Εδώ σε θέλω κάβουρα…

Στο, ας το πούμε, συνέδριο που οργάνωσε το ΚΙΝ.ΑΛΛ., το θέμα που κυριάρχησε στη μία και μοναδική συνεδρίαση λίγων ωρών (παγκόσμιο ρεκόρ στην ιστορία των συνεδρίων) ήταν η στάση του κόμματος την επόμενη μέρα των εκλογών.

Στο συγκεκριμένο ζήτημα εστίασαν τις τοποθετήσεις τους και προσπάθησαν να δώσουν πειστικές απαντήσεις η αρχηγός, τα ηγετικά στελέχη και οι ελάχιστοι σύνεδροι που κατάφεραν να ανεβούν στο βήμα και να εκφωνήσουν τις απόψεις τους στην άδεια αίθουσα.

Καθαρό συμπέρασμα για το πώς πρέπει να συμπεριφερθεί το κόμμα, αν θα κληθεί να διαλέξει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει, δεν βγήκε και δεν ήταν δυνατόν να βγει γιατί το ερώτημα είναι όντως σύνθετο και δεν είναι φρόνιμο παραμονές των εκλογών να ανοίγεις τα χαρτιά σου και να αποκαλύπτεις τις προθέσεις σου, αφού οι αντίπαλοι καραδοκούν για να εκμεταλλευτούν κάποιο στραβοπάτημα σου.

Πάντως, σχεδόν όλοι οι κορυφαίοι παράγοντες του κόμματος φαίνεται να συμφωνούν ότι πρέπει να ηττηθεί στρατηγικά και να ταπεινωθεί εκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ – ακατάβλητος ο ρεβανσισμός και πανίσχυρη η μνησικακία στις τάξεις της ηγετικής ομάδας.

Και με τη Δεξιά τι γίνεται; Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Τι πρέπει να κάνει ένα κόμμα που έχει εκπαιδευτεί από τον ιδρυτή του με αντιδεξιές λογικές, αλλά στην παρούσα φάση αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης επειδή πιέζεται από τα αριστερά του και έχει χάσει μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του;

Με ποιες πολιτικές θα επιχειρήσει να ανακτήσει το χαμένο έδαφος, χωρίς όμως να δώσει γην και ύδωρ στον, σύμφωνα με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ιστορικό αντίπαλο της παράταξης, δηλαδή στη Δεξιά; Μπερδεμένες κουβέντες από τους πρωτοκλασάτους. Η αποκωδικοποίηση δεν είναι εύκολη υπόθεση.

◼ Εναντίον των ίσων αποστάσεων τάχθηκε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος είπε ότι «το ΚΙΝ.ΑΛΛ. δεν είναι ένα ΚΚΕ του Κέντρου και η δημοκρατική παράταξη αποκτά δυναμική μόνον όταν σηκώνει τη σημαία της εθνικής προοπτικής». Σε απλά ελληνικά, ο κ. Βενιζέλος είπε ότι το ΚΙΝ.ΑΛΛ. δεν μπορεί να κάνει ό,τι το ΚΚΕ, το οποίο ως γνωστόν απέχει από κάθε συζήτηση για εμπλοκή στη διακυβέρνηση του τόπου όσο υπάρχει ο καπιταλισμός. Αρα; Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.

◼ Ο αντίπαλος της κ. Γεννηματά στην εσωκομματική μάχη για την εκλογή αρχηγού, Νίκος Ανδρουλάκης, παρέπεμψε στο αποτέλεσμα της κάλπης: «Αν ο λαός στείλει μήνυμα νίκης οφείλουμε να είμαστε δύναμη σταθερότητας… Αν ο λαός δεν μας τιμήσει, ο δρόμος είναι η ρεαλιστική προοδευτική αντιπολίτευση». Αρα; Η μπάλα στην εξέδρα για να κερδίσουμε χρόνο.

◼ Από την πλευρά της η κ. Γεννηματά προτίμησε μια θεαματική πιρουέτα: «Ναι στην καταδίκη του ΣΥΡΙΖΑ, όχι στην επιστροφή της Ν.Δ.». Γίνεται; Γίνεται. Να χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ και να κερδίσει η Νέα Δημοκρατία, χωρίς αυτοδυναμία. Και τότε; Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα. Αν όμως η Ν.Δ. πάρει αυτοδυναμία, όλα καλά και ωραία. Δεν το λένε στο ΚΙΝ.ΑΛΛ. για να μην εκτεθούν, αλλά ο αναστεναγμός ανακούφισης θα ακουστεί στα πέρατα της χώρας. Από όλους; Οχι, βεβαίως. Δίλημμα θα έχουν εκείνα τα στελέχη στο ΚΙΝ.ΑΛΛ. που θέλουν να επαναληφθεί το μοντέλο της συγκυβέρνησης 2012-2014. Αυτά, είτε θα κάτσουν στα αυγά τους και θα συνεχίσουν να βρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ είτε θα μπουν σε κυβέρνηση της Ν.Δ. και θα διαγραφούν από το ΚΙΝ.ΑΛΛ.

Ανάγωγα

Και ο Πάπας με τον Τσίπρα; Ελεος πια με αυτή την παγκόσμια συνωμοσία κατά του Ελληνισμού. Ευτυχώς εμείς εδώ έχουμε για μπούσουλα τα λόγια που επανέλαβε ο Χριστόδουλος: «Καλύτερα τουρκικό φακιόλι, παρά παπική τιάρα».

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr