Μόνο το σχοινί που δένει τα δύο πόδια και το τατουάζ με το τριαντάφυλλο στη γάμπα φανερώνουν ότι δεν είναι άγαλμα, αλλά ένα κορίτσι που οι θύτες του του έδεσαν τα πόδια πριν το πετάξουν από τα βράχια.
Είναι η Ελένη. Είναι η εικόνα του πτώματος ενός κοριτσιού, έστω και αν δεν φαίνεται το πρόσωπο και το υπόλοιπο σώμα.
Άραγε το Star, που πρώτο πρόβαλε την εικόνα, είναι περήφανο για την «αποκλειστικότητά» του; Σε τι βοηθά αυτή η αποκάλυψη; Άραγε οι γονείς του κοριτσιού έδωσαν την έγκρισή τους για την προβολή;
Αναρωτιέται κανείς πώς θα νιώθει η μητέρα της Ελένης όχι βλέποντας τη φωτογραφία, αλλά βλέποντας αληθινά τριαντάφυλλα. Το λουλούδι-σύμβολο της νεότητας και του έρωτα γίνεται στα μάτια της μάνας σύμβολο του θανάτου. Και μάλιστα του βίαιου, του πιο σκληρού και προσβλητικού θανάτου.
Γιατί θα έπρεπε όλη η Ελλάδα, και όχι μόνο όσοι αγαπούσαν την Ελένη, να δουν τα πόδια της ανήμπορα, παραδομένα στην κτηνωδία των δολοφόνων της; Όχι πάντως για την καταδίκη του εγκλήματος, αλλά γιατί η εικονολαγνεία πουλάει.
Και το «τριαντάφυλλο σγουρό, χαϊδεμένο λουλουδάκι» που τραγούδησε ο Γεώργιος Βιζυηνός, από τη Θράκη κι αυτός (έστω την Ανατολική) γίνεται ακάνθινο στεφάνι που δεν το φορά μόνο η Ελένη.
Πηγή: ΕφΣυν
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
