Έχουμε νεκρό παιδί

Εφτά αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ σκοτώσανε έφηβο 18 χρονών, χωρίς λόγο. Δεν ήταν σε αυτοάμυνα και δεν εκτελούσαν εντολές. Εκτέλεσαν ένα παιδί, τραυμάτισαν σοβαρά ακόμη ένα, ετών 15. Τι έγινε και δέχθηκαν συγχαρητήρια, τι έγινε και δε βγήκαμε στους δρόμους; Ήταν Ρομά τα θύματα. Τσιγγάνοι.

Τα θύματα έκλεψαν ένα αυτοκίνητο και καταδιώχθηκαν. Δεν σκότωσαν, δεν οπλοφορούσε κανένας τους. Δεν αποτελούσαν κίνδυνο. Τους αστυνομικούς, πριν συλληφθούν, έσπευσε να συγχαρούν στελέχη της ΝΔ, με πρώτον τον Άδωνη Γεωργιάδη. Ακολούθησε υποψία βουλευτής της Θεσσαλονίκης, η οποία επιχειρεί να γίνει περισσότερο περσόνα στα κοινωνικά δίκτυα, πάρα πολιτικός. Όταν πια οι αστυνομικοί και ο ένας Ρομά αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς περιοριστικούς όρους, συγχαρητήρια στην ελληνική δικαιοσύνη έδωσε και ο Τάκης Θεοδωρικάκος, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη.

Βιάστηκε για τα συγχαρητήρια, βέβαια. Οι αστυνομικοί αφέθηκαν ελεύθεροι, όπως και ο ανήλικος, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έκλεισε η υπόθεση. Πολλοί χρήστες των κοινωνικών δικτύων πανηγύρισαν κάτω από τη δημοσίευση της είδησης μερικοί ρωτούσαν κιόλας γιατί αφέθηκε ελεύθερος ο ανήλικος. “Η κλοπή δεν είναι αδίκημα;”, ρωτούσαν. Είναι αδίκημα η κλοπή, αδίκημα είναι κι η δολοφονία. Το θέμα δεν είναι πως δε θα δικαστούν ένθεν κι ένθεν, το θέμα είναι ότι οι μεν αστυνομικοί αφέθηκαν χωρίς περιοριστικά μέτρα και ο δε υπουργός έσπευσε να συγχαρεί, προς βρώση των ακροδεξιών νοικοκυραίων. 

Έσπευσε κι αυτό δείχνει σίγουρα ποιο θα είναι το μέλλον των αστυνομικών, αφού η πρόθεση του υπουργείου δε φάνηκε να είναι να τους τιμωρήσει. Αλλά το ερώτημα που αφορά εμάς,είναι γιατί δεν αντιδράσαμε. Όταν δολοφόνησαν τον Αλέξη Γρηγορόπουλο,οι νέοι έκαναν εξέγερση. Όταν δολοφόνησαν τον Φύσσα, κατέρρευσε η ηγεσία της Χρυσής Αυγής. Τώρα δεν κάναμε τίποτα. Αγανακτισμένοι ήμασταν, βεβαίως, ως δημοσιολογούντες, αλλά δεν κάναμε απολύτως τίποτα άλλο.

Ήταν μια απάθεια πρωτοφανής. Ούτε μια πορεία, τίποτα. Τα θύματα ήταν Ρομά. Κι όχι ότι μειώνω την αξία της ζωής των άλλων θυμάτων που μας έβγαλαν στους δρόμους, αλλά φοβάμαι ότι μειώνουμε εμείς τη σοβαρότητα αυτής της τωρινής δολοφονίας. Τι κι αν έκλεψαν ένα αμάξι; Δολοφονήθηκε νέος άνθρωπος άδικα. Κανένας δεν είναι δικαστής με το πιστόλι στο χέρι. Θανατική ποινή δεν υπάρχει στην Ελλάδα. Επομένως;

Και καλά, η ακροδεξιά ενθουσιάστηκε. Εμείς γιατί καθίσαμε στα αυγά μας; Με ποιο δικαίωμα χαμηλώσαμε την αξία του θανάτου του Νίκου Σαμπάνη (γιατί έχει όνομα ο νεκρός, δεν είναι μόνο ηλικία και φυλή). Νίκος Σαμπάνης, νεκρός 18 χρονών από την αστυνομία. 

Κοιτάξαμε μέσα μας να δούμε ποια αντανακλαστικά κοιμούνται; Δεν είμαι καθόλου σίγουρη για αυτό. Δεν κοιτάξαμε. Έχουμε νεκρό παιδί, αγαπητές, αγαπητοί. Νεκρό που τον λένε Νίκο Σαμπάνη. Έφηβο 18 χρονών. Ρομά, όμως. Και τι κάναμε; Θυμωμένα στάτους, αυτό κάναμε.

Κάπου σα να φταίμε, λέω εγώ. Κάπου σα να μην φταίει μόνο η δράση, κάπου ευθύνεται και η έλλειψη της αντίδρασης. Ένας στο χώμα άδικα, σημαίνει πως όλοι εν δυνάμει βρισκόμαστε μαζί του. Κάπου σα να φταίμε…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr