Διαπλέκομαι (Στουρν)άρα υπάρχω

Γράφει ο Κωνσταντίνος Ταχτσίδης

Όταν 7 μόλις μήνες πριν την επερχόμενη ήττα του 2015, ο Αντώνης Σαμαράς διόριζε τον Γιάννη Στουρνάρα ως Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, δεν τοποθετούσε απλά τον κεντρικό Τραπεζίτη της χώρας, αλλά και τον άνθρωπο που σύσσωμη η διαπλοκή είχε προκρίνει ως παρα-πρωθυπουργό της περιόδου της “αριστερής παρένθεσης”. Τον άνθρωπο δηλαδή που θα συντόνιζε μεθοδικά το «ροκάνισμα» της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα.

Παρόλο που το άρθρο 4 του Καταστατικού της Τράπεζας της Ελλάδος ορίζει ότι «…η Τράπεζα στηρίζει τη γενική οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης», ο Γιάννης Στουρνάρας «σαμποτάριζε» συστηματικά τον Γιάνη Βαρουφάκη και την κυβέρνηση. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να προσβάλει τον υπουργό οικονομικών της χώρας του, λέγοντας στο Μάριο Ντράγκι, διοικητή της ΕΚΤ, «αυτόν μην τον ακούς».

Ενώ και οι αναφορές του περί «ανεπανόρθωτης βλάβης στην αγορά ρευστότητας», λειτούργησαν ως επικοινωνιακός προπομπός των capital controls.

Η αποκάλυψη του Documento για ελλιπές πόθεν έσχες αλλά και η έρευνα από τον εισαγγελέα Διαφθοράς για τον Γιάννη Στουρνάρα, με αφορμή τις καταγγελίες περί διαρροής απόρρητης λογιστικής έκθεσης για την Τράπεζα Πειραιώς, έχουν σφίξει τον κλοιό γύρω από τον κεντρικό τραπεζίτη το τελευταίο διάστημα.

Η συγκινητική αλληλεγγύη που έδειξαν συντονισμένα, προς το Γιάννη Στουρνάρα, ο Μάριο Ντράγκι, ο Γερμανός πρέσβης και φυσικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τις τελευταίες ημέρες και ειδικά μετά τις αποκαλύψεις του Documento, μοιάζει απόλυτα φυσιολογική.

Άλλωστε όλο και πληθαίνουν τα μετριοπαθή στελέχη της ΝΔ που κατανοούν πως η προσκόλληση του Κυριάκου Μητσοτάκη στα «ορφανά» του πάλαι ποτέ «αρχιερέα της διαπλοκής», σημαίνει την ηθική και πολιτική καταδίκη της συντηρητικής παράταξης.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr