία δέκα χρόνια έβλεπαν το επαγγελματικό περιβάλλον στη χώρα να καταρρέει. Αρκετοί τα κατάφεραν, βρήκαν ευκαιρίες και έμειναν. Και σταδιοδρομούν. Γιατί συνάντησαν ένα περιβάλλον που τους έδωσε στέρεο έδαφος και προοπτική. Εχοντας απολαβές αντάξιες των προσόντων τους και αξιοκρατική αντιμετώπιση. Με ευκαιρίες για όλους. 

Φυσικά, η νοσταλγία για να επιστρέψουν στην πατρίδα τους υπάρχει. Πέρα από τον σταθερό και πολύ υψηλότερο από αυτόν που θα έπαιρναν στην Ελλάδα μισθό. Δεν θα το έβρισκαν αυτό στη χώρα τους. Τους λείπει όμως η οικογένειά τους, ο ήλιος και η ομορφιά του τόπου, οι φίλοι τους, η ζωή που είχαν. Ερχονται για διακοπές πια.

Η επιδότηση ενός μισθού με 3.000 για 12 μήνες, μπορεί να φέρει κάποιους πίσω. Οπως και η υποχρέωση από τις επιχειρήσεις να τους κρατήσουν άλλους 12 μήνες, καταβάλλοντας εξ ολοκλήρου τον μισθό. Αλλά το γενικότερο επαγγελματικό περιβάλλον δεν αλλάζει έτσι. 

Εν τέλει ποιο είναι το ζητούμενο; Και τι γίνεται με όσους είναι εδώ; Αυτούς που ίσως είχαν πιο πολύπλοκες οικογενειακές δεσμεύσεις, δεν βρήκαν την κατάλληλη ευκαιρία, ή απλά επέλεξαν να μείνουν στη χώρα τους, η οποία ταλανιζόταν στην ύφεση για μια δεκαετία; Αυτούς που μπορεί να έχουν το ίδιο αξιόλογα προσόντα με τη φουρνιά του brain drain, αλλά δεν είναι στο συγκεκριμένο μετρήσιμο μέγεθος; 

Χάνονται στον σωρό ως «ελληνικός πληθυσμός». Δηλαδή στη χώρα έμειναν μόνο συνταξιούχοι, μαθητές και ανειδίκευτοι; Ή η κρίση και η ισοπέδωση του επαγγελματικού περιβάλλοντος ακυρώνει όποια γνώση και εμπειρία έχουν αποκτήσει; 

Και ναι, δεν έχουν προϋπηρεσία στο εξωτερικό. Αντ’ αυτού ψάχνουν στην Ελλάδα να βρουν μια δουλειά που να καλύπτει στοιχειωδώς τις ανάγκες τους. Πού να τολμήσουν να ονειρευτούν προοπτικές; Με ελαστικές σχέσεις εργασίας, μειωμένο ωράριο, μισθό υποπολλαπλάσιο των 3.000 ευρώ, ανάλογη ασφάλιση και σε άσχετο αντικείμενο. Κι ας έχουν πτυχία, μεταπτυχιακά, ξένες γλώσσες και πολύχρονη επαγγελματική εμπειρία. Φευ! 

Επιστήμονες δύο ταχυτήτων; 

Πώς θα ήχησε αυτή η ανακοίνωση στα αυτιά όσων είναι εδώ και προσπαθούν να βρουν έστω μια δουλειά; Αυτών που επιβαρύνονται με όλες τις φορολογικές υποχρεώσεις ως πολίτες και κάτοικοι μιας χώρας που δέκα χρόνια τους ζητούσε όλο και περισσότερα; 

Που κοιτάζουν τα πτυχία τους και αναρωτιούνται αν άξιζαν τον κόπο, τον χρόνο και τα χρήματα; Που σκέφτονται μήπως  είναι καλύτερα «να ανοίξουν ένα μαγαζί»; 

Υπάρχει ένα δυναμικό που ζει –ακόμα– στην Ελλάδα και αδρανεί ή υποαπασχολείται. Γιατί δεν υπάρχει περιβάλλον για να απασχοληθεί. Στη χώρα που ευδοκιμούν τα καφέ, τα μανικιούρ και τα Airbnb.

Πηγή: Protagon.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr