Εάν θέλετε γιαγιά, να την πάρετε σπίτι σας

Αγαπητέ αναγνώστη, ξεκίνησα χθες ο δόλιος για μια βουτιά και γύρισα με νεύρα. Ναι, νεύρα. Διότι ποιος κατορθώνει να κρατήσει τα γάγγλιά του ανέπαφα όταν συγχρωτίζεται στις αμμουδιές με ιδρωμένους κοιλαράδες, γριές με ξεχειλωμένους γλουτούς, οικογένειες με ταπεράκια, άπλυτους αναρχοζαίους και τη λοιπή μπασκλασαρία που λυμαίνεται τις κατά τ’ άλλα άμωμες παραλίες μας, εξοστρακίζοντας την καλή κοινωνία από τα ακρογιάλια;

Μη γελάτε και μη ξερνάτε, αυτό είναι το επιχείρημα που έχουν επιστρατεύσει οι «άριστοι» για να αντισταθούν στο περίφημο «κίνημα της πετσέτας», που αίφνης απειλεί τη δικτατορία του μπιτσόμπαρου σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας; Το ιδεολογικό υπόβαθρο ενάντια στους πετσεταίους ανέλαβε να διατυπώσει ένας επιφανής λόγιος του φιλελευθεράτου, κάποιος Σάκης Μουμτζής που στον υπόλοιπο πλανήτη θα ήταν γελωτοποιός της αυλής στην καλύτερη περίπτωση.

Αυτός ο παρφουμαρισμένος υπερτίποτας, που λέτε, ίσιωσε την καούκα του, σέρβιρε στο κολωνάτο ποτήρι το προσέκκο του και έγραψε στην Καθημερινή το εξής εκπληκτικό σχόλιο , ταγμένος στο πλευρό του «πλούσιου τουρίστα», που έρχεται στην Ελλάδα για να μας αδειάσει το φουσκωμένο του πορτοφόλι, συνεπώς απαιτεί να του συμπεριφέρεται όλη η χώρα ως αποικιακό προτεκτοράτο (που είναι). Θαυμάστε το Μούμτζειο αριστούργημα, αλλά να έχετε από κοντά τον κουβά για τον εμετό:

«Είναι λογικό να υπάρχει μια μεγάλη κατηγορία ιδιαίτερα πλούσιων τουριστών που η παραμονή τους στην ακτή είναι κάτι μεταξύ διασκέδασης, επίδειξης και δημοσίων σχέσεων. Αυτοί οι άνθρωποι –και είναι πολλοί– δεν πάνε να κάνουν το μπάνιο τους. Κατεβαίνουν στην αμμουδιά για να τους δουν και για να δουν. Είναι λογικό να μη θέλουν δίπλα στην ακριβοπληρωμένη ξαπλώστρα τους να έρθει μια τετραμελής οικογένεια με την ομπρέλα της, την πετσέτα της και τα ταπεράκια της.

Έτσι παίζεται το παιχνίδι παγκοσμίως. Εκτός αν θέλουμε να επιστρέψουμε στην εποχή του μπατιροτουρισμού. Να αναβιώσουμε την ανοησία που εκστόμισε ο αείμνηστος, σε στιγμές τριτοκοσμικού οίστρου, πως δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης.

Σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, το ζήτημα δεν είναι αν θα είμαστε γκαρσόνια ή όχι, αλλά αν θα είμαστε καλά και επιτυχημένα γκαρσόνια – πάντα με τη μεταφορική έννοια. Από τη στιγμή που ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία μας, το ζητούμενο είναι πλέον τι προϊόν παράγουμε και σε τι συσκευασία το πουλάμε»!

Εσείς είστε πρόθυμοι να παίξετε το παιχνίδι του εύπορου επισκέπτη -του Έλληνα πατρίκιου βασικά, για να μη κοροϊδευόμαστε- και να γίνεται καλό και επιτυχημένο γκαρσόνι για το χατίρι του ή είστε τίποτε μπατιροτουρίστες ρακετομάχοι, που θέλουν τζάμπα βουτιές αντί να πληρώνουν και το αλάτι της θάλασσας;

«Έτσι παίζεται το παιχνίδι παγκοσμίως», λέει ο καούκας. Επικαλείται και τον …Ανδρέα Παπανδρέου (τον «αείμνηστο», που γράφει), για να μη πει ο κακεντρεχής ότι ο σχολιογράφος είναι κανένας τυφλός δεξιός. Όοοχι, λεβέντες μου. Έτσι παίζεται το παιχνίδι παγκοσμίως και οφείλουμε να ευθυγραμμιστούμε , ειδάλλως θα μείνουμε πίσω και θα μας πουν τριτοκοσμικούς, εμάς που επί Κυριάκου βρισκόμαστε στην παγκόσμια πρωτοπορία.

