Είδαμε την παράσταση «Παραδώσου» της Ηρούς Σαΐα στο θέατρο Γκλόρια Μικρό

Το ντεκόρ αποτελείται από δέντρα ονειρικά, διάσπαρτα στη σκηνή, που σχεδίασε ο Κώστας Βαρώτσος. Δέντρα με προεκτάσεις, σαν κεφάλια γυναικών σε ανεμοδαρμένα ύψη ή σαν σουρεαλιστικές ανθρώπινες φιγούρες. Ένας πιανίστας στο κέντρο – ο Νεοκλής Νεοφυτίδης – και απέναντι του ένας κιθαρίστας – ο Παντελής Ντζιάλας – που καθ’όλη τη διάρκεια της παράστασης συναλλάζει κιθάρες με κρουστά, φτιάχνοντας κλίμα. Η οικοδέσποινα και πρωταγωνίστρια της παράστασης, Ηρώ Σαΐα, εισέρχεται στο χώρο λευκοντυμένη, τραγουδώντας «Φίλοι μ’ καλώς ορίσατε». Το στίγμα δίνεται από την πρώτη στιγμή, δικαιώνοντας και τον τίτλο της παράστασης: «Παραδώσου», εκ της παραδόσεως και εκ των πραγμάτων επίσης συνθήκη δύσκολη για κάθε επίδοξο ερμηνευτή. Εννοώ την αναμέτρηση με το παραδοσιακό τραγούδι, ένα είδος τραγουδιού που δεν σχετίζεται με την κλασική παιδεία, αλλά με βιώματα και μνήμες (αν υπάρχουν φυσικά), καθώς και με ταλέντο!

Το να στήνεις βέβαια ολόκληρη παράσταση γύρω από το δημοτικό τραγούδι, σημαίνει πως «τό’χεις» και το αγαπάς, στοιχεία που μας φανέρωσε η Σαΐα σε όλα τα τραγούδια που ερμήνευσε, μόνη της κυρίως, αλλά και συνεπικουρούμενη από τους δύο μουσικούς της. Και δεν επιλέγει γι’ αυτό το λόγο να παρουσιάσει αποκλειστικά παραδοσιακά τραγούδια, αλλά αντιθέτως να δώσει μια παραδοσιακή χροιά ακόμη και σε γνωστά αγαπημένα έντεχνα άσματα, όπως το «Ήτανε μια φορά» των Σταύρου Ξαρχάκου/ Κώστα Φέρρη: Μια υπέροχη εναρκτήρια διφωνία με τον Νεοφυτίδη να τραγουδάει «συμβατικά» και τη Σαΐα να το κάνει σχεδόν ηπειρώτικο! 

Όσο η παράσταση προχωρά, τόσο πιο πολύ σε κερδίζει κι αρχίζεις να λες ότι «εδώ κάτι γίνεται», κάτι ιδιαίτερο αν μη τι άλλο και ατμοσφαιρικό. Δεν είναι μόνο η μινιμαλιστική σκηνοθεσία του Άγγελου Μπούρα, ο οποίος έγραψε επίσης τα κείμενα, δίνοντας παραδόξως απόλυτη ελευθερία στην Ηρώ Σαΐα και απαλλάσσοντας την από θεατρογενή στυλιζαρίσματα. Διότι, μην ξεχνάμε, η Σαΐα είναι τραγουδίστρια πάνω απ’ όλα και ως τραγουδίστρια πρέπει να κριθεί. Τι καλά που τα καταφέρνει εξίσου καλά και απ’ την άποψη της σκηνικής παρουσίας της: Διαθέτει άνεση και δε διστάζει να κάνει κέφι με το κοινό της!

Στη μισή ώρα πάνω η παράσταση έχει «ζεστάνει» και διαπιστώνουμε πόσο η παράδοση έχει διαποτίσει ολόκληρο το ελληνικό τραγούδι, είτε αυτό είναι τα «Λιανοτράγουδα» από τον «Μεγάλο Ερωτικό» του Χατζιδάκι, είτε το, εβραϊκής προέλευσης, «Μια βοσκοπούλα αγάπησα», ακόμη και το «Της αγάπης μαχαιριά» των Κατσιμιχαίων. Με την ευέλικτη φωνή της, η Σαΐα αποκρυπτογραφεί τους κώδικες της αστείρευτης δημοτικής παράδοσης, έτσι όπως έχουν περάσει στο ελληνικό τραγούδι του 20ου αι. και εξακολουθούν να περνάνε ακόμη και στις πιο προοδευτικές ή πρωτοποριακές – υποτίθεται – μουσικές αναζητήσεις! Με δυο λόγια, έξυπνο ως concept και αρκετά ριψοκίνδυνο. Μας αρέσουν οι «ριψοκίνδυνοι» καλλιτέχνες, εκείνοι τέλος πάντων που καρφώνεται μια ιδέα στο κεφάλι τους και αποφασίζουν να την πραγματώσουν με γνώση και άποψη!

Στο τέλος, ενόσω πια έχουμε γίνει μάρτυρες ή, σωστότερα, συμμέτοχοι σε μια παρέα μουσικών που μπροστά στα μάτια μας ταξιδεύουν στα μικρασιατικά παράλια και στη στεριανή Ελλάδα (συγκλονιστική η Σαΐα στο «Καναρίνι»), η πόρτα της αίθουσας ανοίγει και εισβάλλουν κανονικά ο Γιάννης Δίσκος με το κλαρίνο του και ο Τάκης Βασιλείου με το τύμπανο του! Ένα υπέροχο δοξαστικό φινάλε,αν υποτεθεί πως τόση ώρα το δημοτικό τραγούδι παρουσιάστηκε «εναλλακτικά» και τώρα προσφέρεται στην απόλυτη διονυσιακή του διάσταση! Αφού ακούσουμε και το «Παραδώσου», το ομότιτλο τραγούδι της παράστασης, που έγραψε ο Νεοκλής Νεοφυτίδης και ερμήνευσε η Σαΐα, το έργο τελειώνει με τον «Αμάραντο», έτσι, ως αντίδωρο ψυχής στους θεατές που γέμισαν το θέατρο και τίμησαν την ερμηνεύτρια και τους μουσικούς της.

ΠΑΡΑΔΩΣΟΥ!

ΗΡΩ ΣΑΪΑ

Μαζί της ο ΝΕΟΚΛΗΣ ΝΕΟΦΥΤΙΔΗΣ και ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΝΤΖΙΑΛΑΣ

Σκηνοθεσία/ Κείμενα: ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ 

Φωτογραφίες παράστασης: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΘΩΜΑΚΟΥ (VaGGinet)

Από 15 Νοεμβρίου 2018
Κάθε Πέμπτη στις 21:30, για λίγες παραστάσεις!

Θέατρο «Γκλόρια» Μικρό (Ιπποκράτους 7, Αθήνα)