Το δίκτυο «ηλεκτροδότησης» της Energa συνέδεσε τη Μύκονο με το Αγκίστρι

Σωστοί και πάντα μετρημένοι στις αντιδράσεις τους, οι στρατοί των ακραίων ανορθόγραφων “αρίστων” της υγιούς επιχειρηματικότητας, κατέκλυσαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους και επί τη ευκαιρία να ρίξουν και λίγη χολή για όσους «δε σέβονται την αναπηρία του άλλου». Άλλωστε, ο Φλώρος, που κρίθηκε ένοχος και ως ηθικός αυτουργός της απόπειρας δολοφονίας του δικηγόρου Γιώργου Αντωνόπουλου, αποφυλακίστηκε όταν διαγνώστηκε με 67% αναπηρία λόγω των κρίσεων επιληψίας που πάθαινε στη φυλακή.

Και μιας και τα μπλέξαμε όλα μεταξύ τους σε αυτή την καλοκαιρινή συνταγή πολιτικής παράνοιας, προσθέτουμε και λίγο «ευθύνες Παρασκευόπουλου» για την αποφυλάκιση, και ανακατεύουμε καλά ρίχνοντας λίγο-λίγο όσο Κουφοντίνα “τραβήξει” το μείγμα.

Και κάπως έτσι ανοίγει μια τεράστια συζήτηση, με όρους διαδικτυακού καφενείου και tweets, χωρίς καθόλου ειρμό και λογική, της οποίας το μόνο χαρακτηριστικό είναι το «κουβέντα να γίνεται». Για ποιον άλλο λόγο, άλλωστε, θα μπορούσε κανείς να συνδέσει μια πολύ μεγάλη οικονομική απατεωνιά όπως ήταν το σκάνδαλο Energa – HellasPower, με τη φιλοσοφική συζήτηση περί Δικαίου και μέσα σε όλο αυτό να γίνεται και μια παράλληλη συζήτηση για το αν η βία της 17Ν ήταν πολιτική ή ποινική.

Φυσικά, δεν είναι η πρώτη συζήτηση-αχταρμάς που συναντάμε τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε, το «για τη Μαρφίν δε λέτε τίποτα» που η ίδια συνομοταξία «αρίστων» μετέτρεψε σε ανέκδοτο κολλώντας το σε κάθε άσχετη συζήτηση, εντάσσεται ακριβώς στο ίδιο πλαίσιο, αφού ο σκοπός του μπλεξίματος των άσχετων ζητημάτων είναι πάντοτε ο ίδιος: να μη βγάλει κανείς, ποτέ, κανένα συμπέρασμα.

Έτσι και στην περίπτωσή μας λοιπόν:

Κανένα συμπέρασμα, για την ανυπολόγιστη ζημιά που μπορεί να υποστεί το Δημόσιο – και συνεπώς ο ίδιος ο λαός – μέσα από τις επιθετικές ιδιωτικοποιήσεις/ξεπουλήματα των θεμελιωδών δημόσιων υποδομών όπως, το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό και οι μεταφορές.

Κανένα συμπέρασμα για το σωφρονιστικό σύστημα που για χρόνια καταδίκαζε σε θάνατο τους βαριά ασθενείς κρατούμενους (βλ. υπόθεση #κολαστήριο) χωρίς κανένα σεβασμό στην κατάσταση της υγείας τους.

Κανένα συμπέρασμα για την αναγκαιότητα χορήγησης αδειών στους κρατούμενους (τρομοκράτες ή οικονομικούς απατεώνες μεγατόνων), ασχέτως αν αυτό εντάσσεται στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας.

Κανένα συμπέρασμα για το που τελειώνουν τα πολιτικά χαρακτηριστικά της τρομοκρατίας και που αρχίζουν τα ποινικά αδικήματα των μελών τρομοκρατικών οργανώσεων.

Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να βγει συμπέρασμα για οποιοδήποτε από τα παραπάνω ερωτήματα, όταν το καθένα αποτελεί μια τεράστια συζήτηση από μόνο του;

Γιατί τελικά το μόνο που μπορεί να συνδέει έναν τύπο που κάνει πάρτι στη Μύκονο με budget πολλών χιλιάδων ευρώ λίγες μέρες μετά την αποφυλάκισή του, για το σκάνδαλο της δεκαετίας, με το μέλος μιας δολοφονικής τρομοκρατικής οργάνωσης που κρυβόταν σε ένα παραθαλάσσιο δάσος στο Αγκίστρι λίγες μέρες πριν παραδοθεί στις αρχές, είναι -ίσως- η αγάπη και των δύο για τη θάλασσα.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr