Κι ενώ τα Μέσα συνεχίζουν να καλύπτουν τη δολοφονία στα Γλυκά Νερά, απορώ. Γιατί δεν έγινε το ίδιο και με τα λοιπά εγκλήματα που ανέκυψαν στα χρόνια του κορωνοϊού; Η υπόθεση του Λιγνάδη, του επιδειξία, του βιαστή της καθαρίστριας, του βιασμού της εγκύου, τα εγκλήματα καλλιτεχνών κατά της γενετήσιας ελευθερίας, το τροχαίο έξω από τη Βουλή, η κατάχρηση εξουσίας από πλευράς αστυνομικών στη Νέα Σμύρνη, τα περιστατικά με το βιτριόλι και πόσα άλλα. Γιατί θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει εάν ο κατά ομολογία δολοφόνος (τουλάχιστον όταν παραδόθηκε) διαβάζει βιβλία, ταΐζει γάτες, εξομολογείται κόκ. Μήπως το συγκεκριμένο έγκλημα μετατράπηκε στο σίριαλ που δεν έχουμε να παρακολουθήσουμε κατά τους θερινούς μήνες στους δέκτες μας; Που σταματάει το δικαίωμα στην ενημέρωση και από που ξεκινάει το σύνδρομο της κλειδαρότρυπας; Με το να εντρυφούν τα Μέσα στο εν λόγω έγκλημα ο κόσμος δεν θα γίνει καλύτερος, η εγκληματικότητα δεν θα εκλείψει, αντιθέτως επιβεβαιώνεται για πολλοστή φορά πως τα Μέσα στο βωμό της κέρδους μπορούν να ασχολούνται μετά μανίας με ένα θέμα, το οποίο σύντομα θα μπει κάτω από το χαλάκι της ανυπαρξίας της επικαιρότητας. Η ιδιωτικότητα των θυμάτων, όμως, έχει παραβιαστεί ανεπανόρθωτα.
«Τις πταίει για την εγκληματικότητα;»
Ένα τόσο πολυσύνθετο θέμα, όπως η εγκληματικότητα οφείλει να αναλυθεί από τους αρμόδιους επιστήμονες, ωστόσο παρακάτω θα παραθέσω ορισμένους προσωπικούς προβληματισμούς σε σχέση με την παραβατική συμπεριφορά.
Αλλοδαποί: Είναι οι «ξένοι» υπαίτιοι στις περισσότερες περιπτώσεις εγκληματικής συμπεριφοράς στη χώρα μας; Αν κάποιος σας έθετε αυτό το ερώτημα θα είχε ενδιαφέρον να λάβουμε την απάντησή σας χωρίς δεύτερη σκέψη. Ας δούμε όμως την επίσημη εκδοχή βάσει της Στατιστικής Επετηρίδας της Ελληνικής Αστυνομίας Έτους 2020. Όχι δεν είναι! Αν μελετήσει κανείς τους αριθμούς οι Έλληνες είναι αυτοί που διαπράττουν τα περισσότερα εγκλήματα. Βέβαια θα μου πείτε για να είμαστε πιο ακριβείς θα ήταν ενδιαφέρον να έχουμε το ποσοστό των εχόντων παραβατική συμπεριφορά σε σχέση με το σύνολο του πληθυσμού των ημεδαπών και αντίστοιχα το ποσοστό των εχόντων παραβατική συμπεριφορά σε σχέση με το σύνολο του πληθυσμού των αλλοδαπών. Κι όμως τόσοι μετανάστες με διαφορετικές κουλτούρες εισρέουν στη χώρα και πράγματι κάποιες φορές παρανομούν. Υπάρχει ενδελεχής έλεγχος για την είσοδο των πολιτών αυτών, αν έχουν καθαρό ποινικό μητρώο; Υπάρχει καθοδήγηση, βοήθεια και προσαρμογή στο περιβάλλον, που για αυτούς είναι τόσο ξένο;
Αλλαγή Ποινικού Κώδικα: Οφείλει το Ποινικό Δίκαιο να αποκτήσει πιο αυστηρές ποινές για τα ειδεχθή εγκλήματα, όπως εξήγγειλε ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Κωνσταντίνος Τσιάρας ή αυτό είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου; Σύμφωνα με τον κ. Χριστόφορο Αργυρόπουλο, πρώην πρόεδρο της Ένωσης Ελλήνων Ποινικολόγων και πρόεδρο της Νομοπαρασκευαστικής επιτροπής για τον νέο Ποινικό Κώδικα, σε συνέντευξή του στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 «Ουδέποτε η αυστηρότητα των ποινών είχε ως άμεσο αποτέλεσμα τη μείωση της εγκληματικότητας». Αυτό είναι το γνωστό στατιστικό συμπέρασμα, αντίθετα «μια εξουσία η οποία αυξάνει συνεχώς τις ποινές κατά τρόπο δυσανάλογο, έχει ως αποτέλεσμα τελικά την έλλειψη σεβασμού στην ποινή, διότι εκλαμβάνεται πλέον ως άδικη και σκληρή μεταχείριση των κατηγορουμένων». Άλλοι παράμετροι που πρέπει να ληφθούν υπόψη σύμφωνα με τον κ. Αργυρόπουλο είναι ο σωφρονιστικός χαρακτήρας της ποινής, καθώς και το γεγονός ότι ο αριθμός των κρατουμένων πρέπει να είναι αποδεκτός από το Συμβούλιο της Ευρώπης, ενώ προτείνεται ο θεσμός της κοινωφελούς εργασίας ως μέτρο. Βέβαια τα αιτήματα για πιο αυστηρές ποινές έχουν και ηθική διάσταση, την οποία τονίζουν δικαίως οι συγγενείς των δολοφονημένων, βιασμένων και λοιπών θυμάτων.
Σχολεία: Τι γίνεται λάθος στο θεσμό της εκπαίδευσης; Μήπως κυριαρχεί η βαθμοθηρία και η ανάγκη της επιβεβαίωσης μέσω της επιτυχίας στις πανελλήνιες εις βάρους της ουσιαστικής εκπαίδευσης και Παιδείας; Τι διδάσκονται οι μαθητές στο σχολείο για το περιεχόμενο και το σεβασμό προς τους νόμους, το σεβασμό προς τον έτερο, προς το περιβάλλον; Λαμβάνουν οι νέοι ουσιαστική επαγγελματική καθοδήγηση βάσει των χαρισμάτων τους και της κλίσης τους; Υπάρχει προετοιμασία για τον καθοριστικό ρόλο της γονεϊκής διαπαιδαγώγησης; Ενημερώνονται ουσιαστικά για τον ενεργό σεξουαλικό τους ρόλο στην κοινωνία μαθαίνοντας τα όριά τους, το σεβασμό προς τον άλλο και τις συνέπειες των πράξεών τους;
ΜΜΕ: Τα ΜΜΕ με την επιρροή που ασκούν στο κοινό και σε συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς της Πολιτείας δεν θα μπορούσαν να προβάλουν συστηματικά μηνύματα που να καλλιεργούν τις αξίες της ενσυναίσθησης, της αλληλεγγύης, του αλτρουισμού; Δεν τυχαίνει να αναπαράγουν λάθος νοοτροπίες που κουβαλάμε εδώ και χρόνια; Δεν έχουν ευθύνη για την μη ανάδειξη ορθών προτύπων και αξιών;
Γονείς: Γιατί άραγε δεν είναι υποχρεωτική η φοίτηση σε σχολές γονέων, όπως γίνεται για να οδηγήσει κάποιος ένα όχημα ή για να ασκήσει ένα επάγγελμα; Ο ρόλος του γονέα, ο οποίος είναι καίριος θεωρείται ότι είναι κάτι που όλοι μπορούν να ενσαρκώσουν ενστικτωδώς, ενώ αυτό απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα. Κι εκεί υπάρχει περιθώριο εκπαίδευσης, καθοδήγησης και αυτοβελτίωσης.
Ανεργία και πενιχροί μισθοί: Πόσα από τα προβλήματα στην κοινωνία θα είχαν αποτραπεί εάν οι πολίτες εργάζονταν, ήταν δημιουργικοί, παραγωγικοί και υγιείς ψυχικά; Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν ψυχικά βαρίδια και σκοτάδια… Κάποτε αναφερόμασταν προβληματισμένοι στη γενιά των 700 ευρώ. Πλέον διαπιστώνουμε ότι ο κουβάς της αγοράς εργασίας δεν έχει πάτο… Αντιθέτως οι τιμές σε όλα τα είδη έχουν ανεβεί, όπως και στα ακίνητα.
Κορωνοϊός: Πώς επηρεάστηκε η ψυχολογία των πολιτών από τους περιορισμούς της πανδημίας; Θα μπορούσαν οι οικονομικές και ψυχολογικές επιπτώσεις της καραντίνας να οδηγήσουν σε παραβατική συμπεριφορά; Οι ειδικοί υπογραμμίζουν ότι τις συνέπειες των εγκλεισμών θα τις βρούμε μπροστά μας στο εγγύς και μη μέλλον. Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται σε έρευνα τεσσάρων επιστημόνων για τη μακροπρόθεσμη επίδραση του covid-19 στην ψυχική υγεία, για αυτόν το σκοπό δεν πρόκειται να κυκλοφορήσει σχετικό εμβόλιο.
Διαδίκτυο: Το τόσο χρήσιμο εργαλείο του διαδικτύου πόσο εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε όπλο κατά των δικαιωμάτων των πολιτών; Πώς πρέπει να προφυλαχτούν ειδικά οι νέοι από τους κινδύνους που καραδοκούν;
Ψυχολόγοι: Γιατί δεν έχουν αξιοποιηθεί οι άνεργοι ψυχολόγοι της χώρας σε όλες τις δομές του κράτους; Από τα σχολεία, νοσοκομεία, την αστυνομία και τον στρατό έως τις δημόσιες υπηρεσίες; Γιατί η ψυχική υγεία θεωρείται δεδομένη, σε μία εποχή που όλα μαρτυρούν το αντίθετο; Δεν θα ήταν δόκιμο σε παιδιά που παρουσιάζουν παραβατική ή μη πολιτικά ορθή συμπεριφορά να υπάρξει συμβουλευτική από κατάλληλο προσωπικό ψυχικής υγείας; Η συγκάλυψη ή η αναβολή επίλυσης προβλημάτων εγκυμονεί τον κίνδυνο στο μέλλον να υπάρξουν ακόμη πιο επικίνδυνες συμπεριφορές.
Παιδικά προγράμματα: Γιατί τα παιδικά έχουν τόσο βίαιο περιεχόμενο, σε τι αποσκοπεί αυτό; Γιατί τα βιντεοπαιχνίδια και οι παιδικές ταινίες περιλαμβάνουν εικόνες που δεν απευθύνονται σε παιδιά, αλλά καλλιεργούν μία επιθετική συμπεριφορά, που πλέον θεωρείται φυσιολογική από αυτά το 2021;
Αποχή στις εκλογές: Μήπως η δυσπιστία προς τους θεσμούς και τα όργανά τους σχετίζεται με την αποχή του κόσμου στις εκλογές και με τo αίσθημα της ματαιότητας της όποιας αντίδρασης; Αισθάνεται η πλειοψηφία του λαού ασφάλεια από την ελληνική αστυνομία ή τα κατά καιρούς περιστατικά κατάχρησης εξουσίας έχουν λειτουργήσει αποτρεπτικά στη συμμετοχή τους σε διαδηλώσεις που τους ενδιαφέρουν; Μήπως το αίσθημα της κοινωνικής αδικίας έχει οδηγήσει σε αδράνεια και στη μετρίαση της διεκδίκησης από την Πολιτεία δίκαιων αιτημάτων; Αντιθέτως οι συνεχείς ματαιώσεις που μπορεί να οδηγήσουν;
Τα εγκλήματα που δημοσιοποιούνται καθημερινά προβληματίζουν το λαό, η ποιότητα ζωής βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με το αίσθημα της ασφάλειας και της απόδοσης δικαιοσύνης. Η αντιμετώπιση της πανδημίας και ο διαχωρισμός σε εμβολιασμένους και μη δεν είναι το μοναδικό σοβαρό ζήτημα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι κυβερνώντες. Είναι η ώρα η Πολιτεία να μελετήσει το κεφάλαιο της εγκληματικότητας εις βάθος κι όχι ευκαιριακά, να κάνει γενναίες κινήσεις προς τη διαφάνεια σε όλους τους τομείς του δημοσίου. Είναι η στιγμή να μελετηθεί εκ νέου το χρονικό όριο παραγραφής των εγκλημάτων και να προβληματιστούμε για το ποιες ποινές επιτρέπεται και ηθικά να είναι εξαγοράσιμες. Ουσιαστική δημοκρατία επιθυμεί ο κόσμος: ισονομία, ισοπολιτεία, κράτος δικαίου, όχι δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ας μάθουμε να προσεγγίζουμε τα ζητήματα που άπτονται της εγκληματικότητας με ευαισθησία και ενσυναίσθηση κι όχι να διεκδικούμε μόνο όταν το πρόβλημα χτυπήσει τη δική μας πόρτα! Σε τρία χρόνια γιορτάζουμε την 50η επέτειο από την αποκατάσταση του δημοκρατικού πολιτεύματος και την κατάρρευση της επτάχρονης δικτατορίας, στις 24 Ιουλίου στη χώρα μας. Είναι καιρός για αλλαγή, να γίνει μία οργανωμένη προσπάθεια, ώστε να επικρατήσει το καλό έναντι στο κακό, το δίκαιο έναντι στο άδικο, έστω και σε βάθος χρόνου. Είναι καιρός να διορθωθούν τα λάθη του παρελθόντος. Αυτό δεν είναι επιθυμία λίγων, είναι επιτακτική ανάγκη όλων για ένα καλύτερο αύριο!
Από την Αθηνά Τσακαλίδου, δημοσιογράφο και δημιουργό του whatilike.gr στο fb για αποκλειστική δημοσίευση στο koutipandoras.gr
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
Facebook
Twitter
Tα σχόλια στο site έχουν απενεργοποιηθεί. Μπορείτε να σχολιάζετε μέσα από την επίσημη σελίδα στο Facebook
Σχόλια
Επικοινωνία