Με παράνομες ξαπλώστρες παράνομα στημένες μέσα στα αβαθή, να περιμένουν τον λουόμενο με τη χάρη φώκιας που ξώκειλε. Με 80 και 100 και 120 ευρώ για ένα βρωμιάρικο στρώμα μουσκεμένο από το κύμα. Με σερβιτόρους που τσαλαβουτάνε ολημερίς μέσα στο νερό και λένε και «ευχαριστώ». Με κλεισμένες όλες τις προσβάσεις προς το νερό, κόντρα σε κάθε νόμο και σε κάθε κανονισμό. Με κονσομασιόν και υποκλίσεις στον πλούσιο χιμπατζή, που απαιτεί να μη του χαλάνε την αισθητική γέρικοι πισινοί.

Με σαμπάνια και αστακό σε αστρονομικές τιμές και πάντως όχι με τζαμπέ ταπεράκια. Με ένα χάος από ομπρέλες και μπιτσόμπαρα να μπλοκάρει τις παραλίες και με εξόριστους πίσω στα ρυπαρά αρμυρίκια όσους διαβάζουν Documento και ΕφΣυν. Mε τη χώρα ολόκληρη να μετατρέπεται σε ατελείωτη Μύκονο, αλλά χωρίς τους ανεμόμυλους και την ομορφιά. Με ανεξέλεγκτη φοροδιαφυγή, κοινωνικό ρατσισμό και συστηματική αισχροκέρδεια.

Πάνω απ’ όλα, με εξοργιστική ατιμωρησία στους ασύδοτους, οι οποίοι γνωρίζουν ότι στη χειρότερη θα πληρώσουν ένα υποφερτό σε σύγκριση με τα υπερκέρδη τους πρόστιμο και θα συνεχίσουν απτόητοι τα μακροβούτια στην αθλιότητα. Διότι 41 τακατό, κυρίες μου και κύριοι. Ο Έλληνας ψήφισε όχι ελεύθερες παραλίες και χώρο για τις πετσέτες του, αλλά το «έτσι γουστάρω» του επιχειρηματία που τυγχάνει μπατζανάκης του ενωμοτάρχη, συνεταίρος του δημάρχου, πυλώνας της τοπικής κοινωνίας και φυσικά ψηφοφόρος του Μητσοτάκη, στο πλευρό του οποίος έχει ποζάρει 2-3 φορές, εις υγείαν των κορόιδων. Όπως ο τραμπούκος της Λάρισας , για να μη ξεχνάμε τα ακόμη πιο σοβαρά.

Εσείς μπορεί να το διασκεδάζετε, αλλά δυστυχώς αυτοί οι απίθανοι τύποι κρατούν την τύχη της χώρας στα χέρια τους, με τη δική μας ευλογία. Σε αυτούς παραδώσαμε τη χώρα, όταν αναδείξαμε ξανά αυτοδύναμη τη μπλε συμμορία πριν από 6 εβδομάδες που ήδη μοιάζουν με 6 αιώνες. Το πραγματικό «κίνημα της πετσέτας» δεν είναι αυτό με τους επαναστάτες του αλμυρού νερού που απαιτούν ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες και δύο τετραγωνικά για να απολαύσουν τον ήλιο, αλλά εκείνο των αδιάφορων πολιτών που στις 21 Μαΐου και στις 25 Ιουνίου πήραν την πετσέτα τους και ροβόλησαν στην παραλία, αντί να τρέξουν στις κάλπες για να μαυρίσουν τους Μουμτζήδες.

Το είδατε το σκίτσο-πατσαβούρι αυτού του Παπανίκου; Εσάς τους πολίτες που -άκουσον άκουσον- θεωρείτε νόμιμο δικαίωμά σας να έχετε λίγη άμμο για το μπάνιο σας και ένα στοιχειώδες φρένο στην ασυδοσία, σας παρουσιάζει σαν μοβόρους οπλαρχηγούς, Άρηδες και Τσέδες, άπλυτους κατσαπλιάδες που κατεβήκατε από το βουνό για να σφετεριστείτε την ξαπλώστρα του έντιμου κυρ Παντελή και να σαμποτάρετε τον τουρισμό μας, τη βαριά βιομηχανία της χώρας ντε!

Ποιος σας εμποδίζει να δουλέψετε σκληρά και να πληρώνετε κι εσείς 400 ευρώ για να ένα μπάνιο με τα κουτσούβελά σας; Ποιος σας είπε να έχετε γιαγιά, εγγόνια και κεφτεδάκια; Εάν θέλετε γιαγιά, να την πάρετε σπίτι σας, πλεμπαίοι. Δεν έχετε καμία δουλειά να αναπνέετε το ίδιο οξυγόνο με τα γκόλντεν μπόις και με τα φωτομοντέλα, που θέλουν την ησυχία τους για να τραβάνε ανενόχλητοι μυτιές κόκας δίπλα στο κυματάκι. Ούτε να κατουράτε μέσα στην κρυστάλλινη θάλασσά τους.