Έφυγε η δημοσιογράφος Πόπη Χασιώτη

Η δημοσιογραφική οικογένεια θρηνεί για ακόμη μια απώλεια. Αυτή τη φορά της δημοσιογράφου Πόπης Χασιώτη, η οποία έχασε έπειτα από πολλούς μήνες τη μάχη με την επάρατη νόσο.

Η Πόπη Χασιώτη επί σειρά ετών έδινε με επαγγελματισμό και αξιοπρέπεια τη μάχη της ενημέρωσης από το ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΙ 100,3.

Οι συνάδελφοί της στέλνουν τα ειλικρινή συλληπητήριά τους στους συγγενείς και φίλους της.

Διαβάστε το συγκινητικό κείμενο της Πόπης Χριστοδουλίδου

…Ταξίδεψε με τα χέρια υψωμένα κι ένα τελευταίο ζεϊμπέκικο όρθια.λυγερή,λεβέντισσα κι απέναντι στο χάρο γενναία…
Όπως ήταν πάντα.
Δεν ήταν μόνο πειρατίνα.

Ήταν ένας αξιοθαύμαστος ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Ψυχή βαθιά.Χαμόγελο αληθινό.
Καλοσύνη, λεβεντιά,περηφάνια.
Η ψηλή , το γενναίο κορίτσι από τον Αλμυρό Βόλου ποτέ δεν είπε κακιά λέξη για κανένα.
Κι ας την πίκραναν.
Κι ας την πλήγωσαν.
Είχε την γενναιότητα να συγχωρεί και την καρδιά μικρού παιδιού, που χωρούσε μέσα όλο τον κόσμο.
Μια ρεπόρτερ πολύ καλή, εργατική, πανέξυπνη, κυνηγός του ρεπορτάζ, με ικανότητες ,που ούτε η ίδια τις καταλάβαινε. Υπερασπιζόταν τις αρχές δεοντολογίας της δημοσιογραφίας, όχι στα λόγια.Έδινε μάχες στο ραδιόφωνο για να βγάζει μόνο αληθινά ρεπορτάζ.Της το έλεγα πάντα πως είναι πολύ καλή δημοσιογράφος, αλλά δεν με πίστευε. Το λες, γιατί με αγαπάς, μου απαντούσε η ψηλή!!!

Δεν ήταν έτσι.Η Πόπη Χασιώτη ήταν…μια δημοσιογράφος πανάξια με ήθος αξιοζήλευτο, με αρχές, εντιμότητα,δύναμη και
ακούραστη πάντα.
Ψυχούλα με όλους. Φίλη καρδιάς για μένα. Το μικρό Ποπάκι, που δεν άφηνα να το πειράξουν ποτέ!

Στο υπουργείο Ναυτιλίας πολύ αγαπητή σε όλους. Ως επικοινωνιακή εκπρόσωπος του Λ.Σ πραγματικό αστέρι…
Πόσες φορές προφύλαξε ορισμένους μικροπρεπείς εκεί μέσα.Πολλές…
Ταπεινή, καλοσυνάτη,χαμογελαστή.
Μια μεγάλη καρδιά ορθάνοιχτη στην αγάπη.
ΤΟ PEIRATIKO REPORTAZ όλοι εμείς, που το φτιάξαμε, πονάμε πολύ σήμερα.
Δεν αντέχεται αυτή η…φυγή.
Αν και ξέρουμε πως τώρα η ψυχούλα της ησύχασε!
Προσωπικά έχασα μία φίλη ζωής, έναν πολύ ΔΙΚΟ ΜΟΥ άνθρωπο κι αυτή η απώλεια δεν αντέχεται με τίποτα.
Ξέρω ψηλή μου πως το ταξίδι αυτό έπρεπε να γίνει.
Πως ήταν για σένα πλέον λύτρωση.
Το ξέρω.

Μα σε περιμένω στο λιμάνι, στην απεργία, στο ρεπορτάζ να πιούμε καφέ στην καφετέρια του λιμανιού και να ξεκινήσουμε για το ρεπορτάζ.
Πολύ τρέξιμο.Πολύ άγχος είχες καρδιά μου, γιατί;
Θα σε θυμάμαι στη Ρόδο στο ρεμπετάδικο να χορεύεις το ζεϊμπέκικο με τα χέρια ανοιχτά, δυο μέτρα γυναίκα, να γελάς
να τρίζουν τα πατώματα στα βήματα του χορού σου…
Καλό ταξίδι Πόπη μας…

Πηγή peiratikoreportaz.blogspot.com