Διαμάντια στον βούρκο του ελληνικού ποδοσφαίρου

Η κατάντια του ελληνικού ποδοσφαίρου, οι ανασφάλιστοι επαγγελματίες και η αλληλεγγύη των διαμαντιών, που είναι πια αναγκαία.

Albanis

Ήταν απόγευμα Κυριακής. Η ΑΕΚ είχε μόλις πετύχει δεύτερη σερί νίκη απέναντι στη Λαμία, δείχνοντας να ξεπερνά την βαθιά αγωνιστική κρίση που την χτύπησε στην αρχή της σεζόν, η οποία οδήγησε στην αποπομπή του προπονητή Μιγκέλ Καρντόσο και την αντικατάστασή του από τον Νίκο Κωστένογλου. Ο Χρήστος Αλμπάνης είναι από τους ποδοσφαιριστές που βγήκαν μπροστά και με τον Κωστένογλου έδειξαν ότι αξίζουν την ευκαιρία στην 11άδα της ΑΕΚ. Ήταν εκπληκτικός απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης, κερδίζοντας με το σπαθί του τη θέση βασικού απέναντι στη Λαμία. Με το παιχνίδι να ολοκληρώνεται λοιπόν, ο Αλμπάνης μίλησε στην κάμερα της NOVA και οι περισσότεροι περίμεναν να μιλήσει ακριβώς γι’ αυτά τα ζητήματα, να εκμεταλλευτεί την αγωνιστική εικόνα των τελευταίων αγώνων για να «κερδίσει» πόντους και επικοινωνιακά. Ο Χρήστος, όμως, ο οποίος εκτός από το ταλέντο του διαθέτει χαρακτήρα που σπανίζει όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά γενικώς στην κοινωνία που ζούμε, προτίμησε να αφιερώσει ένα σημαντικό κομμάτι των δηλώσεών του στους συναδέλφους του. Όχι εκείνους που βρίσκονται στη βιτρίνα, που παίζουν στις μεγάλες ομάδες και συχνά ταξιδεύουν στην Ευρώπη, αλλά σε αυτούς που παλεύουν στις χαμηλότερες κατηγορίες και οι φωνές τους ακούγονται σπάνια.

«Ενώ σήμερα βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να πανηγυρίζω μια νίκη με την ομάδα μου, με θλίβει παράλληλα το γεγονός ότι ξεκίνησε το Κύπελλο με κάποιες ομάδες από το ερασιτεχνικό και κάποιες της Football League, οι οποίες κατατάσσονται σε επαγγελματική κατηγορία και δυστυχώς οι παίκτες δεν είχαν ασφαλιστήριο. Θα μπορούσε ο καθένας μας να βρίσκεται στη θέση των παιδιών. Εγώ  βρίσκομαι στην προνομιούχο θέση να μου εξασφαλίζει η ομάδα το ασφαλιστήριό μου, να μου εξασφαλίζει όλες τις απαραίτητες συνθήκες που απαιτούνται ώστε ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής να μπορεί να δουλέψει και δυστυχώς στις χαμηλότερες κατηγορίες αυτό δεν γίνεται. Ευελπιστώ και εύχομαι αυτό να αλλάξει άμεσα. Δεν ξέρω ποιανού αρμοδιότητα είναι, δεν θέλω να μοιράσω ευθύνες. Μιλάω από τη σκοπιά του ποδοσφαιριστή. Δεν νοείται ο κάθε εργαζόμενος να μην έχει την ασφάλισή του. Είναι από τα πρώτα αιτήματα. Πόσο μάλλον όταν θέτεις τη σωματική σου ακεραιότητα σε κίνδυνο, γιατί είναι το μοναδικό εργαλείο του ποδοσφαιριστή που τον βοηθάει για να πετύχει αυτά που θέλει να πετύχει. Όπως είπα και πριν δεν θέλω να μοιράσω ευθύνες δεν ξέρω ποιος είναι αρμόδιος και τι πρέπει να γίνει αλλά θεωρώ ότι πρέπει να έρθει μια αλλαγή και να σταματήσει αυτό».

Των δηλώσεων του Χρήστου Αλμπάνη είχε προηγηθεί ένα μικρό θρίλερ. Ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ), που με το νέο του Δ.Σ δείχνει διάθεση να συγκρουστεί με συμφέροντα και κατεστημένα, συνάντησε την ψηλωμένη μύτη της ΕΠΟ στην προσπάθειά του να την πείσει να βοηθήσει ώστε να μην αγωνιστούν ανασφάλιστοι ποδοσφαιριστές στην πρώτη φάση του Κυπέλλου Ελλάδας, η οποία ξεκίνησε το Σαββατοκύριακο. Το Κύπελλο, είναι διοργάνωση της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, η οποία κατά την προσφιλή της συνήθεια ένιψε τας χείρας της. Το ζήτημα είχε να κάνει με ποδοσφαιριστές ομάδων της Football League, η οποία μέχρι πέρυσι αποτελούσε την δεύτερη τη τάξει κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαιρικού συστήματος και φέτος, μετά την αναδιάρθρωση, την τρίτη. Μιλάμε για επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, οι οποίοι έχουν κανονικά υπογεγραμμένα συμβόλαια, ζουν από το ποδόσφαιρο και τα λίγα χρήματα που τους προσφέρονται στις χαμηλότερες κατηγορίες και έχουν δει πολλές φορές τις ομάδες να τους γυρίζουν την πλάτη σε περίπτωση ενός σοβαρού τραυματισμού. Κανονική μαύρη εργασία σε έναν χώρο γεμάτο στερεότυπα. 

Είναι ξεκάθαρο πια πως οι ποδοσφαιριστές δεν είναι «κάτι τύποι που κλοτσούν ένα τόπι και παίρνουν εκατομμύρια». Στον βούρκο του ελληνικού ποδοσφαίρου, το να παλεύει κάποιος να κάνει με αξιοπρέπεια τη δουλειά του στη συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων εκτός της Super League μοιάζει σχεδόν ακατόρθωτο. Αρκετοί τα παρατάνε, άλλοι γεμίζουν τραύματα, σωματικά και ψυχικά. Και προχωρούν μέχρι εκεί που ο καθένας σηματοδοτεί τα δικά του όρια, βγαίνοντας από όλη την διαδικασία περισσότερο αδύναμοι από όταν μπήκαν. Σωματικά και ψυχικά.

Η διοίκηση του ΠΣΑΠ προσπάθησε να βρει λοιπόν σημείο επαφής με τη Super League 2- Football League (ίδια διοργανώτρια αρχή), έτσι ώστε έστω και στο παρά 5′, να υπάρξει ασφαλιστική κάλυψη στα παιχνίδια του Κυπέλλου. Παρά τις διαβεβαιώσεις, αυτό δεν έγινε ποτέ. Η Football League δεσμεύτηκε προφορικά ότι αν γίνει κάτι, θα το φροντίσει. Στα λόγια δηλαδή. Έτσι, ο ΠΣΑΠ αποφάσισε να δημοσιοποιήσει το θέμα. « Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών βρίσκεται, δυστυχώς για ακόμη μία φορά, στη δυσάρεστη για το ελληνικό ποδόσφαιρο θέση να πει τα αυτονόητα. Παρά τις συνεχείς οχλήσεις μας και όλες τις απαραίτητες ενέργειες από την πλευρά μας, οι συνάδελφοί μας στη Football League θα αγωνιστούν σήμερα και αύριο ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΙ, στις αναμετρήσεις του Κυπέλλου Ελλάδος. Μέχρι και χθες το βράδυ, ύστερα από συνεχείς έγγραφες και τηλεφωνικές πιέσεις μας, είχαμε τη διαβεβαίωση πως η εκκρεμότητα και το πρόβλημα θα λυθεί. Δυστυχώς διαψευστήκαμε. Πλέον βρισκόμαστε ενώπιος ενωπίω με μία νοσηρή κατάσταση που δυσφημεί το ελληνικό ποδόσφαιρο και τα καταστρατηγεί με τον πιο ωμό τρόπο, τα αυτονόητα και κεκτημένα δικαιώματα ενός εργαζομένου. Κάτι ανάλογο συνέβη και πέρσι, όμως τότε τη λύση έδωσε η ΕΠΟ ως διοργανώτρια αρχή της διοργάνωσης. Φέτος μπροστά στο ίδιο πρόβλημα και η ΕΠΟ και η Ενωση Super League 2 – Football League κωφεύουν. Προφανώς κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί την έκταση και την βαρύτητα του κινδύνου που αναλαμβάνουν», έγραψαν χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή τους. Ακολούθησαν κάποιες πνιχτές κραυγές πως «όλα είναι τακτοποιημένα», χωρίς φυσικά αποδείξεις ή στοιχεία. Είχαν μάθει αλλιώς όλα τα χρόνια. 

Οι ποδοσφαιριστές έπαιξαν τελικά ανασφάλιστοι. Εν έτει 2019, σε έναν χώρο που αποτελεί μήλον της έριδος για μεγαλοεπιχειρηματίες κάθε χώρου και ποιότητας, με τηλεοπτικά έσοδα και χορηγούς, έφτασαν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές να παίζουν χωρίς κανείς να τους εγγυάται πως αν πάθουν έναν χιαστό, αν σπάσουν το πόδι τους, θα υπάρξει περίθαλψη και καταβολή των συμβολαίων τους. Γι΄ αυτό είναι σημαντικό η προσπάθεια του ΠΣΑΠ να στηρίζεται έμπρακτα και δημόσια, όπως έγινε στην περίπτωση του Αλμπάνη, από τους πραγματικούς πρωταγωνιστές. Τους ποδοσφαιριστές. Κυρίως εκείνους που έχουν καταφέρει να ξεκολλήσουν από τον βούρκο, να βάλουν σε τροχιά την καριέρα και τη ζωή τους. Αν περισσότερα από τα διαμάντια που δεδομένα υπάρχουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο λάμψουν, ίσως καταφέρουν να βοηθήσουν το χώρο και τους συναδέλφους τους. Η αλληλεγγύη δεν χάνει ποτέ. 

Κολωνός: Σήμερα η απόφαση του δικαστηρίου για τον Μίχο, τον «Μιχάλη» και τη μητέρα της 12χρονης

michos ilias 1

Κολωνός: Σήμερα η απόφαση του δικαστηρίου για τον Μίχο, τον «Μιχάλη» και τη μητέρα της 12χρονης

Οι δικαστές καλούνται να αποφανθούν για την ενοχή ή μη 26 κατηγορουμένων - Συγκεντρώσεις υποστήριξης…