Δίκη Φιλιππίδη: Χωρίς φραγμούς οι υπερασπιστικές ακρότητες των συνηγόρων του

Κάθε κατηγορούμενος έχει δικαίωμα στην υπεράσπιση και κάθε συνήγορος έχει υποχρέωση να εξαντλήσει όλα τα νομικά εργαλεία που του παρέχει ο νόμος για να τον υπερασπιστεί.

Πολλές φορές, ειδικά κατά την διερεύνηση ευαίσθητων υποθέσεων , όπως είναι αυτές των τετελεσμένων ή εν αποπείρα βιασμών, μπορεί κατά την αποδεικτική, επ ακροατηρίω ,διαδικασία ο συνήγορος του κατηγορούμενου να καθίσταται από ενοχλητικός έως και ιδιαίτερα σκληρός εξετάζοντας τους καταγγέλλοντες ή τις καταγγέλλουσες και τους μάρτυρες τους , ειδικά όταν ο εντολέας του αρνείται όσα του αποδίδονται, δεν υπάρχουν ιατροδικαστικά ευρήματα, και το ζήτημα της αξιοπιστίας τους είναι μείζον για την τελική κρίση του δικαστηρίου.

Κανείς όμως δεν έχει το δικαίωμα, και θεσμικά και ανθρώπινα, να παραβιάζει την λεπτή κόκκινη γραμμή που διαχωρίζει την ,ακόμα και με υπερβάλλοντα ζήλο,άσκηση του υπερασπιστικού λειτουργήματος με την καταπάτηση κάθε έννοιας σεβασμού απέναντι στον οποιοδήποτε παράγοντα μιας δίκης.

Ασφαλιστική δικλείδα για να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι το πρόσωπο που σε κάθε δίκη διευθύνει την διαδικασία, δηλαδή ο/η δικαστής που προεδρεύει της έδρας. Αυτή η δικλείδα μάλλον εκλείπει από την δίκη του Πέτρου Φιλιππίδη που κατηγορείται για δύο απόπειρες βιασμού και έναν τετελεσμένο βιασμό , πράξεις τις οποίες αρνείται ότι έχει τελέσει.

Πως αλλιώς να εξηγηθεί ο τρόπος με τον οποίο συχνά -πυκνά τοποθετούνται κατά την διάρκεια της δίκης, σε επίπεδο σχολιασμών ή ακόμα και χειρονομιών, οι συνήγοροι υπεράσπισης του ηθοποιού, χωρίς να τους γίνεται η παραμικρή παρατήρηση από έδρας;

Η μόνη αντίδραση είναι οι ήχοι αποδοκιμασίας που ακούγονται από το κοινό .

Όσο για τις καταγγέλλουσες δεν είναι λίγες οι φορές που αδυνατώντας να διαχειριστούν τα όσα διαδραματίζονται εγκαταλείπουν κλαίγοντας τη δικαστική αίθουσα.

Η κίνηση με τα δάχτυλα και το σχόλιο για την …ευχαρίστηση του βιαστή !

Για των λόγων το αληθές ακολουθούν δύο ενδεικτικά περιστατικά όπως τα κατέγραψε η δημοσιογραφική πένα .

Κουνώντας χαρακτηριστικά το δεξί του χέρι προς τα αριστερά, με παρατεταμένα τα δάχτυλά του, πρώτα τον δείκτη, μετά τον μέσο και τέλος όλα μαζί, προσπαθώντας να δημιουργήσει εικόνα στον μάρτυρα που εξέταζε αλλά και σε όσους παρακολουθούσαν, ο Μιχάλης Δημητρακόπουλος, συνήγορος υπεράσπισης του Πέτρου Φιλιππίδη, σχολίασε κατά την εξέταση μάρτυρα της μιας εκ των τριών γυναικών που έχουν καταγγείλει τον πελάτη του:
«Βιασμός είναι όταν ο βιαστής αντλεί ευχαρίστηση από την πράξη του. Τι ευχαρίστηση μπορεί να άντλησε ο Π. Φιλιππίδης από το να έβαλε, ένα δάχτυλο, δύο δάχτυλα ή ακόμα και ολόκληρη την παλάμη;».

«Ρωτήστε τον βιαστή», του απάντησε φανερά ενοχλημένος ο μάρτυρας, φίλος της πρώτης καταγγέλλουσας, ο οποίος αντέδρασε αρκετές φορές κατά την εξέτασή του από την πλευρά της υπεράσπισης του κατηγορουμένου, λέγοντας μάλιστα πως ο ίδιος δεν ήξερε τόσες λεπτομέρειες ωστόσο οι συνήγοροι κατάφεραν να τους τις μεταφέρουν ( με τον ιδιαίτερο αυτόν τρόπο , τόσο στον ίδιο όσο και στο υπόλοιπον ακροατήριο) .

Σε αντίστοιχο ύφος όμως, με τη μια ειρωνεία να διαδέχεται την άλλη συνεχίστηκε η εξέταση του μάρτυρα και από την Κική Πακιρτζίδου, συνήγορο, επίσης, του Πέτρου Φιλιππίδη.

Κ. Πακιρτζιδου: Πόνεσε η φίλη σας όταν της έβαλε δάχτυλο μέσα από το παντελόνι;

Μάρτυρας: Δεν ξέρω. Ξέρω ότι ένιωθε άσχημα.

Κ. Πακιρτζιδου: Κύριε κι εγώ νιώθω άσχημα που έχω λαρυγγίτιδα , σχολίασε η συνήγορος εξομοιώνοντας το τρομακτικό συναίσθημα που βιώνει μια γυναίκα από μια βίαια εισβολή στο κορμί της με την ενόχληση της λαρυγγίτιδας.