Η τάτσα στο ράσο τους

Του Σταύρου Χριστοδούλου

Καμία αντίρρηση, αρκεί να ζούσαμε σε ένα «κανονικό» κράτος. Εδώ όμως τίποτε δεν μοιάζει να είναι κανονικό. Αρκεί μόνο να σκεφτούμε ότι η Εκκλησία ευλογεί τον διορισμό του εκάστοτε υπουργού Παιδείας και εκείνος, σε ανταπόδοση προφανώς, διοργανώνει «προγράμματα ξενάγησης και βιωματικών ενασχολήσεων» μαθητών στην Αρχιεπισκοπή. Να θυμίσουμε επίσης, σε όσους ενδεχομένως διαθέτουν ασθενή μνήμη, ότι μιλάμε για την ίδια Εκκλησία που θέλει να λειτουργήσει σχολεία για να βγάζει «κανονικά» παιδιά. Δηλαδή ετεροφυλόφιλα λευκά χριστιανόπουλα, κατά προτίμηση μη διαζευγμένων γονέων αφού (ας το θυμηθούμε κι αυτό) ο Αρχιεπίσκοπος χαρακτήρισε τα τελευταία «προβληματικά».

Επειδή λοιπόν μιλάμε γι’ αυτό ακριβώς το δυσλειτουργικό κράτος, και χωρίς να προσπερνούμε τα τραγικά ελλείμματα κοινωνικής πολιτικής, στην υπόθεση της Έλενας Φραντζή θα εστιάσουμε στον ρόλο των παπάδων. Τόσο του εγκληματία ιερέα που καταδικάστηκε σε δεκαοκτώ μήνες φυλάκιση όσο και των συνοδικών που ξέπλυναν τις αθλιότητες που διέπραξε.

Τα πρακτικά της Συνόδου που αποκάλυψε ο Φιλελεύθερος συνιστούν μια από τις πιο μελανές σελίδες της Εκκλησίας της Κύπρου για την οποία θα έπρεπε όσοι εμπλέκονται να αισχύνονται. Από πού να ξεκινήσουμε αλήθεια; Από τον Ταμασσού Ησαΐα ο οποίος ζήτησε την αποκατάσταση του θετού πατέρα (και πάτερ τρομάρα του) λέγοντας ότι «έχει αρκετά ταλαιπωρηθεί»; Ο αποδεδειγμένα ένοχος, έτσι; O καταδικασθείς τόσο πρωτόδικα όσο και στο Ανώτατο για άσεμνες παρενοχλήσεις ενός παιδιού που είχε υπό την προστασία του.

Ή να πάμε στον Λεμεσού Αθανάσιο ο οποίος εφηύρε την καινοφανή θεωρία ότι για να τεκμηριωθεί ένα έγκλημα χρειάζονται δυο ή τρεις μάρτυρες; Δηλαδή, για να το κάνουμε λιανά: ένας σάτυρος παρενοχλεί ένα ανήλικο παιδί, όμως αν δεν το κάνει μπροστά σε άλλους, το έγκλημα κατά τον «Άγιο» Λεμεσού δεν υφίσταται!

Αυτός βεβαίως που ξεπέρασε κάθε όριο ήταν ο Κύκκου Νικηφόρος. Δεν κατηγορείται ούτε για μοιχεία ούτε για πορνεία, είπε, αλλά για «συγκυλισμό» οπότε πρέπει να αποκατασταθεί. Αντέχει το στομάχι σας να ακούσετε τι εστί συγκυλισμός για να καταλάβετε τι σόι μυαλά κουβαλά ο άνθρωπος του Θεού; Συγκυλισμός είναι η ερωτική επαφή αλλά χωρίς διείσδυση. Θα το χοντρύνω κι άλλο, με κίνδυνο να κατηγορηθώ ότι λαϊκίζω, καθώς μόνο έτσι αποκαλύπτεται το ποιόν αυτών των ανθρώπων: ο θετός πατέρας αγγίζει με σεξουαλικές προθέσεις το κοριτσάκι που του δόθηκε για να το αναθρέψει. Αυτή την αισχρή πράξη -για την οποία, επαναλαμβάνω, υπάρχει καταδικαστική απόφαση δικαστηρίων- ο Κύκκου Νικηφόρος έκρινε ως ήσσονος σημασίας, κατώτερη πάντως «της μοιχείας ή της πορνείας».

Ε λοιπόν αυτή ακριβώς η τάτσα θα βρομίζει ανεξίτηλα τα ράσα τους. Για να μας θυμίζει την ανάγκη να κόψουμε επιτέλους τον ομφάλιο λώρο που δένει το Υπουργείο Παιδείας μαζί τους. Εάν θέλουμε να προκύψει και κάτι θετικό από τον τραγικό θάνατο ενός κοριτσιού που προσπάθησε να μας αφυπνίσει. Απ’ εκεί και πέρα, το κράτος καλά κάνει και εκσυγχρονίζει τις σχετικές νομοθεσίες, όμως οφείλει να εγκύψει και στις δικές του ανεπάρκειες. Εκείνη η λειτουργός αλήθεια του Γραφείου Ευημερίας που αδιαφόρησε τότε για τις καταγγελίες της Έλενας κοιμάται ήσυχη τα βράδια;

πηγή: Ο Φιλελεύθερος

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr