Ο Γιώργος Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στους Ασωμάτους, το 1938, και σπούδασε στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, απ’ όπου αποφοίτησε το 1960. Ήταν ιδρυτής του θιάσου «Νέα Πορεία», με στόχο τη διαμόρφωση ενός αντιπροσωπευτικού λαϊκού ελληνικού θεάτρου. Ο θίασος στεγάστηκε σε διάφορα θέατρα και περιόδευσε σε Ελλάδα και εξωτερικό.
Υπήρξε υπεύθυνος αρχαιολογικής και λαογραφικής έρευνας για τον γυναικείο μοναχισμό, με αντίστοιχη τηλεοπτική εργασία στην ΕΡΤ2, με τον τίτλο «Γυναικεία μοναστήρια» (1995 – 1997). Πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες του παλιού και νέου ελληνικού κινηματογράφου, όπως «Υπολοχαγός Νατάσα», «Μια Ελληνίδα στο χαρέμι», «Μαντώ Μαυρογένους», «El Greco», «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι», ενώ συμμετείχε και σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, όπως «Παράλληλοι δρόμοι», «Οι αταίριαστοι», «Το κόκκινο δωμάτιο», «Ματωμένα χώματα».
Φιλμογραφία
«Αμόκ» (1963)
«Καημοί στη φτωχογειτονιά» (1965)
«Οι νέοι θέλουν να ζήσουν» (1965)
«Οι εχθροί» (1965)
«Μέχρι το πλοίο» (1966)
«Το κορίτσι με τα βουρκωμένα μάτια» (1966)
«Πυρετός στην άσφαλτο» (1967)
«Μέχρι το πλοίο» (1967)
«Η ώρα της οργής» (1968)
«Ο μεγάλος διχασμός» (1968)
«Η νεράιδα και το παλικάρι» (1969)
«Το λεβεντόπαιδο» (1969)
«Βαβυλωνία» (1970)
«Μια γυναίκα στην αντίσταση» (1970)
«Υπολοχαγός Νατάσσα» (1970)
«Βαβυλωνία» (1970)
«Εσχάτη προδοσία» (1971)
«Η κόρη του ήλιου» (1971)
«Μαντώ Μαυρογένους» (1971)
«Μια Ελληνίδα στο χαρέμι» (1971)
«Οι αμαρτωλοί» (1971)
«Ιφιγένεια» (1977)
«Ο Θανάσης και το καταραμένο φίδι» (1982)
«Αντίστροφη μέτρηση» (1984)
«Εις μνήμην Χάρρυ Κλυνν» (1984)
«Μπορντέλο» (1985)
«Κοράκια» (1991)
«Σιωπητήριο» (1992)
«Κρυστάλλινες νύχτες» (1992)
«Ο ανθός της λίμνης» (1999)
«Είναι ο Θεός μάγειρας;» (2004)
«El Greco» (2007)
«Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι» (2012).
