Ένα νέο παιδί, 16 ετών, ο Κώστας Φραγκούλης, δολοφονήθηκε απο την αστυνομία πριν μερικές μέρες, επειδή ήταν φτωχός και επειδή, ήταν «γύφτος».
Η κυβέρνηση της ΝΔ, επέλεξε εκείνη την ημέρα, να δώσει το επίδομα των 600 ευρώ, στα σώματα ασφαλείας και φυσικά και στους αστυνομικούς.
Μια μέρα πριν ο Κώστας καταλήξει, ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ΚΚΕ, υπερψήφισαν τη χορήγηση του επιδόματος στους ένστολους, με τη λογική της οικονομικής ενίσχυσης, αναδεικνύοντας παράλληλα τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης, για τις ελλείψεις στα αστυνομικά τμήματα των λαϊκών γειτονιών, για την εργαλειοποίηση της αστυνομίας, εις βάρος των λαϊκών αντιδράσεων και διεκδικήσεων κλπ.
Από άλλους, η στάση αυτή ερμηνεύτηκε ως επιβράβευση, με το συνοπτικό σχήμα, «τους πληρώνουμε για να μας δέρνουν καλύτερα» και από άλλους, ως «στήριξη των αστυνομικών, ως απλών εργαζομένων».
Περίπου οι δυο απόψεις, αντιμετωπίζουν τους αστυνομικούς, ως «χάπατα».
Είτε αντιμετωπίζονται, λες και αν πάρουν 600 ευρώ οι αστυνομικοί, όλοι θα βγάλουν το περίστροφο και θα βαράνε «στο ψαχνό» και θα ψηφίσουν την ΝΔ στις εκλογές, είτε σαν να μην καταλαβαίνουν ότι, τα 600 ευρώ, δεν φτάνουν ούτε για το …μισό ηλεκτρικό και το σουπερ μάρκετ, εκεί που έχουν φτάσει οι τιμές, συνθήκη που αντιμετωπίζουν όλοι οι εργαζόμενοι.
Θυμίζω ότι, οι ψηφοθηρικές αυτές πρακτικές έχουν μετρηθεί, σε πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις.
Η Αριστερά έχει μια τάση ελιτισμού. Δεν ασχολείται, ούτε και ασχολήθηκε σοβαρά, με αυτό που λέγεται «εκδημοκρατισμός της αστυνομίας», ή όποτε το εξέφρασε, δεν έκατσε ποτέ σοβαρά, να κάνει παρεμβάσεις και θεσμικού χαρακτήρα, που να οδηγούν σε εναλλακτική.
Για παράδειγμα, «λιμνάζουν» ιδρυματοποιούμενοι, άνθρωποι στα ΜΑΤ για 5 και 10 χρόνια, ξεχασμένοι εκεί, με φυσική συνέπεια, να αναπτύσσουν επικίνδυνα ένστικτα, την ώρα που χιλιάδες αστυνομικοί κάνουν «δεύτερη δουλειά», σε εφοπλιστές και επιχειρηματίες, αντιμετωπίζοντας την κύρια δουλειά τους, ως πάρεργο.
Άραγε μας αφορά ως αριστερά, αυτό που συμβαίνει (και τελευταία οξύνεται) στην αστυνομία;
Αν θυμάμαι καλά το 2012, ο Μανώλης Γλέζος είχε επισκεφτεί τις εγκαταστάσεις των ΜΑΤ , σε μια ομιλία για τη δημοκρατία. Στην ομιλία ανέπτυξε μια σειρά από επιχειρήματα, όχι για να αποδείξει ότι οι αστυνομικοί είναι «παιδιά του λαού» αλλά για να ενεργοποιήσει τα δημοκρατικά αντανακλαστικά τους και να αναδείξει την ανάγκη σεβασμού του πολίτη και του κράτους δικαίου, να τους θυμίσει όμως και το σημαντικότερο:
«Είμαστε και εμείς εδώ».
Λίγα χρόνια μετά, οι ίδιοι άνθρωποι τον ψεκάζανε με χημικά στο Σύνταγμα.
Είμαι όμως σίγουρος ότι, ο Μανώλης Γλέζος, θα ξαναπήγαινε στα ΜΑΤ, να κάνει την ίδια υπέροχη ομιλία, ξανά και ξανά, αν είχε την ευκαιρία.
Η άλλη οπτική θα επέβαλε να υπερψηφιστεί η διάταξη και να κινητοποιηθούν όλες οι δυνάμεις, για να τεθεί το θέμα της αύξησης των μισθών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Τα επιδόματα είναι μια γνώριμη πρακτική, για να θέτεις σε ομηρία μεγάλες κοινωνικές ομάδες(συνταξιούχοι, υγειονομικοί κλπ) και να μπορείς με υπουργικές αποφάσεις, να ανοιγοκλείνεις τον κύκλο των δικαιούχων.
Πραγματικές αυξήσεις μισθών σε όλους λοιπόν, σε υγειονομικούς, δασκάλους, στους δήμους και ναι και στους αστυνομικούς.
Ορισμένοι, που έχουμε υποστεί την κρατική-παρακρατική βία στο πετσί μας, επιμένουμε να θέλουμε να τον αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο, όχι να τον κλωτσήσουμε.
Από τον προσωπικό λογαριασμό του Διονύση Τεμπονέρα στο facebook
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
